X/Y

A is enig aandeelhouder in vennootschap X. Vlak voor de overdracht van zijn aandelen aan vennootschap Y heeft A een tussentijdse dividenduitkering gedaan ten laste van de vrije reserves. Een deel van de uitkering kan worden uitbetaald, omdat Y kort daarvoor een achtergestelde lening is aangegaan. Het overige deel van de uitkering wordt omgezet in een lening. Na faillissement van vennootschap X vordert de curator A hoofdelijk te veroordelen tot betaling van het faillissementstekort op grond van artikel 2:248 lid 1 BW jo. artikel 2:11 BW. De rechtbank wijst de vordering toe. Het hof wijst de vordering af. Hoewel de betalingsverplichtingen van vennootschap X als gevolg van dividenduitkering (en met name de daarmee gemoeide leningen) zijn toegenomen, is daarmee niet haar liquiditeitspositie in negatieve zin aangetast, in die zin dat zij daardoor in betalingsmoeilijkheden werd gebracht. Evenmin is er reden om aan te nemen dat de dividenduitkering, zoals deze heeft plaatsgevonden, redelijkerwijs tot gevolg zou hebben dat de crediteuren van X niet meer zouden kunnen worden voldaan.

X/Y

Bestuurdersaansprakelijkheid en eisen van behoorlijke rechtspleging. Koper van aandelen in een vennootschap houdt de bestuurder en de (vermeend) feitelijk beleidsbepaler, beide in die hoedanigheid, maar ook als aandeelhouders van verkoper, aansprakelijk voor het niet leveren van de aandelen door de inmiddels ontbonden verkoper. Koper stelt schade te hebben geleden als gevolg van het mislopen van belastingvoordeel (compensabel verlies), alsmede als gevolg van onttrekkingen die zijn gedaan van de bankrekening van de vennootschap. Koper heeft volgens het hof evenwel onvoldoende onderbouwd dat sprake is van schade en dat gedaagden (geïntimeerden) een verwijt kan worden gemaakt dat hun persoonlijke aansprakelijkheid ter zake vestigt. Het hof overweegt dat wanneer een partij een omvangrijk rapport als het onderhavige in het geding brengt, dit het hof niet noopt alle daarin vermelde feiten en omstandigheden zonder meer als door die partij aan haar standpunt ten grondslag gelegde stellingen aan te merken.

Revest NV/bestuurder X

Doorbraak van aansprakelijkheid. Revest NV handelt onrechtmatig jegens een schuldeiser (X) van haar dochtervennootschap Revest BV, nu komt vast te staan dat Revest BV wel andere schuldeisers betaalde, maar niet X, zonder dat daarvoor een rechtvaardiging bestond. Er is sprake van onrechtmatige betalingsonwil. Anders dan Revest NV stelt is de kantonrechter niet in strijd met artikel 24 Rv buiten de aangevoerde gronden getreden, omdat hetgeen door X is aangedragen, in het licht van de omstandigheid dat niet Y maar wel Revest NV in rechte was betrokken en Y ook formeel bestuurder was van Revest NV, niet anders worden begrepen dan dat X heeft beoogd aan te voeren dat Revest NV als moedermaatschappij (en bestuurder) van Revest BV onrechtmatig handelt en heeft gehandeld door de financiële middelen van Revest BV wel te gebruiken om andere schuldeisers te betalen, maar niet tevens X.

Reisbureau BV

De curator van Reisbureau X B.V. spreekt de bestuurders van Reisbureau X B.V. ('broer' en 'zus') en hun moeder ('moeder') aan in verband met vlak voor het faillissement aan moeder gedane betalingen. Hij baseert zijn vordering op onverschuldigde betaling, dan wel schadevergoeding wegens (onrechtmatige) selectieve betaling. Ook verzoekt hij de vernietiging van de betaling op grond van artikel 42 of 47 Fw. Alle vorderingen worden afgewezen. Vast komt te staan dat moeder beschikte over een opeisbare vordering, alsmede dat niet kan worden aangenomen dat de vennootschap reeds had besloten om haar activiteiten te beëindigen toen de opdracht tot betaling werd klaargezet en uitgevoerd. Geen sprake van (onrechtmatige) selectieve betaling (zoals in het arrest HR 12 juni 1998, NJ 1998/727, Coral/Stalt), te meer nu ook na de gewraakte betaling nog andere (concurrente) crediteuren werden voldaan.

