mr. Ali Ben Daoued q.q./X

Vordering van eiser, de curator van een gefailleerde vennootschap (‘X’), tegen gedaagden, haar gewezen (middellijke) bestuurders en moedermaatschappij, tot betaling van het boedeltekort en de faillissementskosten. Gedaagden hebben activa overgeheveld van X naar een andere dochtermaatschappij (‘Y’), het krediet van X bij de Rabobank afgelost teneinde Y te kunnen verkopen en vervolgens het faillissement van X aangevraagd. De rechtbank oordeelt dat gedaagden de bedoeling hadden vermogen aan X te onttrekken en aan zichzelf ten goede te laten komen in plaats van aan de schuldeisers van X, welke benadelingshandeling een belangrijke oorzaak is van het faillissement. Voorts hebben gedaagden naar het oordeel van de rechtbank gefingeerd dat de overdracht van activa ruim vóór de faillissementsaanvraag plaatsvond, en met deze valsheid in geschrifte hun boekhoudplicht geschonden. Hieruit volgt volgens de rechtbank dat het faillissement van X uiteindelijk alleen is aangevraagd om te kunnen bewerkstelligen dat Y kon worden verkocht. De slotsom is dat gedaagden als gewezen bestuur van X hun taak kennelijk onbehoorlijk hebben vervuld, waarbij aannemelijk is dat dit een belangrijke oorzaak is van het faillissement.

Paardenvleesaffaire

Vordering van eiser, de curator, tegen gedaagden, de gewezen bestuurder en middellijk bestuurder van de gefailleerde vennootschap (‘de vennootschap’), tot betaling van het boedeltekort. De vennootschap exploiteerde een vleesverwerkingsbedrijf dat in 2013 landelijke bekendheid kreeg nadat een afnemer DNA van paardenvlees in een partij rundvleessnippers had aangetroffen. Door de bestuursrechtelijke maatregelen die daarop volgden werd de productie van de vennootschap feitelijk stilgelegd. De vennootschap is vervolgens op verzoek van twee werknemers failliet verklaard. De rechtbank oordeelt dat deze 'paardenvleesaffaire' moet worden aangemerkt als kennelijk onbehoorlijk bestuur omdat Europese voorschriften bewust zijn overtreden en gedaagden hadden moeten begrijpen dat de gevolgen voor de onderneming bij ontdekking desastreus zouden zijn, alsmede dat aannemelijk is dat deze affaire een belangrijke oorzaak van het faillissement is geweest.

Zorgbureau Holding B.V. c.s./Gotink q.q.

Eiseressen tot cassatie, de moedermaatschappij van de gefailleerde vennootschap Het Zorgbureau Twente B.V. (‘HZT’), Zorgbureau Holding B.V (‘ZBH’), alsmede ZBH’s bestuurders TT B.V. (‘TT’) en Quest B.V. (‘Quest’) en de bestuurders van TT en Quest, hebben cassatieberoep ingesteld tegen ’s hofs bekrachtiging van de toewijzing door de rechtbank van de vordering van verweerder in cassatie, de curator van HZT, tot betaling van het boedeltekort wegens kennelijk onbehoorlijke taakvervulling. De Hoge Raad doet de in cassatie aangevoerde klachten af met toepassing van artikel 81 lid 1 RO.

X/S en Corfas B.V.

Verzoekster, een gewezen werkneemster van Vlisco Netherlands B.V. (‘Vlisco’), vordert een verklaring voor recht dat de bestuurders van Vlisco aansprakelijk zijn op grond van artikel 6:162 BW, in combinatie met een vordering tot vernietiging van een ontslag op staande voet in de zin van artikel 7:686a lid 3 BW. De kantonrechter acht zich onbevoegd ten aanzien van de vordering op grond van bestuurdersaansprakelijkheid, omdat deze geen betrekking heeft op een arbeidsovereenkomst tussen partijen en niet evident is dat het belang van de vordering onder een waarde van € 25.000 blijft.

Drukmachine

Vordering van appellante tegen geïntimeerde sub 2, de (middellijk) bestuurder van een gefailleerde vennootschap, tot vergoeding van de door appellante geleden schade wegens onbevoegde verkoop van een aan haar in operational lease gegeven drukmachine. De rechtbank heeft de vordering afgewezen. In het onderhavige arrest heeft het hof dat oordeel bekrachtigd.

