X/Y

Nu niet is voldaan aan de publicatieplicht (art. 2:394 BW), staat (ingevolge art. 2:248 BW) vast dat het bestuur zijn taak onbehoorlijk heeft vervuld en wordt vermoed dat deze onbehoorlijke taakvervulling een belangrijke oorzaak van het faillissement van Verify Europe is geweest. Ter weerlegging van het wettelijk vermoeden wijst geïntimeerde als bestuurder van Verify Europe op twee ‘andere belangrijke oorzaken’ van het faillissement, te weten (i) het vertrek van twee belangrijke werknemers en (ii) de hoge vaste kosten van Verify Europe. Het hof komt tot de conclusie dat deze ‘andere oorzaken’ zowel afzonderlijk als gezamenlijk het oordeel rechtvaardigen dat het vermoeden dat de kennelijk onbehoorlijke taakvervulling een belangrijke oorzaak is geweest van het faillissement is ontzenuwd.

X/Y

Na ontbinding van de aanneemovereenkomst wegens tekortkoming van de aannemer (een CV) stelt de opdrachtgever (X) onder meer de beherend vennoot en de feitelijk leidinggevende/gevolmachtigde van de CV aansprakelijk. De vordering jegens de beherend vennoot van de CV wordt toegewezen met aanvulling van de rechtsgrondslag. Op grond van artikel 19 lid 1 WvK zijn beherende vennoten van rechtswege hoofdelijk verbonden voor alle schulden van hun CV. Dit betekent in het onderhavige geval dat de Britse Ltd. als beherend vennoot aansprakelijk is voor alle schulden van de Nederlandse CV. Dat de Ltd. mogelijk reeds ontbonden is, doet aan die aansprakelijkheid niet af. Voor de beantwoording van de vraag of een partij als feitelijk leidinggevende/volledig gevolmachtigde (en tevens bestuurder van de beherend vennoot) naast de CV aansprakelijk is voor de geleden schade, zoekt het hof aansluiting bij het criterium voor de aansprakelijkheid van bestuurders van een besloten vennootschap, in dit geval HR 8 december 2006, ECLI:NL:HR:2006:AZ0758 (Ontvanger/Roelofsen).

De Lage Landen/X en X’s Autobedrijf

Bestuurdersaansprakelijkheid. Het hof past de maatstaf voor een 'ernstig verwijt' uit HR 5 september 2014 ECLI:NL:HR:2014:2627 toe. De schuldeiser verwijt de (indirect) bestuurder slechts dat zij als bestuurder de overdracht van de verpande objecten heeft gerealiseerd waardoor deze buiten het verhaal door schuldeiser zijn geraakt. Een zodanig verwijt leidt volgens het hof niet reeds tot aansprakelijkheid van de bestuurder. Waar het om gaat is niet (alleen) of de bestuurder wist of redelijkerwijze kon begrijpen dat de vennootschap daardoor haar verplichtingen jegens schuldeiser niet zou kunnen nakomen, maar of het voor de bestuurder van de vennootschap op het moment van elk van de haar in die hoedanigheid verweten gedragingen voorzienbaar was dat schuldeiser daardoor schade zou lijden. 

Afbouw Coördinatie Nederland B.V./X

Bestuurdersaansprakelijkheid. Naar het oordeel van de rechtbank is niet vast komen te staan dat de indirect bestuurder (gedaagde) een verplichting is aangegaan terwijl hij wist of redelijkerwijze behoorde te begrijpen dat de vennootschap niet, of niet binnen een redelijke termijn, aan haar verplichtingen zou kunnen voldoen en geen verhaal zou bieden. Dat oordeel steunt op de veronderstelling dat partijen er bij het sluiten van de overeenkomst van uitgingen dat de uit te keren provisies de maandelijks uit te keren vergoedingen zouden overtreffen, waardoor met de overeenkomst een zeker investeringsrisico gemoeid was. Eiser heeft onvoldoende onderbouwd haar stelling dat gedaagde bij het aangaan van de overeenkomst had moeten of kunnen voorzien dat meer voorschotten zouden worden ontvangen dan er provisie zou worden gerealiseerd, aldus de rechtbank. Op de hoogte zijn van een mogelijk risico leidt niet zomaar tot aansprakelijk.

X/Volkswagen Bank

Het hof concludeert dat ABH op het moment van verkoop niet meer waard was dan € 1 en dat ABH op het moment dat de leaseovereenkomsten werden aangegaan niet of nauwelijks meer actief was. Dat ABH in het verleden een jaaromzet van ruim € 500.000 heeft gehad, maakt dit niet anders. Het hof overweegt dat X bij het namens ABH aangaan van de onderhavige leaseovereenkomsten vlak vóór de overdracht van de aandelen ABH wist of redelijkerwijze behoorde te begrijpen dat de vennootschap niet aan haar verplichtingen zou kunnen voldoen en geen verhaal zou bieden en aldus onrechtmatig handelde jegens Volkswagen. Bij gebrek aan een voldoende betwisting van hetgeen door Volkswagen is gesteld, wordt aan het door X gedane (tegen)bewijsaanbod niet toegekomen.

