X/Y

Bestuurdersaansprakelijkheid. Een onderneming gaat failliet na jaren met aanzienlijke verliezen te draaien. Twee betrokken personen ontkennen beiden (feitelijk) bestuurder te zijn geweest. De curator spreekt een van beiden met succes aan op grond van artikel 2:248 BW. De op die grond aangesproken bestuurder heeft de andere betrokken persoon in een vrijwaringsprocedure opgeroepen en veroordeling van die persoon gevorderd op de grond dat niet zij maar díe persoon feitelijk bestuurder was van de onderneming. Nadat is vast komen te staan dat een jaarrekening niet tijdig is gedeponeerd en dat de administratie niet meer goed werd bijgehouden, oordeelt de rechter dat beide bestuurders hun eigen taken en bevoegdheden hadden en beiden nauw betrokken waren bij de onderneming. Hieruit volgt volgens de rechter een draagplicht van vijftig procent.

X/Y

Bestuurdersaansprakelijkheid. Een productieonderneming en een handelsonderneming zijn zozeer aan elkaar gebonden dat de handelsonderneming de crediteuren van de productieonderneming betaalt en deze verrekent met haar eigen schuldpositie ten opzichte van de productieonderneming. De productieonderneming wordt vervolgens gekocht, waarna de nieuwe bestuurder/eigenaar directe betaling eist van de handelsonderneming. Er volgt een bevriezing van de relatie en de productieonderneming gaat failliet. De rechter oordeelt dat bij afhankelijkheid van één andere onderneming voorzichtigheid past als er met die onderneming onenigheid bestaat. Het beroep van de curator op een eerder, op grond van hetzelfde feitencomplex tegen een tussenholding gewezen vonnis in een renvooiprocedure faalt. De rechtbank oordeelt daarnaast dat een renvooivonnis alleen maar kracht van gewijsde heeft voor zover het betrekking heeft op de aanwezigheid van een vorderingsrecht in dat faillissement. Ten slotte oordeelt de rechtbank, dat de bestuurder in casu niet op grond van artikel 2:248 BW kan worden aangesproken in verband met een te late deponering van een jaarrekening van een eerder door het failliete bedrijf overgenomen onderneming.

X/Y

Holding B en Holding A houden ieder vijftig procent van de aandelen in Autom8-it en zijn beide bestuurder. Holding B vordert in conventie een veroordeling van Holding A ex artikel 2:343 BW om de aandelen, die Holding B in Autom8-it houdt, over te nemen. In deze situatie biedt artikel 2:343 BW naar het oordeel van de rechtbank geen grondslag om Holding A te dwingen de aandelen van Holding B over te nemen, omdat niet uit de door Holding B aangevoerde feiten en omstandigheden volgt dat Holding B door gedragingen van Holding A in haar rechten is geschaad. In reconventie vordert Autom8-it primair veroordeling van Holding B tot terugbetaling van een (onrechtmatige) uitkering aan Holding B, omdat hier geen (geldig) aandeelhoudersbesluit aan ten grondslag zou liggen en evenmin goedkeuring door het bestuur van Autom8-it is verleend, en subsidiair een verklaring voor recht te verklaren dat Holding B in strijd met artikel 2:9 BW heeft gehandeld. De rechtbank oordeelt dat niet uitgesloten is dat Holding B veronderstelde dat de uitkering aan Holding B en Holding A de goedkeuring van het bestuur van Autom8-it had. Daarmee is geen sprake van een onrechtmatige onttrekking. Evenmin is Holding B aansprakelijk op de voet van artikel 2:9 BW, omdat haar geen ernstig verwijt kan worden gemaakt.

Young Boys V.V.

