Bekrachtiging toewijzing Peeters/Gatzen-vordering (bestuurdersaansprakelijkheid) in hoger beroep

De curator stelt de bestuurder van de failliete vennootschap en aan hem gelieerde vennootschappen aansprakelijk uit hoofde van onrechtmatige daad voor het samenstel van rechtshandelingen waarbij een indirect aandelenbelang aan de failliet is onttrokken zonder dat daar een reële vergoeding tegenover stond. Het hof wijst de vordering toe. Het doelbewust onttrekken van activa aan een technisch failliet bedrijf levert hoofdelijke aansprakelijkheid op jegens de benadeelde schuldeisers.

Curator van MVM Schiedam B.V./Minerva Holding & Investments B.V. c.s.

In deze zaak vordert de curator schadevergoeding wegens benadeling van schuldeisers. Het hof oordeelt dat de middellijk bestuurder en groepsvennootschappen onrechtmatig hebben gehandeld jegens schuldeisers door sterk verlieslatende activiteiten zonder reddingsplan en externe financiering voort te zetten. De curator heeft daarnaast terecht diverse rechtshandelingen op grond van artikel 47 Fw vernietigd.

Customized Energy Systems B.V./Holland Energie Groep B.V. en E-Unit Nederland B.V. c.s.

In deze zaak staat het geschil centraal tussen een ontwikkelaar van batterijsystemen voor energieopslag en diens afnemer. De ontwikkelaar stelt dat de slotfactuur van het geleverde systeem onbetaald is gebleven en vordert betaling hiervan. Daarnaast vordert de ontwikkelaar betaling van de slotfactuur door de (in)directe bestuurders van de afnemer op grond van bestuurdersaansprakelijkheid uit hoofde van onrechtmatige daad. De afnemer stelt echter dat het systeem nooit daadwerkelijk is opgeleverd en vordert terugbetaling van de gemaakte kosten en een schadevergoeding. De vordering tot betaling van de slotfactuur wordt zowel in eerste aanleg als hoger beroep toegewezen, het beroep van de afnemer slaagt niet. Daarnaast worden de (in)directe bestuurders in hoger beroep alsnog aansprakelijk gehouden tot betaling van de slotfactuur op grond van bestuurdersaansprakelijkheid.

Mondkapjeszaak: Stichting Hulptroepen Alliantie c.s./Initiatiefnemers en Relief Goods Alliance B.V.

Tijdens de coronapandemie ontstond het non-profit initiatief ‘Hulptroepen Alliantie’ (‘HA’), bestaande uit de ‘Stichting Hulptroepen Alliantie’ (‘SHA’) en ‘Hulptroepen Alliantie B.V.’ (‘HABV’). Later bleek dat de initiatiefnemers van HA niet vanuit SHA of HABV, maar met de commerciële ‘Relief Goods Alliance B.V.’ (‘RGA’) verschillende overeenkomsten zijn aangegaan en daarmee een miljoenenwinst hebben verdiend. Dit leidde tot verschillende rechtszaken, waarvan er in deze uitspraak drie aan de orde komen. De rechtbank wijst in de eerste zaak de vordering van SHA toe tot vergoeding van haar schade in de vorm van de door de RGA gemaakte winst. Aangezien de definitieve schade niet kan worden vastgesteld, volgt verwijzing naar de schadestaatprocedure. Het beroep van de Staat op bedrog, dwaling en onrechtmatige daad in de tweede procedure slaagt niet. In de derde en laatste zaak veroordeelt de rechtbank de initiatiefnemers tot terugbetaling van de advocaatkosten. De initiatiefnemers hebben ten onrechte twee advocatenkantoren ingeschakeld op naam van SHA en HABV voor juridisch advies aan de initiatiefnemers en RGA.

Dunselman q.q./Gelieerde stichtingen en oud-bestuurder van Stichting Dienstverlening Serviceflats

De curator van een stichting vordert schadevergoeding omdat gedaagden in twaalf verschillende situaties bewust betalingsonmacht zouden hebben gecreëerd, dan wel opzettelijk de verhaalsmogelijkheden voor de gezamenlijke crediteuren hebben gefrustreerd. De vordering van de curator wordt deels toegewezen.

