Bestuurdersaansprakelijkheid op grond van artikel 6:162 BW bij selectieve betalingen

Eiser in deze zaak vordert schadevergoeding wegens selectieve betalingen door de bestuurder van haar contractspartij aan zustervennootschappen, terwijl duidelijk was dat de vennootschap over onvoldoende middelen beschikte om haar crediteuren te voldoen. De bestuurder voert aan dat deze betalingen gegrond waren gezien de verstrekte leningen en betaling van kosten. De rechtbank oordeelt dat de bestuurder onrechtmatig heeft gehandeld door selectieve betalingen te laten doen en verplicht is de schade aan eiser te vergoeden.

Rookie B.V./ABC Hekwerk Participatie B.V. c.s.

In deze procedure gaat het kort gezegd om een (buitengerechtelijk) vernietigde (ver)koopovereenkomst van aandelen wegens dwaling. Centraal staat de vraag wat de gevolgen van een geslaagd beroep op dwaling ex artikel 3:53 lid 2 BW zijn. De Hoge Raad overweegt dat de enkele omstandigheid dat de aandelen zijn overgedragen, nog niet maakt dat de reeds ingetreden gevolgen van de aandelen(ver)koopovereenkomst bezwaarlijk ongedaan gemaakt kunnen worden. Verder overweegt de Hoge Raad dat een partij als gevolg van het ontzeggen van de werking aan de vernietiging onbillijk kan worden bevoordeeld en dat een zodanige bevoordeling (voldoende) kenbaar aan het oordeel van de rechtsprekende instantie ten grondslag moet worden gelegd.

Enquête FM1 Invest Germany B.V. (II)

De OK weigert een OK-bestuurder te ontslaan en eerdere voorzieningen ongedaan te maken, na een dienovereenkomstig verzoek van een aandeelhouder. De hoge drempel die geldt voor ontslag van een OK-bestuurder wordt bij lange na niet gehaald. In plaats daarvan treft de OK voorzieningen die ervoor moeten zorgen dat voornoemde aandeelhouder niet langer het werk van de OK-bestuurder en een (indirect) door haar benoemde functionaris binnen de (buitenlandse) groep kan frustreren. Onder de gewraakte handelswijze valt ook de handelswijze van een aan de aandeelhouder gelieerde bestuurder van buitenlandse dochtermaatschappijen.

Curator slaagt niet in bewijs dat iemand feitelijk beleidsbepaler was van een vennootschap

De curator is in een eerder tussenvonnis in de gelegenheid gesteld te bewijzen dat gedaagde feitelijk beleidsbepaler was van een failliete vennootschap. Op basis van diverse schriftelijke en mondelinge verklaringen en op basis van in het geding gebrachte stukken oordeelt de rechtbank in dit eindvonnis dat de curator niet is geslaagd in het leveren van dit bewijs.

Curator van Totalsolution B.V. en Totalsolution Elektro Techniek B.V./Bestuurders - Civielrechtelijk bestuursverbod

Een indirect bestuurder is eerder door de rechtbank veroordeeld tot betaling van het boedeltekort op grond van artikel 2:248 BW. Op vordering van de curator wordt in deze uitspraak daarnaast een civielrechtelijk bestuursverbod opgelegd voor de duur van vijf jaar.

Voormalig manager van failliete apotheek kwalificeert als statutair bestuurder noch als feitelijk beleidsbepaler

In een vrijwaringszaak wil een bestuurder van een failliete apotheek, die in een eerdere uitspraak aansprakelijk is gehouden voor het boedeltekort, de voormalig manager mede hoofdelijk aansprakelijk stellen. De voormalig manager kan volgens de rechtbank echter niet worden gekwalificeerd als statutair bestuurder op grond van artikel 2:242 BW en heeft geen werkzaamheden verricht die buiten de verantwoordelijkheden van zijn functie vielen. Zijn handelingen zijn daarnaast ook niet als onrechtmatig aan te merken.

Geturboliquideerde vennootschap wordt niet failliet verklaard omdat onvoldoende is gebleken van een potentiële bate

Een schuldeiser verzoekt om de faillietverklaring van een geturboliquideerde vennootschap. De vennootschap heeft in de faillissementsprocedure duidelijk gemaakt hoe haar actief te gelde is gemaakt en hoe de opbrengst is verdeeld. Ook heeft zij de aanvrager van het faillissement inzage gegeven in de administratie. Desondanks heeft verzoekster haar stellingen dat de vennootschap een bate heeft uit hoofde van bestuurdersaansprakelijkheid, niet nader onderbouwd. De rechtbank wijst daarom het faillissementsverzoek af.

Stromanconstructie waardoor inkomsten aan de boedel van de gefailleerde zijn onttrokken?

Een curator stelt de werkgever van een gefailleerde natuurlijk persoon aansprakelijk omdat de werkgever als stroman zou hebben gefungeerd door een bv op te richten waarmee gefailleerde inkomsten zou hebben gegenereerd die buiten de faillissementsboedel zouden zijn gebleven. Voor de aansprakelijkheid van de werkgever zijn twee grondslagen: aansprakelijkheid als bestuurder van de bv die formeel werkgever is en/of aansprakelijkheid in privéhoedanigheid. In onderhavig geval kan geen van beide door het hof worden vastgesteld. De vorderingen van de curator worden afgewezen.

Vesteda c.s./Rabobank & curator Megahome

Deze zaak betreft de Megahome-faillissementen. De Hoge Raad oordeelt over drie kwesties. Ten eerste ligt de vraag voor of voor de toepassing van artikel 2:334t lid 2 BW een verbintenis door een partijafspraak ondeelbaar kan worden gemaakt. De Hoge Raad oordeelt van niet: contractuele uitbreiding van het begrip ondeelbare verbintenissen, als bedoeld in artikel 2:334t lid 2 BW, is niet mogelijk. Ten tweede oordeelt de Hoge Raad dat het hof blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting als het hof bij beoordeling van een beroep op strijd met de redelijkheid en billijkheid, ten aanzien van de verdeling van een executieopbrengst tussen twee schuldeisers, alleen omstandigheden meeweegt die zien op de verhouding tussen een van de schuldeisers en de schuldenaar. Voor de derde kwestie verwijst de Hoge Raad het geding naar het gerechtshof ’s-Hertogenbosch teneinde te onderzoeken of artikel 49 Fw eraan in de weg staat dat een schuldeiser, niet zijnde curator, een paulianavordering instelt tegen de failliet.

Geschil tussen certificaathouder en bestuurders stak

Eiseres vordert decertificering van alle certificaten door het bestuur van de stak. Partijen zijn verdeeld over de vraag of het bestuur van de stak in de gegeven omstandigheden een discretionaire bevoegdheid had om het verzoek tot decertificering af te wijzen. In navolging van de rechtbank geeft het hof hierop een bevestigend antwoord en komt tot de conclusie dat het bestuur decertificering mocht weigeren. De vorderingen van eiseres worden afgewezen.