X q.q./Wensholt c.s.

Eiser, de curator, vordert verklaringen voor recht dat gedaagden, de gewezen bestuurder van de failliete vennootschappen Wensholt B.V. (‘Wensholt’) alsmede de bestuurder van Wensholt, gedaagde 2, zich schuldig hebben gemaakt aan misbruik van faillissementsrecht, (kennelijk) onbehoorlijk bestuur en onrechtmatig handelen. De curator stelt dat zij de faillieten hebben ontdaan van actief, hebben gevuld met passief en bewust hebben gefailleerd om zich van het overtollige personeel te ontdoen. De rechtbank heeft de vorderingen toegewezen.

Bendie c.s./bestuurders ADT

Appellant (‘Bendie c.s.’) vordert van geïntimeerden, de bestuurders van de failliete vennootschap ADT, terugbetaling van de aan ADT in het kader van de aankoop van twee scheepsmotoren gedane aanbetalingen. Bendie c.s. stelt dat geïntimeerden haar hebben aangezet tot het doen van deze aanbetalingen door haar maandenlang in strijd met de waarheid te hebben voorgehouden dat de motoren zouden zijn besteld en dat levering zou volgen. Het hof wijst de vorderingen af, omdat geïntimeerden weliswaar niet helemaal zorgvuldig hebben gehandeld, maar dat voor een ernstig verwijt eerst ruimte is als geïntimeerden zich ten tijde van het handelen (het aandringen op aanbetaling) of nalaten (het weigeren de aanbetalingen terug te betalen) bewust moeten zijn geweest dat ADT geen verhaal zou bieden, hetgeen onvoldoende door Bendie c.s. is onderbouwd.

Curator/Gewezen bestuurder

Vordering van eiser, de curator, tegen gedaagde, de gewezen bestuurder van de gefailleerde vennootschap, tot betaling van het bedoeltekort wegens het niet-tijdig openbaar maken van de jaarrekening. De bestuurder bestrijdt niet dat er éénmaal sprake is geweest van een termijnoverschrijding met twee maanden, maar stelt zich op het standpunt dat de vennootschap in het desbetreffende jaar geen activiteiten meer ontplooide, zodat geen enkele crediteur daardoor kan zijn benadeeld. De rechtbank overweegt dat de termijnoverschrijding niet kan worden aangemerkt als een onbelangrijk verzuim, omdat ook als het belang bij openbaarmaking in het gegeven geval betrekkelijk is, de niet-tijdige openbaarmaking van de jaarrekening op zichzelf wijst op een onbehoorlijke taakvervulling door het bestuur. De gefailleerde vennootschap heeft een onderneming gedreven die zich bezighield met de bemiddeling bij verzekerings- en financieringsovereenkomsten. Gedaagde 1 is haar gewezen bestuurder. In de onderhavige procedure vordert de curator veroordeling van de gewezen bestuurder tot betaling van het boedeltekort nader op te maken bij staat en te vereffenen volgens de wet. De curator stelt zich onder meer op het standpunt dat de jaarrekening van de vennootschap over het boekjaar 2012 te laat is gedeponeerd, als gevolg waarvan vaststaat dat de gewezen bestuurder zijn taak onbehoorlijk heeft vervuld en vermoed wordt dat deze onbehoorlijke taakvervulling een belangrijke oorzaak van het faillissement is.

Stad en Land B.V./gedaagde 1 en 2

Eiseres, Stad en Land B.V. (‘Stad en Land’) vormde samen met een door gedaagde 1 bestuurde besloten vennootschap (‘gedaagde 2’) een vennootschap onder firma. In het kader van de afwikkeling van de opzegging door andere vennoten is met behulp van mediation een vaststellingovereenkomst gesloten, waarin partijen zijn overeengekomen dat Stad en Land een lening van € 85.000 aan gedaagde 2 verstrekt. Laatstgenoemde is thans evenwel niet meer in staat om de lening af te lossen. Eiseres vordert primair nakoming van de overeenkomst en schadevergoeding wegens onrechtmatige daad.

Eiseres/gedaagde

Gedaagde in conventie, eiseres in reconventie (‘gedaagde’) vordert dat voor recht wordt verklaard dat eiseres in conventie, gedaagde in reconventie (‘eiseres’), haar gewezen bestuurder en aandeelhoudster, onrechtmatig jegens haar heeft gehandeld, alsmede dat zij wordt veroordeeld tot schadevergoeding. Gedaagde verwijt eiseres onder meer gedurende haar bestuurder- en aandeelhouderschap ook bestuurder en aandeelhouder te zijn geweest van een sterk concurrerende vennootschap en de bij gedaagde opgedane kennis ten behoeve van die vennootschap te hebben gebruikt. De kantonrechter oordeelt dat eiseres een ernstig verwijt kan worden gemaakt onder meer door het laten prevaleren van eigen (zakelijke) belangen boven die van gedaagde. De reconventionele vorderingen worden toegewezen.

