Exploitanten Scheepswerf/Simba B.V.

Een geldverstrekker verschaft twee geldleningen aan een scheepswerf voor de ontwikkeling en constructie van twee schepen. De scheepsbouwer komt zijn verplichtingen uit de onderliggende overeenkomst niet na, waarna de geldverstrekker de overeenkomst ontbindt en terugbetaling van de geldleningen vordert uit hoofde van bestuurdersaansprakelijkheid. De rechtbank wijst de vorderingen van de geldverstrekker toe. In hoger beroep wordt het oordeel van de rechtbank bevestigd.

Onnodig aanvragen surseance, waardoor faillissement van de vennootschap is bewerkstelligd

Een bestuurder wordt aansprakelijk gesteld door een partij die zowel schuldeiser als aandeelhouder van de vennootschap is. De bestuurder heeft surseance aangevraagd dat heeft geresulteerd in het faillissement van de vennootschap, terwijl de schuldeiser/aandeelhouder een financieel toereikende oplossing had voorgesteld. De rechtbank stelt vast dat de bestuurder onvoldoende heeft gedaan om in overleg met de schuldeiser/aandeelhouder tot een concrete oplossing voor de liquiditeitsproblemen te komen. Van deze handelswijze kan de bestuurder een persoonlijk ernstig verwijt worden gemaakt. De rechtbank oordeelt dat de bestuurder aansprakelijk is jegens eiser in zijn hoedanigheid van schuldeiser; naar vaste jurisprudentie betreffende afgeleide schade is geen sprake van aansprakelijkheid jegens eiser in zijn hoedanigheid van aandeelhouder.

Djina B.V. en haar (indirect) bestuurder/DSW Zorgverzekeraar U.A.

Een zorgverzekeraar doet onderzoek naar een zorgverlener op basis van een vermoeden van fraude. Later blijkt dat de zorgverlener meer zorg heeft gedeclareerd dan zij daadwerkelijk heeft verleend en zorg heeft laten verlenen door ongekwalificeerd personeel. De zorgverzekeraar stelt de zorgverlener, haar bestuurder en enig aandeelhouder aansprakelijk voor de schade die de zorgverzekeraar hierdoor heeft geleden. Daarnaast vordert de zorgverzekeraar dat de overeenkomst waarbij de bestuurder haar woning aan haar vader heeft verkocht, wordt vernietigd omdat de zorgverzekeraar door de overeenkomst wordt benadeeld in haar verhaalsmogelijkheden (actio pauliana). De rechtbank heeft de vordering tot schadevergoeding toegewezen, maar de door de zorgverzekeraar geleden schade op een lager bedrag geschat dan gevorderd. Ook heeft de rechtbank de koopovereenkomst vernietigd. In hoger beroep wijst het hof een hogere schadevergoeding toe aan de zorgverzekeraar. Daarnaast gaat het hof mee met het oordeel van de rechtbank om de koopovereenkomst te vernietigen en wijst alle overige grieven van de zorgverlener af.

Pierik q.q./Bestuurders van Stichting Social Care 24/7

Een curator stelt de bestuurders van een zorgstichting aansprakelijk voor het faillissementstekort op de voet van artikel 2:300a jo. 2:138 BW wegens schending van de administratieplicht. De rechtbank oordeelt dat sprake is van een schending van de administratieplicht, en de bestuurders hebben geen andere belangrijke oorzaak van het faillissement kunnen aantonen. De rechtbank veroordeelt de bestuurders het boedeltekort te voldoen.

Kolkman q.q./Bestuurder MKD B.V.

Een curator stelt een bestuurder aansprakelijk voor het boedeltekort wegens schending van de administratieplicht. Bestuurder had geen toegang tot deel administratie en voert voorts aan de bankmutaties pas aan het einde van het boekjaar te verwerken. De rechtbank oordeelt dat de boekhoudplicht is geschonden, waarmee kennelijk onbehoorlijk bestuur vaststaat. De bestuurder slaagt er niet in het causaliteitsvermoeden te weerleggen en wordt veroordeeld het boedeltekort te voldoen.