Vestia/bestuurders en commissarissen

Door Vestia aangesproken bestuurders en commissarissen roepen externe betrokkenen, waaronder banken, accountants en toezichthouders in vrijwaring op en vorderen ex artikel 843a Rv van Vestia afgifte van bepaalde bescheiden. De rechtbank staat oproeping in vrijwaring toe, overwegende dat een dergelijke vordering in beginsel toewijsbaar is, indien de verzoeker voldoende gemotiveerd en concreet stelt krachtens zijn rechtsverhouding tot die derde recht en belang te hebben de nadelige gevolgen van een voor hem ongunstige afloop van de hoofdzaak geheel of gedeeltelijk op die derde te verhalen. De vraag of deze rechtsverhoudingen daadwerkelijk grond vormen voor regres, dient in de vrijwaringsprocedures te worden beantwoord. Ook is het niet nodig dat een rechtstreeks verband bestaat tussen de vordering in de vrijwaringszaken en de vordering in de hoofdzaak. Verder dient Vestia op grond van artikel 843a Rv bescheiden te verstrekken. Ten aanzien van een aantal van die te verstrekken bescheiden heeft de rechtbank op de voet van artikel 29 Rv geheimhouding bevolen.

Curator/bestuurders

De curator stelt de (indirect) bestuurders en een gelieerde vennootschap (als feitelijk leidinggevende) ex artikel 2:248 BW hoofdelijk aansprakelijk voor het faillissementstekort. De curator baseert die vordering met name op een termijnoverschrijding in verband met de publicatieplicht (art. 2:394 BW). Deze stelling faalt, omdat de bestuurders voor de te late openbaarmaking van de jaarrekening een aanvaardbare verklaring hebben gegeven (er diende namelijk nog een vordering te worden gewaardeerd en tevens waren de voorraden niet opgemaakt). Er is, met andere woorden, aldus het hof sprake van een onbelangrijk verzuim. Ook de op onrechtmatige daad gegronde vordering, waarbij de curator stelt dat sprake was van een bijzondere zorgplicht (Comsys/Van den Ent q.q.), wordt afgewezen. Hoewel sprake was van sterke verwevenheid tussen gefailleerde en de gelieerde vennootschap, doet zich aldus het hof een andere situatie voor dan in het aangehaalde arrest.

Houthandel BV

Appellante stelt geïntimeerde als bestuurder van E aansprakelijk voor onbetaalde facturen. In eerste aanleg is de vordering afgewezen. Het hof bekrachtigt het vonnis van de rechtbank. Appellante heeft in de wetenschap van de slechte liquiditeitspositie van E nieuwe bestellingen uitgeleverd. Onder de gegeven omstandigheden levert het plaatsen van nieuwe bestellingen geen persoonlijk ernstig verwijt van de bestuurder op. Het is niet aan de bestuurder, ook niet in gevallen als deze waarin ondanks een krappe liquiditeitspositie om doorlevering wordt gevraagd, om in te staan voor betalingen door de vennootschap, aldus het hof.

Stichting Pensioenfonds/bestuurder X

Bestuurder is slechts aansprakelijk ex artikel 21 Wet BPF voor onbetaalde pensioenbijdrage over de periode dat hij bestuurder was. Het verweer dat hij slechts aansprakelijk kan worden gesteld voor de achterstand in de pensioenbijdrage over de eerste vijf maanden van 2007, toen hij bestuurder was, gaat derhalve op. Onvoldoende duidelijk is gebleken dat sprake is geweest van het ontstaan van een bijdrageplicht op jaarbasis. Niet in acht genomen formaliteiten door Stichting Pensioenfonds ex artikel 21 Wet BPF hebben niet tot nadeel geleid en kunnen de stichting niet worden tegengeworpen. De rente over de onbetaalde pensioensbijdrage is de wettelijke rente ex artikel 6:119 BW.

stichting Bureau Jeugdzorg Noord-Brabant

Van een bestuurder van een stichting is vast komen te staan dat hij zijn functie als bestuurder onbehoorlijk heeft vervuld en aansprakelijk is ex artikel 2:9 BW. In de onderhavige procedure spreekt hij zijn medebestuurders aan op grond van het beginsel van collegiaal bestuur. De rechtbank is echter van mening dat de in vrijwaring aangesproken (mede)bestuurders zich kunnen disculperen.

KS Boulevard/Bluebird

In onderhavige casus staat de aansprakelijkheid van een bestuurder van een stichting als beherend vennoot in projectontwikkeling centraal. Overwogen wordt allereerst dat de omvang van de beheerstaak mede wordt ingevuld door feitelijkheden. Interessant is verder dat een exoneratiebeding met een strengere maatstaf dan artikel 2:9 BW in strijd is met artikel 2:25 BW. Men kan de aansprakelijkheid van een bestuurder niet beperken tot opzet of grove schuld. Voor bestuurdersaansprakelijkheid wegens fouten van een hulppersoon ex artikel 6:76 BW is vereist dat de bestuurder bij de uitvoering van haar bestuurstaak op dit punt jegens de vennootschap (die de hulppersoon heeft ingeschakeld) tekortgeschoten is en dat haar daarvan een persoonlijk een ernstig verwijt kan worden gemaakt. Als zelfstandige grond voor aansprakelijkheid van de bestuurders is artikel 6:76 BW ontoereikend. In casu is echter onvoldoende feitelijke opheldering. Eiser wordt tot bewijslevering toegelaten.