Bestuurdersaansprakelijkheid. De vereniging met volledige rechtsbevoegdheid V.V. Young Boys (hierna: 'de vereniging') is een voetbalclub. De Belastingdienst heeft geconstateerd dat de vereniging een onvolledige administratie heeft gevoerd, dat inkomsten uit kantine-exploitatie, sponsorbijdragen en verkoop van entreekaarten niet of nauwelijks werden bijgehouden en dat de vereniging nooit aangifte omzet- en loonbelasting heeft gedaan. Daarop heeft de Belastingdienst naheffingsaanslagen opgelegd. Vanaf maart 2010 werden in de bestuurskamer van de vereniging (illegale) pokeravonden gehouden. Gedaagde 2 en 7 zijn vervolgd voor het organiseren van de pokeravonden en het witwassen van de pokeropbrengsten. In 2012 heeft het interim-bestuur het faillissement van de vereniging aangevraagd wegens financiële problemen van de vereniging. De curator vordert, kort samengevat, een verklaring voor recht dat gedaagden hoofdelijk aansprakelijk zijn voor primair het faillissementstekort van de vereniging ex artikel 2:50a jo. 2:138 BW, en subsidiair voor de schade als gevolg van hun onrechtmatig handelen. De primaire vordering strandt, nu de curator onvoldoende heeft onderbouwd dat er sprake is van een aan de vennootschapsbelasting onderworpen vereniging. De subsidiaire vordering wordt toegewezen. Bij de beoordeling van de subsidiaire vordering overweegt de rechtbank dat geen, althans geen deugdelijke administratie of boekhouding is bijgehouden, dat er jarenlang geen belastingaangiften zijn gedaan, er geen ledenvergaderingen zijn gehouden en er een frauduleuze boekhouding werd gevoerd waarbij illegale pokeravonden in het clubhuis werden georganiseerd waarbij de daaruit voortvloeiende inkomsten op frauduleuze wijze in de boekhouding van de vereniging werden verwerkt en ingezet om schulden van de vereniging te betalen. De rechtbank is dan ook van oordeel dat sprake is van een tekortkoming in de behoorlijke taakvervulling van de bestuurders in de zin van artikel 2:9 BW (oud).

X/Y

In deze zaak vindt Zaam Accountants dat de bestuurder van Ko-Finance en Ko-Vast een ernstig verwijt valt te maken omdat hij als aandeelhouder en bestuurder de aandelen in zijn vennootschappen voor een symbolisch bedrag van € 1 aan een onbekende derde verkocht. Volgens Zaam had hij bovendien als goed bestuurder pogingen moeten doen om de vennootschap te herfinancieren. Ten aanzien van het verwijt met betrekking tot het vervreemden van de aandelen oordeelt de kantonrechter dat Zaam daarmee miskent dat een aandeelhouder niet persoonlijk aansprakelijk is voor hetgeen in naam van een besloten vennootschap wordt verricht (vgl. art. 2:175 BW). Voor zover de bestuurder wordt verweten dat hij heeft nagelaten nieuwe opdrachten binnen te halen of de vennootschap te herfinancieren is de kantonrechter van oordeel dat de bestuurder hier geen ernstig verwijt treft, aangezien het als niet of onvoldoende betwist vaststaat dat zijn vennootschappen ten tijde van de aandelenoverdracht in een zeer slechte financiële situatie verkeerden, dat er steeds minder werk was en dat gedaagde (zij het tevergeefs) heeft getracht nieuwe financiering te verkrijgen.

X/Y

Mislukte reorganisatie. De curator stelt vorderingen in ex artikel 47 Fw, 6:162 en 2:248 BW. Drie onderwerpen staan in geding centraal: (i) de hoogte en de wijze van voldoening van een koopprijs voor aandelen, (ii) de betaling van € 18.000 door een van de failliete bedrijven en (iii) de schending van de boekhoud- en publicatieplicht, waardoor de bestuurders mogelijk aansprakelijk zijn voor de faillissementstekorten (art. 2:248 BW). De curator wenst wat betreft (i) geen vernietiging van de aandelenverkoop, maar vordert schadevergoeding ex artikel 6:162 BW. De rechtbank wijst enkel deze Peeters Gatzen-vordering met betrekking tot (i) toe, waarbij de benadeling in de betalingswijze schuilt: de schuldoverneming minder dan acht weken voor faillissement. Weliswaar verminderde de schuldenlast, maar de liquiditeit werd niet verbeterd en de verhaalsmogelijkheden voor de schuldeisers namen af. De betaling van € 18.000 is gezien de achtergrond van de betaling niet paulianeus. Of en zo ja in hoeverre sprake is van schending van de boekhoud- en publicatieplicht kan volgens de rechtbank in het midden blijven, nu de bestuurders aannemelijk hebben gemaakt dat andere feiten en omstandigheden dan een kennelijk onbehoorlijke taakvervulling een belangrijke oorzaak van het faillissement zijn geweest: de economische crisis.