Trofin B.V./X

Trofin spreekt haar voormalig bestuurder aan op grond van (o.m.) artikel 2:9 BW. Het hof acht echter geen van de verwijten voldoende ernstig om aansprakelijkheid van de ex-bestuurder tegenover de BV aan te nemen. De verwijten zien op verzaking van de administratieplicht van artikel 2:10 BW, niet-tijdige openbaarmaking van de jaarrekening in de zin van artikel 2:394 BW, het besturen van een andere vennootschap en het zichzelf in een gunstiger positie brengen van de bestuurder ten koste van de vennootschap. De vraag of het debiteurenbeheer zodanig onvoldoende is geweest dat een bestuurder een (voldoende ernstig) verwijt kan worden gemaakt, hangt af van de omstandigheden van het geval. Hetzelfde geldt voor de vraag of een bestuurder een ernstig verwijt kan worden gemaakt voor het niet deponeren van de jaarrekening. Het hof komt tot de conclusie dat in onderhavige casus van een ernstig verwijt geen sprake is.

XO Home

Bestuurdersaansprakelijkheid. Het feit dat de vennootschap in 2007 en 2008 een negatief eigen vermogen had, naast het feit dat de vennootschap kennelijk nog tot maart 2013 operationeel kon zijn, is volgens de rechtbank onvoldoende om aan te nemen dat de bestuurder had kunnen of moeten voorzien dat de vennootschap de litigieuze verplichtingen niet zou kunnen nakomen. De schuldeiser heeft daarnaast geen andere feiten of omstandigheden gesteld die aannemelijk maken dat de bestuurder enig ernstig persoonlijk verwijt kan treffen.

Janssen-van Kesteren q.q./X

Aansprakelijkheid van feitelijk beleidsbepaler. Werknemer heeft zich zodanig intensief bezig gehouden met de bedrijfsvoering van The 5 c.s. dat hij in die periode in belangrijke mate de zeggenschap over de vennootschappen heeft gehad en het beleid (mede) heeft bepaald. Daarbij overweegt de rechtbank dat het voor het aanmerken als feitelijk beleidsbepaler niet noodzakelijk is dat de werknemer de formeel bestuurder volledig terzijde heeft gesteld. Ook in het geval dat hij samen met de formeel bestuurder het beleid heeft bepaald of op een deelterrein het beleid heeft bepaald kan sprake zijn van feitelijk beleidsbepaler.

X/Y

Bestuurdersaansprakelijkheid. De kantonrechter stelt voorop dat voor het aannemen van bestuurdersaansprakelijkheid is vereist dat die bestuurder ter zake van de benadeling persoonlijk een ernstig verwijt kan worden gemaakt: HR 6 februari 2015, ECLI:NL:HR:2015:246 (X/Antea). Volgens de kanonrechter worden aldus hogere eisen dan in het algemeen gesteld, verwijzend naar HR 5 september 2014, ECLI:NL:HR:2014:2628 (Tulip Air). De kantonrechter overweegt dat in casu sprake is van de in de jurisprudentie van de Hoge Raad omschreven situatie dat ‘de bestuurder willens en wetens heeft bewerkstelligd of toegelaten dat de vennootschap haar wettelijke of contractuele verplichtingen niet nakomt met schade voor zijn wederpartij als voorzienbaar gevolg’. Met name acht de kantonrechter van belang dat gedaagde als bestuurder van Consultancy eiser met een oninbare vordering heeft laten zitten. Deze omstandigheid had ertoe moeten leiden dat gedaagde als bestuurder van Exploitatie een bijzondere zorg voor de belangen van eiser in acht had moeten nemen. Hij heeft dat niet gedaan en eiser andermaal met een forse huurschuld laten zitten, terwijl gedaagde als bestuurder van een volgende vennootschap in een naastgelegen pand zijn activiteiten heeft voortgezet. Tevens overweegt de rechtbank dat sprake is van selectieve betaling en feitelijke betalingsonwil jegens eiser.

Nijbo Stacaravan Industrie/curator

Bestuurdersaansprakelijkheid. Vraag of de bedrijfsleider/interim manager aangemerkt kan worden als feitelijk bestuurder in de zin van artikel 2:248 lid 7 BW. Het hof besluit tot een bewijsopdracht. Omdat de curator voldoende gemotiveerd feiten en omstandigheden heeft gesteld die tot de conclusie zouden kunnen leiden dat de bedrijfsleider als feitelijk bestuurder van Nijbo dient te worden aangemerkt, terwijl de bedrijfsleider voldoende gemotiveerd heeft betwist dat van feitelijk bestuurderschap sprake is geweest, stelt het hof de curator in de gelegenheid de door haar gestelde feiten en omstandigheden te bewijzen.