X c.s./Slegers q.q.

Appellant vordert in dit incident de uitvoerbaarheid bij voorraad van het bestreden eindvonnis op de voet van artikel 351 Rv te schorsen en de curator verdere tenuitvoerlegging daarvan te verbieden. Het hof oordeelt dat appellant niet gemotiveerd stelt dat de curator op andere wijze voldoening kan verkrijgen van de bij het bestreden vonnis uitgesproken veroordeling. Geen misbruik van bevoegdheid tot executie curator. Volgens het hof heeft appellant zijn door de curator betwiste stelling dat de executie voor de curator geen batig saldo zal opleveren niet genoegzaam onderbouwd. De omstandigheid dat appellant als gevolg van de executie zijn woning zal verliezen – hetgeen daaraan inherent is – en hij niet of moeilijk alternatieve huisvesting zou kunnen verkrijgen, acht het hof ontoereikend tegenover het belang van de curator om reeds nu over te gaan tot tenuitvoerlegging van het bestreden eindvonnis. Het hof wijst de vordering daarom af.

X c.s./Slegers q.q.

Bestuurdersaansprakelijkheid. Het hof oordeelt dat een overschrijding van de publicatietermijn met 3 maanden en 15 dagen zodanig lang is dat er in elk geval sprake moet zijn van bijzondere omstandigheden om deze overschrijding aan te merken als een onbelangrijk verzuim. Voor zover verhuizing van de boekhouder al als bijzondere omstandigheden is aan te merken, heeft appellant die gestelde feiten naar het oordeel van het hof met niets onderbouwd, zodat aan bewijslevering niet wordt toegekomen. Niet betalende afnemers, hoge proceskosten en de economische crisis zijn volgens het hof onvoldoende voor ontzenuwing van het vermoeden dat de schending van de publicatieplicht een belangrijke oorzaak is van het faillissement. Zonder nadere concretisering zijn deze redenen ook onvoldoende om een matigingsberoep te doen slagen. Volgt bekrachtiging van het bestreden vonnis.

Eclipse Aviation

In deze zaak gaat het om de vraag of twee bestuurders – de heer R. Pieper ('X') en de heer B. Pieper ('Y') – aansprakelijk zijn voor het door de vennootschap niet-betalen van rekeningen van een advocatenkantoor. Het hof hanteert de maatstaven uit HR 8 december 2006 (Ontvanger/Roelofsen). Op basis van een uitgebreide feitelijke analyse concludeert het hof dat ten tijde van het verstrekken van de adviesopdracht aan Goodwin de VEB Bank nog alle vrijheid had om de lening aan de vennootschap niet te verstrekken. De conclusie is dat X ten tijde van het aangaan van de verbintenissen met Goodwin wist of redelijkerwijze behoorde te begrijpen dat Etirc niet aan haar verplichtingen zou kunnen voldoen en geen verhaal zou bieden voor de schade van Goodwin. Y is niet de gewraakte betalingsverplichtingen namens Etirc aangegaan, maar heeft wel toegestaan dat X als feitelijk bestuurder namens Etirc de overeenkomst met Goodwin is aangegaan. Zijn wetenschap daaromtrent kan onder andere afgeleid worden uit het betaalde voorschot. Gesteld noch gebleken is dat Y, hoewel hij daar als enig bestuurder toe in staat moet worden geacht, heeft ingegrepen om de belangen van Goodwin te ontzien. Y's verweer omtrent de aanstaande financiering van de VEB bank kan Y op dezelfde gronden als X niet baten.

Infomedics Factoring B.V./X

Een voormalig advocaat en bestuurder van zijn beroepsvennootschap heeft volgens het hof niet onrechtmatig gehandeld tegenover het factoringbedrijf dat de advocatendeclaraties verzorgde en inde. Weliswaar moest hij als bestuurder er rekening mee houden dat mogelijk een deel van de aan het factoringbedrijf overgedragen vorderingen op de debiteuren van de maatschap oninbaar zou zijn, maar het factoringbedrijf heeft onvoldoende gesteld om de conclusie te kunnen rechtvaardigen dat de bestuurder wist of behoorde te weten dat de vennootschap in geval van mogelijke niet betaling van vorderingen de hiervoor van het factoringbedrijf ontvangen vergoedingen niet zou kunnen terugbetalen.

X/Y

Nadat (de aandelen in) franchisegever Financieel Verder B.V. door Aegon c.s. zijn overgedragen aan Optima Holding B.V., waardoor de band met (de producten van) Aegon de facto is verbroken, spreken drie franchisenemers (onder meer) Aegon c.s. en Optima Holding aan op grond van onrechtmatige daad respectievelijk bestuurdersaansprakelijkheid. Zij stellen dat de franchisegever als gevolg van die overdracht toerekenbaar jegens hen tekortschiet in de nakoming van de franchiseovereenkomst en dat de franchisegever ter zake geen verhaal zal bieden. Voor het geval dat verhaal inderdaad zou uitblijven, beoordeelt de rechtbank de vorderingen ten aanzien van Aegon c.s. en Optima Holding. Met betrekking tot de vordering op grond van onrechtmatige daad toetst de rechtbank aan HR 24 september 2004, ECLI:NL:HR:2004:AO9069 (Vleesmeesters/Alog) en komt de rechtbank tot de conclusie dat geen sprake is van een onrechtmatige daad. Voor wat betreft de vordering op grond van bestuurdersaansprakelijkheid is naar het oordeel van de rechtbank, kort gezegd, onvoldoende gesteld.

Ammerlaan q.q./middellijk bestuurder GT Personeelsdiensten B.V.