Onbehoorlijk bestuur en bestuursverbod; beroep op vrijwaring faalt

De (indirect) bestuurder van failliet wordt veroordeeld tot betaling van het boedeltekort op grond van artikel 2:248 BW. Ook wordt een bestuursverbod van vijf jaar opgelegd als bedoeld in artikel 106a Fw. De bestuurder doet een beroep op vrijwaring, maar dit faalt.

Te Biesebeek q.q./C&T Beheer B.V. c.s.

Een curator stelt een rechtspersoon-bestuurder en de middellijke bestuurder aansprakelijk voor het boedeltekort wegens schending van de publicatie- en administratieplicht. Zij slagen er niet in het bewijsvermoeden te weerleggen. Het betreft geen onbelangrijke verzuimen en er is geen grond voor disculpatie. Ook is er geen andere aannemelijke belangrijke oorzaak van het faillissement. Wel ziet de rechtbank grond voor matiging in het geval van de middellijke bestuurder.

Bestuurder van Stichting Voetbal Promotie Achterberg en Voetbal Vereniging Achterberg 1971/Curator

Een curator stelt de voormalig bestuurder van een stichting en een vereniging aansprakelijk. De rechtbank heeft de bestuurder aansprakelijk gehouden op grond van artikel 2:9 BW. In hoger beroep oordeelt het hof dat geen sprake is van een geobjectiveerd winstoogmerk, waardoor de bestuurder niet aansprakelijk kan zijn op grond van artikel 2:300a (0ud) BW jo. artikel 2:138 BW. Het niet naleven van fiscale regels en de schending van de administratieplicht is ernstig verwijtbaar en kwalificeert als onbehoorlijk bestuur. De bestuurder wordt in hoger beroep eveneens veroordeeld tot vergoeding van de schade.

Bestuurder van Stichting Voetbal Promotie Achterberg en Voetbal Vereniging Achterberg 1971/Curator

Een curator stelt de voormalig bestuurder van een stichting en een vereniging aansprakelijk. De rechtbank heeft de bestuurder aansprakelijk gehouden op grond van artikel 2:9 BW. In hoger beroep oordeelt het hof dat geen sprake is van een geobjectiveerd winstoogmerk, waardoor de bestuurder niet aansprakelijk kan zijn op grond van artikel 2:300a (oud) BW jo. artikel 2:138 BW. Het niet naleven van fiscale regels en de schending van de administratieplicht is ernstig verwijtbaar en kwalificeert als onbehoorlijk bestuur. De bestuurder wordt in hoger beroep eveneens veroordeeld tot vergoeding van de schade.

Bestuurder schoonmaakbedrijf/Stichting Bedrijfstakpensioenfonds voor het Schoonmaak- en Glazenwassersbedrijf

Deze zaak gaat over de vraag of appellant als feitelijk (mede)beleidsbepaler van zijn schoonmaakbedrijf hoofdelijk aansprakelijk is jegens het pensioenfonds vanwege het niet melden van de betalingsonmacht van het bedrijf. Het hof oordeelde in een tussenarrest reeds dat niet kan worden aangenomen dat het pensioenfonds reeds op de hoogte was van de betalingsonmacht en dat formele melding van betalingsonmacht ten onrechte achterwege is gebleven. Voorts oordeelde het hof voorshands dat appellant als feitelijk (mede)beleidsbepaler moet worden aangemerkt, maar kreeg hij gelegenheid het voorshands oordeel over het bewijs te ontzenuwen. Appellant maakt van deze gelegenheid geen gebruik. In het eindarrest faalt vervolgens ook het beroep op matiging, nu artikel 6:109 BW niet van toepassing is op een vordering ex artikel 23 lid 1 Wet BPF. Het hof bekrachtigt het vonnis van de rechtbank.