Uitsluiting voorkeursrecht minderheidsaandeelhouder en tegenwerping kwaliteitseis

Een kort geleden opgerichte vennootschap heeft dringend een kapitaalverhoging nodig. De vennootschap besluit, na een daartoe strekkende statutenwijziging, tot uitgifte aan nieuwe investeerders van een nieuw soort aandelen waaraan bijzondere zeggenschapsrechten zijn verbonden, onder uitsluiting van het voorkeursrecht van de bestaande aandeelhouders. Bij de statutenwijziging wordt ook een kwaliteitseis voor haar aandeelhouders ingevoerd. Bij de uitgifte wordt het voorkeursrecht van de bestaande aandeelhouders uitgesloten (art. 2:206a lid 1 BW). Een van de bestaande aandeelhouders (appellante) stelt zich op het standpunt dat de uitsluiting van haar voorkeursrecht in strijd is met het gelijkheidsbeginsel (art. 2:201 lid 2 BW) en de redelijkheid en billijkheid (art. 2:8 BW) en leidt tot een verwatering van haar aandelenbelang die in strijd is met artikel 1 EP EVRM. Ook stelt zij dat de kwaliteitseis niet aan haar mag worden gesteld nu zij tegen de desbetreffende statutenwijziging heeft gestemd (art. 2:192 lid 1). De rechtbank heeft de vorderingen van appellante als eiseres afgewezen. Het hof vernietigt het vonnis van de rechtbank voor zover het ziet op de tegenwerping van de kwaliteitseis. Het hof bekrachtigt het vonnis van de rechtbank voor het overige.

Interne bestuurdersaansprakelijkheid en verlenging verjaringstermijn

De curator vordert betaling van het boedeltekort van een bestuurder op grond van artikel 2:9 BW. Het hof volgt het oordeel van de rechtbank grotendeels en acht de bestuurder aansprakelijk. Met name wordt hem aangerekend dat hij betalingen deed aan aan hem gelieerde vennootschappen zonder acht te slaan op het belang van de vennootschap bij een te sluiten schuldeisersakkoord.

Flying Dutchman B.V. c.s./Leninggevers en bestuurder

Een groep studievrienden, waaronder enkele broers, startte een Nederlandse growshop en later een cannabisproductiebedrijf in de VS. Door conflicten over inspanningen en prestaties verslechtert de samenwerking, waarna de door hen opgerichte vennootschappen worden ontbonden. Er ontstaat een geschil over de ontbinding, een niet terugbetaalde lening en een vermeende verschuldigde managementvergoeding. De rechtbank oordeelt dat de lening moet worden terugbetaald en dat de broers hiervoor persoonlijk aansprakelijk zijn. De vordering over de managementvergoeding wordt afgewezen. In hoger beroep oordeelt het hof dat de vennootschap rechtsgeldig is ontbonden en schorst het hof de broers als vereffenaars wegens hun gedragingen. De persoonlijke aansprakelijkheid van de broers voor de lening wordt afgewezen bij gebrek aan voldoende bewijs.

Bestuurdersaansprakelijkheid op grond van artikel 2:248 BW; matiging vanwege de wijze waarop het faillissement is afgewikkeld

Van een failliete vennootschap worden de rechtspersoon-bestuurder, de indirect bestuurder en de feitelijk bestuurder door de curator aansprakelijk gesteld op grond van artikel 2:248 BW. De bewijsvermoedens van lid 2 zijn van toepassing, omdat de boekhoudplicht en de publicatieplicht zijn geschonden. De bestuurders kunnen het bewijsvermoeden dat het faillissement is veroorzaakt door kennelijk onbehoorlijk bestuur niet weerleggen. Wel matigt het hof het bedrag waarvoor de bestuurders aansprakelijk zijn op grond van lid 4, vanwege de wijze waarop het faillissement is afgewikkeld. De schuldenlast van de vennootschap bedraagt ongeveer € 13.000, terwijl de faillissementskosten mede door de gevoerde procedure in eerste aanleg al waren opgelopen tot ruim € 48.000. Het hof overweegt dat het disproportioneel en onredelijk is om de bestuurders te veroordelen tot betaling van het boedeltekort, dat ruim zes keer zo hoog is als de schuldenlast. Het hof matigt het bedrag waarvoor de bestuurders aansprakelijk zijn daarom tot € 30.000. De curator heeft ook paulianavorderingen ingesteld in verband met betalingen aan de rechtspersoon-bestuurder. Deze vorderingen worden deels toegewezen. Deels zagen de betalingen op managementfee. De rechtspersoon-bestuurder heeft een kopie van de managementovereenkomst overgelegd, maar dient op verzoek van de curator de originele getekende versie ter griffie van het hof te deponeren. In afwachting daarvan wordt de zaak aangehouden.

Begunstigden SPA bonusbepaling/NEI Nieuw Energy Invest B.V.

In deze procedure twisten partijen over de vraag op welke wijze de omzet uit een bonusbepaling in de Share Purchase Agreement (SPA) vastgesteld moet worden. Het hof overweegt, op basis van de voorliggende feiten en omstandigheden, dat niet bij de completed-contract-methode moet worden aangesloten (zoals betoogd door koper), maar bij de percentage-of-completion-methode (zoals door de begunstigden van de bonusbepaling is betoogd).