Bestuurdersaansprakelijkheid. De bestuurder van GT Personeelsdiensten B.V. voert aan dat zijn onbehoorlijke taakvervulling (sinds 2005 waren geen jaarrekeningen meer gedeponeerd) niet de belangrijkste oorzaak van het faillissement is, maar dat het faillissement het gevolg is van externe oorzaken, meer in het bijzonder de financiële crisis. De rechtbank overweegt dat gedaagde onvoldoende heeft gesteld en onderbouwd op welke wijze de financiële crisis de onderneming heeft beïnvloed, zodat niet aannemelijk is gemaakt dat het faillissement het gevolg is van andere oorzaken dan de onbehoorlijke taakvervulling. De conclusie daarvan is dat gedaagde op grond van artikel 2:248 lid 1 BW jo. 2:11 BW hoofdelijk aansprakelijk is voor het boedeltekort in het faillissement van GT Personeelsdiensten.

Tuinvisie/Budget Tuinen

Tuinvisie B.V. spreekt de bestuurders van Budget Tuinen B.V. aan in verband met door Budget Tuinen B.V. onbetaald gelaten facturen. De betalingsverplichting vloeit voort uit een door Budget Tuinen B.V. i.o. aangegane overeenkomst, die nadien is bekrachtigd. De kantonrechter overweegt dat lid 2 van artikel 2:203 BW in beginsel met zich meebrengt dat door de bekrachtiging de aansprakelijkheid van X en Y is komen te vervallen en stelt bovendien vast dat X en Y op het moment van het sluiten van de overeenkomst nog niet wisten of redelijkerwijs nog niet konden weten dat Budget Tuinen haar verplichtingen uit hoofde van die overeenkomst niet zou kunnen nakomen. Omdat de bekrachtiging heeft plaatsgevonden nadat duidelijk was dat de facturen niet betaald konden worden, acht de kantonrechter X en Y op grond van artikel 2:203 lid 3 BW hoofdelijk jegens Tuinvisie aansprakelijk. Uit de door Tuinvisie gestelde feiten blijkt dat de bestuurders op het moment van de bekrachtiging wisten dan wel behoorden te weten dat Budget Tuinen niet, althans niet volledig aan haar betalingsverplichting zou voldoen.

X/Y

Onrechtmatige daad wegens onjuiste inlichtingen door financieel adviseur. Geïntimeerde vordert in de onderhavige (vrijwarings-)procedure de veroordeling van appellant, de voormalige werkgever/bestuurder van geïntimeerde, tot betaling van al datgene waartoe geïntimeerde in de hoofdzaak mocht worden veroordeeld. Slechts aansprakelijkheid appellant op grond van artikel 6:170 lid 3 BW met betrekking tot een eerste aankoop, niet voor latere aankoop omdat geïntimeerde toen zelfstandig adviseerde. Het hof gaat uit van de juistheid van de feiten die blijken uit een tegen appellant gewezen strafrechtelijk vonnis. Uit deze feiten blijkt volgens het hof niet dat sprake was van een zorgelijke financiële situatie, misstanden dan wel fraude. Eigen verantwoordelijkheid van geïntimeerde als financieel adviseur. Het hof oordeelt dat appellant, zelfs indien hij de door geïntimeerde gestelde onjuiste en of misleidende informatie aan geïntimeerde heeft verstrekt, niet persoonlijk of als (voormalige) (middellijk) bestuurder onrechtmatig jegens geïntimeerde heeft gehandeld.

X/Y

Vernietiging van rechtshandelingen op grond van Actio Pauliana. Subsidiaire vordering op grond van onrechtmatige daad. Een vordering tot vernietiging van een rechtshandeling kan enkel ingesteld worden tegen alle partijen bij die rechtshandeling. Voor onrechtmatig handelen van een bestuurder bij het te goedkoop verkopen van zaken moet het ernstig verwijt-criterium zo ingevuld worden dat het aan elk redelijk handelend en denkend bestuurder duidelijk was geweest dat de verkoopwaarde te laag is. Wanneer deskundigen het niet eens zijn over het uitgangspunt ter bepaling van de waarde en de koopprijs conform het advies van een deskundige kan geen ernstig verwijt gemaakt worden.

X/Le Roux Fruit

Vaststelling schade door bestuurdersaansprakelijkheid wegens voorzienbare crediteurenbenadeling. Het hof overweegt dat – naar vaste jurisprudentie van de Hoge Raad – bij vaststelling van de schade een vergelijking dient te worden gemaakt tussen de werkelijke situatie en de hypothetische situatie als de onrechtmatige gedraging achterwege was gebleven. Met de rechtbank is het hof van oordeel dat het daarbij wel degelijk van belang is om vast te stellen of het faillissement van A had kunnen worden afgewend als de gewraakte onttrekkingen niet hadden plaatsgevonden, nu het faillissement een bepalende factor is geweest voor de verhaalspositie van Le Roux. Het hof is echter, anders dan de rechtbank, van oordeel dat aangenomen moet worden dat Le Roux het genoemde actief dan had moeten delen met de andere concurrent-crediteuren ten tijde van de daadwerkelijke faillietverklaring. Volgens het hof kan Le Roux daarom slechts aanspraak maken op een gedeelte even groot als het door appellant onbetwiste percentage van Le Roux in de benadeelde crediteuren. Wat betreft de kosten ex artikel 6:96 lid 2 sub b BW voor het IRS-rapport – die door de rechtbank integraal zijn toegewezen – ziet het hof ex aequo et bono aanleiding appellant aansprakelijk te houden voor slechts een deel van de kosten, aangezien in het IRS-rapport een relatief groot deel aan onderzoek op basis van een andere grondslag is gewijd.