Harlingen Holdings Industries B.V. c.s./ Poiesz q.q.

Een curator stelt de bestuurder, de feitelijk beleidsbepaler en commissaris, en de aandeelhouder van een failliete vennootschap aansprakelijk voor het faillissementstekort. De rechtbank en het hof wijzen de vorderingen van de curator toe. In cassatie wordt onder meer geklaagd dat het hof geen aandacht heeft besteed aan het bestaan van een causaal verband tussen de kennelijk onbehoorlijke taakvervulling en het faillissement. De A-G wijdt in zijn conclusie uit over de vraag welke vereisten er aan het door artikel 2:248 lid 1 BW vereiste causale verband kunnen worden gesteld, indien er geen sprake is van de bewijsvermoedens van lid 2 van datzelfde artikel. De wettekst vereist dat de curator aannemelijk maakt dat de onbehoorlijke taakvervulling een belangrijke oorzaak is van het faillissement. Het is onvoldoende om enkel vast te stellen dat de kennelijk onbehoorlijke taakvervulling een voorwaarde voor het faillissement was, maar de kennelijk onbehoorlijke taakvervulling hoeft ook niet dé belangrijkste oorzaak van het faillissement te zijn. Er kunnen verschillende belangrijke oorzaken van een faillissement bestaan, en blijkens de wetsgeschiedenis kan de curator ook een samenstel van kennelijk onbehoorlijke bestuurshandelingen en/of nalatigheden aanvoeren als belangrijke oorzaak van het faillissement. A-G Assink concludeert dat het hof in dit geval, op basis van de stellingen en bewijsmiddelen van de curator, heeft kunnen oordelen dat er sprake is van een causaal verband tussen kennelijk onbehoorlijke bestuurshandelingen en het faillissement. De Hoge Raad volgt de conclusie van de A-G, verwerpt het cassatieberoep en doet de zaak af met toepassing van artikel 81 RO.

Curator/Bestuurder van I.I.C. B.V.

De bestuurder van een failliete vennootschap wordt door de curator aansprakelijk gesteld voor het boedeltekort. De rechtbank wijst de vordering toe, onder meer omdat de bestuurder het bestaan van een lening heeft geveinsd.

Weenink q.q./Bestuurders van Twente Institute for Wireless Mobile Communications B.V.

Een curator stelt de bestuurder van een failliete bv aansprakelijk op basis van zowel artikel 2:9 BW als artikel 2:248 BW. De rechtbank oordeelt dat de vordering ex artikel 2:9 BW is verjaard; de kennis van bestuurders kan aan de vennootschap worden toegerekend die daarmee meer dan vijf jaar geleden kennis kreeg van de gestelde schade en de daarvoor aansprakelijke personen. Bestuurders zijn voorts niet aansprakelijk ex artikel 2:248 BW voor het onderbrengen van activiteiten in een andere entiteit. Het handelen van de bestuurders is niet kennelijk onbehoorlijk, nu de ‘verhangen’ activiteit eerder als risico dan als 'kip met de gouden eieren' werd beschouwd.

Weenink q.q./Bestuurder en indirect aandeelhouder van Royal Fireworks Nederland B.V.

Een curator stelt de bestuurder en een indirect aandeelhouder als feitelijk beleidsbepaler van een failliete bv aansprakelijk voor het boedeltekort. Aangezien zowel de administratieplicht als de deponeringsplicht zijn geschonden, staat het kennelijk onbehoorlijk bestuur vast. De aangevoerde andere belangrijke oorzaken van het faillissement zijn te wijten aan het handelen van de aangesproken bestuurders en kunnen daarmee niet dienen ter ontzenuwing van het causaliteitsvermoeden van artikel 2:248 lid 2 BW.

Kolkman q.q./Bestuurders van RF Sports Equipment B.V.

Een oud-bestuurder en een bestuurder, die elkaar op 1 oktober 2014 hebben opgevolgd, worden door de curator aansprakelijk gesteld op grond van artikel 2:248 BW. Naar het oordeel van de rechtbank is de boekhoudplicht geschonden en hebben de bestuurders geen andere oorzaak van het faillissement dan onbehoorlijk bestuur aangevoerd. In beginsel zijn beide bestuurders dus aansprakelijk voor het boedeltekort. Beide bestuurders menen niet verantwoordelijk te zijn voor het bestuur. De oud-bestuurder stelt dat hij vanaf maart 2013 wegens ziekte niet meer als bestuurder aangemerkt kon worden. De nieuwe bestuurder stelt juist dat de oud-bestuurder telkens de touwtjes in handen heeft gehouden. De rechtbank oordeelt dat de formele status beslissend is en oordeelt dat beide bestuurders aansprakelijk zijn. Bijzonder is dat de rechtbank een beroep van de oud-bestuurder op matiging van artikel 2:248 lid 4 BW afwijst, maar de vordering van de curator matigt op grond van artikel 6:109 BW. In de literatuur wordt door de meeste auteurs het standpunt ingenomen dat de matigingsgronden zijn beperkt tot de in artikel 2:248 lid 4 BW genoemde gronden, maar de rechtbank oordeelt hier gemotiveerd anders over.