Curator/Bestuurder van Stichting Cavaris

In deze uitspraak staat de vraag centraal of tussen de bestuurder van een failliete stichting en de curator in het faillissement overeenstemming is bereikt over een schikking met het oog op vermeende bestuurdersaansprakelijkheid. Volgens de rechtbank is die overeenstemming niet bereikt. De curator mocht er ook niet op vertrouwen dat een schikking over de bestuurdersaansprakelijkheid tot stand was gekomen.

Dunselman q.q./Bestuurders van Stichting Vlabio

Bestuurders zijn hoofdelijk aansprakelijk voor het boedeltekort in het faillissement van een stichting. Ondanks een expliciete contractuele verplichting en een eerdere procedure tegen de stichting, hebben bestuurders nagelaten de stichting aan te sluiten bij een pensioenfonds ten behoeve van werknemers. De ingehouden pensioenpremies zijn vervolgens aangewend voor de bedrijfsvoering van de stichting. Hiermee is voldaan aan de vereisten van artikel 2:138 BW. Het beroep op disculpatie door bestuurders faalt.

Silvius q.q./Bestuurders en toezichthouders van Stichting Propeus/Interpolis

In een uitgebreid gemotiveerd vonnis houdt de rechtbank de bestuurders van een gefailleerde zorgstichting op grond van artikel 2:300a (oud) jo. 2:138 BW aansprakelijk voor het boedeltekort. Naar het oordeel van de rechtbank is de boekhoudplicht geschonden. Een belangrijke oorzaak van het faillissement is het eindigen van een contractuele relatie met de gemeente Groningen. Toch leidt dit er niet toe dat de bestuurders niet aansprakelijk zijn, omdat de relatie is geëindigd vanwege onbehoorlijk bestuur. De curator heeft ook de leden van de raad van toezicht aansprakelijk gesteld. Zij zouden onvoldoende toezicht hebben gehouden op de naleving van de boekhoudplicht. De rechtbank overweegt dat de raad van toezicht meerdere malen heeft geprobeerd zijn rol in te vullen, maar daarbij telkens werd afgehouden door de bestuurders. Onder deze omstandigheden kan het ontbreken van toezicht niet als onbehoorlijk worden aangemerkt. De vorderingen jegens de toezichthouders worden daarom afgewezen. Tot slot wordt de bestuurdersaansprakelijkheidsverzekeraar, die in vrijwaring door de bestuurders is opgeroepen, verplicht dekking te verlenen.

Opdrachtgevers/Delta Outdoor Emmen B.V.

Opdrachtgevers stellen een vordering uit hoofde van schadevergoeding te hebben op een vennootschap die door turboliquidatie is opgehouden te bestaan. Zij verzoeken de heropening van de vereffening. De rechtbank wees het verzoek af, onder meer omdat een mogelijk succesvol beroep op artikel 2:248 lid 2 BW geen potentiële bate is waarop een vereffenaar een beroep kan doen. In hoger beroep stellen de opdrachtgevers daartegen geen grieven in, maar werpen zij het bestaan van andere baten op, waaronder hun proceskostenveroordeling in eerste aanleg. Het hoger beroep is niet succesvol, omdat zowel het bestaan van een vordering als van een relevante bate niet voldoende aannemelijk is gemaakt.

Bestuurder/Autoverhuur Het Reestdal B.V.

Een bestuurder heeft hoger beroep ingesteld tegen een vonnis waarin hij is veroordeeld tot schadevergoeding, terwijl hij meent geen leaseovereenkomst te hebben gesloten met de autoverhuurder van wie hij een bestelbus had meegenomen. Nu de bestelbus door een andere onderneming werd gebruikt zonder dat daarover (schriftelijke) afspraken waren gemaakt, en gezien het feit dat de stichting namens welke bestuurder optrad geen inkomsten en ook geen bankrekening had, oordeelt ook het hof dat de bestuurder een persoonlijk ernstig verwijt kan worden gemaakt wegens onzorgvuldige taakuitoefening.