Bestuurders van D. Holding c.s./De Bok q.q. - II

Deze uitspraak gaat over bestuurdersaansprakelijkheid van twee bestuurders van verschillende failliete vennootschappen voor het tekort in de faillissementsboedels op grond van artikel 2:248 BW. De centrale vraag in deze uitspraak is of de bestuurders aanspraak kunnen maken op matiging van hun aansprakelijkheid conform de limitatieve matigingsgrond van artikel 2:248 lid 4 BW. Het hof Amsterdam beantwoordt deze vraag na verwijzing door de Hoge Raad ontkennend. Het bestuur is aansprakelijk voor het gehele boedeltekort. 

Bank Degroof Petercam N.V./Energieweg 1 en 2 Holding B.V. c.s.

In deze uitspraak staat de vraag centraal of de (direct en indirect) bestuurders van een vennootschap aansprakelijk zijn voor de schade geleden door een bankfinancier. De bank stelt dat sprake is van bestuurdersaansprakelijkheid omdat de bestuurders een persoonlijk ernstig verwijt kan worden gemaakt wegens zowel selectieve betalingen als het aangaan van verplichtingen waarvan de bestuurders in kwestie wisten dat deze niet konden worden nagekomen. In eerste aanleg heeft de rechtbank toegewezen dat de vennootschap het onder de kredietovereenkomst uitstaande bedrag moet vergoeden. De rechtbank heeft daarentegen niet bewezen geacht dat ook sprake is van bestuurdersaansprakelijkheid omdat de bestuurders in kwestie geen persoonlijk ernstig verwijt kan worden gemaakt. De bank gaat hiertegen in beroep, waarop het gerechtshof de vorderingen van de bank gedeeltelijk toewijst. Naar het oordeel van het hof is geen sprake van schending van de Beklamel-norm, maar is wel sprake van onrechtmatige selectieve betaling. De bestuurders worden veroordeeld tot vergoeding van de schade van de bank.

Vereniging Ruimschoots/geroyeerd lid

Een vereniging biedt haar leden via een lidmaatschap het recht om een woonruimte te huren. Een van de leden huurt geruime tijd een woonruimte via deze weg, maar op enig moment wordt zijn lidmaatschap door de vereniging beëindigd. Omdat het huren van de woonruimte is verbonden aan het lidmaatschap, vordert de vereniging in kort geding ontruiming van de door het lid gehuurde woonruimte. Deze vordering wordt door de voorzieningenrechter toegewezen. In hoger beroep wordt de uitspraak van de voorzieningenrechter bekrachtigd. Later vordert het lid in een aparte bodemprocedure verklaring voor recht dat het besluit tot beëindiging van zijn lidmaatschap nietig is, omdat het besluit niet met de op grond van de statuten vereiste meerderheid (9 van de 10 stemmen) is genomen. Deze vordering wordt door de rechtbank toegewezen. De vorderingen tot verklaring voor recht dat de uitgebrachte dagvaarding en het vonnis in kort geding ook nietig zijn, worden door de rechtbank afgewezen. De rechtbank overweegt dat een onbevoegde vertegenwoordiging van de vereniging niet leidt tot nietigheid van de dagvaarding, maar dat dit zich moet oplossen in een niet-ontvankelijkverklaring of afwijzing van de vordering. Indien dit ten onrechte achterwege is gebleven, is vernietiging in hoger beroep de aangewezen weg, aldus de rechtbank. Omdat de onderhavige procedure echter geen hoger beroep is tegen het vonnis in kort geding, wordt de vordering tot verklaring voor recht ten aanzien van de nietigheid van de dagvaarding en het vonnis in kort geding afgewezen. Het hof bekrachtigt het vonnis in eerste aanleg.

Erfgenamen aspirant-bestuurder/Stichting Pensioenfonds UWV

De Stichting Pensioenfonds UWV besluit een aspirant-bestuurslid wegens onvoldoende geschiktheid niet te benoemen tot bestuurslid en zijn aspirant-bestuurslidmaatschap met onmiddellijke ingang te beëindigen. Daarop spant hij een procedure aan, stellend dat desbetreffende besluiten (ver)nietig(baar) zijn en dat hij recht is blijven houden op de vergoeding voor aspirant-bestuursleden. Na zijn overlijden zetten zijn erfgenamen de procedure voort. Het hof oordeelt dat de erven geen belang hebben bij hun vorderingen. Het enkele feit dat de aspirant-bestuurder door de stichting niet (voldoende) geschikt werd geoordeeld voor lidmaatschap van haar bestuur, levert op zichzelf geen aantasting op van zijn reputatie. Volgens het beloningsbeleid had de aspirant-bestuurder geen vacatiegeld ontvangen bij vernietiging van het besluit.

Borg/Nextlevel Ventures B.V.

Vier partijen zijn betrokken bij een geldleningsovereenkomst met daarin een borgtocht. Bijna vijf jaar later wordt de leningnemer ontbonden. De leninggever spreekt de borg aan voor de verschuldigde bedragen van de leningnemer. De rechtbank wijst de vorderingen van de leninggever toe en veroordeelt de borg tot betaling van de verschuldigde bedragen op basis van de geldleningsovereenkomst. De borg gaat in hoger beroep en voert negen grieven aan tegen het vonnis van de rechtbank. Het hof wijst bijna alle grieven volledig af.