Y & Z/X

Appellante, een accountantskantoor ('X'), vordert van geïntimeerde, (middellijk) bestuurder van twee vennootschappen, voldoening van door de vennootschappen onbetaald gelaten facturen voor verrichte accountantswerkzaamheden. De kantonrechter heeft de vordering afgewezen. Het hof heeft deze beslissing bekrachtigd, omdat er geen sprake is van een ernstig persoonlijk verwijt in verband met het frustreren van verhaalsmogelijkheden.

Perkplantenkwekerij De Zonnebloem CV

Vordering van appellanten, Perkplantenkwekerij De Zonnebloem CV (‘De Zonnebloem’) en haar vennoten, tegen geïntimeerden, de gewezen (feitelijk) bestuurders van A.W.M. X Beheer BV (‘de BV’), tot betaling van de oninbare vordering van De Zonnebloem op de BV. De Zonnebloem stelt dat geïntimeerden onrechtmatig hebben gehandeld door (i) de jaarrekening(en) niet (tijdig) te publiceren en (ii) de vennootschap leeg te halen. In eerste aanleg zijn de vorderingen afgewezen. Het hof heeft het bestreden vonnis bekrachtigd, daartoe overwegende dat de jaarrekening 2009 weliswaar niet is gepubliceerd maar dat deze in beginsel tegenover de curator bestaande aansprakelijkheid niet betekent dat de bestuurders daarmee tegenover individuele crediteuren onrechtmatig zouden hebben gehandeld, alsmede dat gesteld noch gebleken is dat de bestuurders een ernstig verwijt kan worden gemaakt.

LMC LLC c.s., TMF, KPMG/Sociedad Militar Seguro de Vida Institucion Mutualista (‘SMSV’)

Appellant, de Argentijnse pensioenverzekeraar Sociedad Militar Seguro de Vida Institucion Mutualista (‘SMSV’), vordert voor recht dat geïntimeerden, de (indirect) bestuurders, de vennootschappen die de investeringsbeslissingen namen en de accountant van The Life Trade Fund B.V. (‘het Fonds’), aansprakelijk zijn voor vergoeding van de door haar geleden schade. SMSV heeft een bedrag van $ 5 miljoen in het Fonds geïnvesteerd, maar wegens de slechte financiële positie van het Fonds haar investering niet meer teruggekregen. Het Gemeenschappelijk Hof wijst de vorderingen tegen de accountant en indirect bestuurder van het Fonds af, maar acht voorlichting door deskundigen noodzakelijk om te kunnen beoordelen of de vennootschappen die de investeringsbeslissingen namen wisten of redelijkerwijze behoorden te begrijpen dat het Fonds geen verhaal meer zou bieden, op welke grond hen persoonlijk een ernstig verwijt zou kunnen worden gemaakt.

X/Y GmbH

Eiser, een gewezen werknemer (‘X’) van de vennootschap A B.V., vordert van haar gewezen bestuurder, de vennootschap naar Duits recht Y GmbH (‘Y GmbH’), betaling van achterstallig salaris. De rechtbank oordeelt dat Y GmbH onrechtmatig heeft gehandeld ten opzichte van de werknemer door het faillissement van A BV aan te vragen en zo te bewerkstelligen dat de vennootschap de achterstallige salarisbetalingen niet meer kon verrichten en hier geen verhaal meer voor bood.

Stichting Bedrijfstakpensioenfonds voor het Schoonmaak- en Glazenwassersbedrijf/X

Vordering van geïntimeerde, Stichting Bedrijfstakpensioenfonds voor het Schoonmaak- en Glazenwassersbedrijf, tegen appellant, de enig middellijk bestuurder van de vennootschap X B.V. (‘X’), tot vergoeding van de door X BV verschuldigde en niet betaalde pensioenpremies. De rechtbank heeft de vordering toegewezen. Het hof heeft het bestreden vonnis voor zover hier van belang bekrachtigd. Daartoe heeft het hof overwogen dat wegens het niet voldoen aan de wettelijke mededelingsplicht van artikel 23 lid 2 van de Wet verplichte deelneming in een bedrijfstakpensioenfonds 2000 het niet betalen van de verschuldigde premies rechtens vermoed wordt het gevolg te zijn van aan de bestuurder van de betrokken rechtspersoon te wijten kennelijk onbehoorlijk bestuur, en dat de bestuurder geen feiten heeft gesteld waaruit volgt dat het niet aan hem te wijten is dat de onderneming niet aan haar mededelingsplicht heeft voldaan, zodat er geen grond is hem toe te laten tot weerlegging van het voornoemde vermoeden.