Fibercom/A3M Beheer c.s.

Bestuurdersaansprakelijkheidsvordering. De rechtbank overweegt dat aan de hand van alle omstandigheden van het geval moet worden beoordeeld of aan A3M een ernstig verwijt kan worden gemaakt. De enkele overtreding van statutaire bepalingen die het belang van Fibercom beogen te beschermen kan als een zware omstandigheid worden aangemerkt, die in beginsel de aansprakelijkheid van de bestuurder vestigt, maar de door A3M en X aangevoerde feiten en omstandigheden op grond waarvan het gewraakte handelen naar hun mening geen ernstig verwijt oplevert, moeten uitdrukkelijk in de beoordeling te worden betrokken (Hoge Raad 29 november 2002, NJ 2004/455; Berghuizer Papierfabriek). De rechtbank oordeelt dat een onvoldoende ernstig verwijt kan worden gemaakt om tot aansprakelijkheid wegens onbehoorlijk bestuur te concluderen en wijst de vordering af.

Railwatch/X

Een eerder in (niet gepubliceerd) tussenvonnis gegeven gelegenheid tot nader onderbouwen van stellingen wordt aangewend zonder succes. Railwatch vordert schadevergoeding, maar niet duidelijk wordt om welke werkelijk uitgevoerde werkzaamheden en facturering het gaat. Ook gedaagde weet zijn stellingen niet nader te onderbouwen. Niet duidelijk is welk deel van de geplande activiteiten voor Safelines en Hooijer gedaagde niet heeft kunnen uitvoeren, hoeveel gedaagde daaraan verdiend zou hebben en in welke mate vaststond dat hij deze geplande werkzaamheden ook werkelijk had kunnen uitvoeren. De rechtbank verklaart voor recht dat gedaagde aansprakelijk is tegenover Railwatch voor de gevolgen van zijn tekortschieten in de nakoming van zijn verplichting tot een behoorlijke vervulling van zijn taak in de zin van artikel 2:9 BW en wijst alle overige vorderingen af.

Bos en Duin B.V.

De vennootschap, failliet verklaard met benoeming van eiser tot curator, was exploitant van een hotelgebouw. De curator vordert onder meer bij vonnis voor recht te verklaren dat gedaagde aansprakelijk is ingevolge artikel 2:248 BW voor het tekort in het faillissement van de vennootschap. Vaststaat dat de jaarrekeningen van 2009 en 2010 niet tijdig zijn gedeponeerd, zodat ingevolge artikel 2:248 lid 2 BW vermoed wordt dat gedaagde zijn taak als bestuurder niet behoorlijk heeft vervuld. Gedaagde is dan aansprakelijk voor het faillissementstekort, tenzij hij aannemelijk maakt dat het faillissement een andere belangrijke oorzaak had. Gedaagde heeft voldoende aannemelijk gemaakt dat het faillissement een andere belangrijke oorzaak had, dan het niet voldoen aan de publicatieplicht. Gedaagde heeft, kort samengevat, gesteld dat de vennootschap een gezond bedrijf was en dat de oorzaak van het teloorgaan gelegen was in het debacle met Kamperduin B.V., waarvan de vennootschap enig aandeelhoudster was.

X/Y

De zoon van de oprichter van het Weton-Wesgram-concern vordert als executeur-testamentair, op grond van bestuurdersaansprakelijkheid wegens het onjuist informeren van zijn vader over onder andere de financiële positie van het concern, schade bestaande uit een niet terugbetaalde en onverhaalbaar gebleken lening. Naar het oordeel van de rechtbank kan uit e-mailcorrespondentie worden opgemaakt dat de oprichter er ten tijde van de totstandkoming van de overeenkomst van op de hoogte was dat de financiële situatie van het concern zeer slecht was. Vermeld werd onder andere dat de crediteurendruk met de dag groter werd, dat het concern heel snel, per direct, een geldinjectie nodig had en dat ING het concern tegen de huidige condities tot minimaal het einde van jaar zou ondersteunen, maar niets extra’s zou doen. Gedaagde vroeg in zijn mail, gezien het urgente karakter, om een spoedige reactie. Met deze bewoordingen heeft hij volgens de rechtbank voldoende duidelijk kenbaar gemaakt dat het Weton-concern ernstige financiële problemen had. De rechtbank wijst de vorderingen af.