Bestuurders werkgever aansprakelijk voor loonvordering oud-werknemer

Een oud-werknemer stelt de bestuurders van een werkgever en een inlener aansprakelijk voor zijn loonvordering, nu de werkgever na turboliquidatie is ontbonden en geen verhaal meer biedt. Anders dan de kantonrechter oordeelt het hof dat de bestuurders hoofdelijk aansprakelijk zijn voor de loonvordering. Zij hebben ernstig verwijtbaar gehandeld omdat sprake was van betalingsonwil.

KMA Consultants B.V./Bestuurder van Amstel Project Group B.V.

Hoger Beroep. Een handelaar heeft wijnflessen verkocht, zonder deze eerst van de vennootschap, die het eigendomsrecht van de wijnflessen had, terug te kopen. Het hof oordeelt – anders dan de rechtbank – dat de bestuurder van de handelaar niet is geslaagd in het leveren van (tegen)bewijs, zodat vaststaat dat er geen toestemming is verleend door de eigenaar van de wijnflessen om deze te verkopen zonder deze eerst terug te kopen van de eigenaar. Het hof oordeelt derhalve dat sprake is van verduistering van de wijnflessen. Als feitelijk leidinggever en uitvoerder van die verduistering kan de bestuurder van de handelaar daarvan persoonlijk een zeer ernstig verwijt worden gemaakt. De bestuurder is aansprakelijk voor de schade.

Bestuurder van failliete vennootschap/Actifood B.V.

Een vennootschap stelt de bestuurder van een inmiddels failliet verklaarde vennootschap – aan wie zij producten heeft geleverd die onbetaald zijn gebleven – aansprakelijk wegens schending van de Beklamel-norm. Het hof heeft geoordeeld dat de bestuurder inderdaad een ernstig verwijt gemaakt kan worden nu hij doorging met het plaatsen van bestellingen, terwijl er geen reëel zicht meer bestond op voortzetting van de onderneming omdat de omgevingsvergunning afliep. De bestuurder bestrijdt dit oordeel in cassatie en klaagt (i) dat niet aan de Beklamel-norm is voldaan indien de bestuurder slechts wetenschap heeft van de mogelijkheid dat een crediteur schade lijdt, en (ii) dat het hof heeft miskend dat wetenschap van die mogelijkheid bij de crediteur aan een succesvol beroep op schending van de Beklamel-norm in de weg staat. A-G Drijber gaat hier in zijn conclusie niet in mee. Hij overweegt dat niet uit het bestreden arrest blijkt dat het hof een te lage drempel voor toepassing van de Beklamel-norm heeft gehanteerd. Evenmin heeft het hof miskend dat de vennootschap op de hoogte is geweest van de mogelijkheid dat de omgevingsvergunning af zou lopen. Het hof heeft die wetenschap meegewogen, maar meer waarde toegekend aan de geruststellende mededelingen van de bestuurder dat de vergunning zou worden verlengd. De Hoge Raad volgt de conclusie van de A-G, verwerpt het cassatieberoep en doet de zaak af met toepassing van artikel 81 RO.

A&P Holding B.V. c.s./X B.V. c.s.

Schuldeisers vorderen betaling van de (indirect) bestuurders van een bv die aandelen van hen heeft overgenomen. Zij baseren hun vordering op onrechtmatige daad (externe bestuurdersaansprakelijkheid). Evenals eerder de rechtbank wijst het hof de vorderingen tegen de bestuurders af. Het hof overweegt dat een SPA-bepaling niet gelezen moet worden als een garantie, maar als een inspanningsverbintenis en dat de (indirect) bestuurder van de koper geen persoonlijk ernstig verwijt gemaakt kan worden.

Ploeg q.q./Bestuurder

Een curator stelt een bestuurder van een failliete bv aansprakelijk voor het boedeltekort vanwege schending van de boekhoudplicht en de publicatieplicht en vordert oplegging van een bestuursverbod. De rechtbank wijst de vorderingen toe.