Curator/X

Vordering van eiser, de curator van een gefailleerde vennootschap, tegen gedaagde, haar gewezen bestuurder, tot betaling van het boedeltekort. De rechtbank is van oordeel dat door het indienen van onjuiste en onvolledige aangiften loonbelasting er naheffingen zijn opgelegd die de onderneming niet kon voldoen, als gevolg waarvan de Belastingdienst het faillissement aanvroeg. De bestuurder is volgens de rechtbank aansprakelijk voor het tekort dat is ontstaan door onbehoorlijk bestuur.

Bestuurdersaansprakelijkheid wegens schending boekhoudplicht onvoldoende aannemelijk gemaakt

Eiser, de curator van een gefailleerde vennootschap, vordert voor recht te verklaren dat gedaagde, haar gewezen middellijk bestuurder, aansprakelijk is voor het boedeltekort wegens schending van de boekhoudplicht (het ontbreken van voorraadadministratie) en van de publicatieplicht (waardering van de activa tegen going-concern waarde), alsmede wegens onrechtmatige daad (het nalaten om verliezen te beperken). De rechtbank wijst de vorderingen af. Volgens de rechtbank heeft de curator niet gesteld dat de kwartaaloverzichten boekhoudkundig onjuist waren en de voorraden in werkelijkheid aanmerkelijk meer of minder waard waren, bestond er geen aanleiding om uit te gaan van de vereffeningswaarde en heeft de gewezen bestuurder wel degelijk maatregelen getroffen om de voortdurende verliezen te beperken.

Westerhof q.q./gedaagde

Vordering van de curator van een gefailleerd softwarebedrijf tegen diens gewezen bestuurder op grond van artikel 2:248 BW. Bij een tweede tussenvonnis wordt de curator opgedragen te bewijzen dat kennelijk onbehoorlijke taakvervulling van gedaagde (mede) een belangrijke oorzaak van het faillissement is geweest. De rechtbank overweegt in het onderhavige eindvonnis dat gesteld noch gebleken is dat het faillissement kon worden afgewend indien gedaagde zijn taak niet onbehoorlijk had vervuld, zodat de curator niet is geslaagd in zijn bewijsopdracht en zijn vorderingen moeten worden afgewezen.

mr. Ali Ben Daoued q.q./X

Vordering van eiser, de curator van een gefailleerde vennootschap (‘X’), tegen gedaagden, haar gewezen (middellijke) bestuurders en moedermaatschappij, tot betaling van het boedeltekort en de faillissementskosten. Gedaagden hebben activa overgeheveld van X naar een andere dochtermaatschappij (‘Y’), het krediet van X bij de Rabobank afgelost teneinde Y te kunnen verkopen en vervolgens het faillissement van X aangevraagd. De rechtbank oordeelt dat gedaagden de bedoeling hadden vermogen aan X te onttrekken en aan zichzelf ten goede te laten komen in plaats van aan de schuldeisers van X, welke benadelingshandeling een belangrijke oorzaak is van het faillissement. Voorts hebben gedaagden naar het oordeel van de rechtbank gefingeerd dat de overdracht van activa ruim vóór de faillissementsaanvraag plaatsvond, en met deze valsheid in geschrifte hun boekhoudplicht geschonden. Hieruit volgt volgens de rechtbank dat het faillissement van X uiteindelijk alleen is aangevraagd om te kunnen bewerkstelligen dat Y kon worden verkocht. De slotsom is dat gedaagden als gewezen bestuur van X hun taak kennelijk onbehoorlijk hebben vervuld, waarbij aannemelijk is dat dit een belangrijke oorzaak is van het faillissement.

Paardenvleesaffaire

Vordering van eiser, de curator, tegen gedaagden, de gewezen bestuurder en middellijk bestuurder van de gefailleerde vennootschap (‘de vennootschap’), tot betaling van het boedeltekort. De vennootschap exploiteerde een vleesverwerkingsbedrijf dat in 2013 landelijke bekendheid kreeg nadat een afnemer DNA van paardenvlees in een partij rundvleessnippers had aangetroffen. Door de bestuursrechtelijke maatregelen die daarop volgden werd de productie van de vennootschap feitelijk stilgelegd. De vennootschap is vervolgens op verzoek van twee werknemers failliet verklaard. De rechtbank oordeelt dat deze 'paardenvleesaffaire' moet worden aangemerkt als kennelijk onbehoorlijk bestuur omdat Europese voorschriften bewust zijn overtreden en gedaagden hadden moeten begrijpen dat de gevolgen voor de onderneming bij ontdekking desastreus zouden zijn, alsmede dat aannemelijk is dat deze affaire een belangrijke oorzaak van het faillissement is geweest.