vereffenaar/Maersk Holding B.V.

In een heropende vereffening van de stichting pensioenfonds van (de rechtsvoorganger van) Maersk, vordert de vereffenaar – kort samengevat – het overschot terug dat aan Maersk is betaald na sluiting van de eerdere vereffening. Verder vordert de vereffenaar, kort gezegd, een voorschot op zijn salaris. De vereffening is heropend op verzoek van een weduwe die stelt dat haar weduwepensioen verkeerd is geïndexeerd. Maersk ontkent dat er sprake is van een overschot, omdat het uitgekeerde bedrag is aangewend voor het verlenen van pensioenaanspraken. Ook stelt Maersk dat er enkel sprake kan zijn van terugvordering door de vereffenaar, als blijkt dat de weduwe recht heeft op het saldo van de eerste vereffening. De rechtbank stelt vast dat terugvordering niet afhankelijk is van het welslagen van de vordering van diegene die om vereffening heeft verzocht. De vereffenaar is dus bevoegd het overschot in de eerste vereffening van de stichting van de gerechtigden terug te vorderen voor zover noodzakelijk is ter voldoening van zijn beloning. De rechtbank overweegt dat een vereffenaar op grond van artikel 2:23 lid 2 BW recht heeft op de beloning die de rechter hem toekent. Het salaris is al tussentijds vastgesteld. Een redelijke uitleg van artikel 2:23c lid 1 BW brengt mee dat de beloning van de vereffenaar wordt beschouwd als een boedelschuld van de vennootschap waarvan de vereffening heropend is. Net als een curator komt een vereffenaar geen voorschot op het salaris toe.

Bestuurdersaansprakelijkheid op grond van onrechtmatige daad (Peeters/Gatzen-vordering). Gedaagden worden, als middellijk bestuurders en indirect aandeelhouders, door de curator aangesproken in verband met door de gefailleerde vennootschap kort voor haar faillissement gedane aflossingen op de aandeelhoudersleningen. De vraag is of – zoals de curator stelt – er sprake is van een onrechtmatige benadeling van de gezamenlijke schuldeisers vanwege een selectieve betaling. Dit kan wanneer de bestuurder wist of moest weten dat het faillissement onafwendbaar was. De rechtbank oordeelt dat gedaagden, gezien de schuldenlast van de vennootschap, het ontbreken van middelen en het afketsen van mogelijke samenwerking met een ander bedrijf, ten tijde van de gewraakte betaling moesten weten dat het faillissement onafwendbaar was. De selectieve betaling was bovendien niet te rechtvaardigen. Gedaagden zijn derhalve aansprakelijk voor de door de gezamenlijke schuldeisers geleden schade.

Cummins

Bestuurdersaansprakelijkheid op grond van artikel 6:162 BW vanwege het niet-nakomen van een koopovereenkomst voor scheepsmotoren. Rechtbank past het Beklamel-criterium toe en toetst of gedaagde een verbintenis is aangegaan terwijl hij wist of moest weten dat vennootschap niet aan haar verplichtingen zou kunnen voldoen en geen verhaal zou bieden. Dit is naar het oordeel van de rechtbank niet voldoende gebleken. De enkele omstandigheid dat het bedrijf bij het aangaan van de overeenkomst in 2012 een negatief eigen vermogen had, doet hier niet aan af. In 2012 heeft het bedrijf weliswaar verlies geleden, maar in de twee voorgaande jaren heeft het een bescheiden winst gemaakt. Daarnaast is er in de periode 2010 tot en met 2012 een stabiele omzet gemaakt. Bovendien is het faillissement pas anderhalf jaar na het sluiten van de overeenkomst ingetreden.

X/Y

De curator van Bell Marketing heeft de bank, de holding en bestuurders aangesproken in verband met door Bell Marketing gedane aflossingen op de door de Holding van de bank verkregen aankoopfinanciering voor de aandelen in Bell Marketing. Gedaagden betwisten dat Bell Marketing zich (mondeling) heeft medeverbonden voor die financiering (wat strijdig zou zijn met art. 2:207c lid 1 BW (oud)) en stellen subsidiair dat de toegepaste constructie – als deze toch onrechtmatig zou zijn – geconverteerd is in een doorleenconstructie zoals gesanctioneerd 7 mei 2004 ECLI:NL:HR:2004:AO1962 (Muller q.q./Rabobank). Bewijsopdracht aan curator ten aanzien van zijn stelling dat de doelvennootschap zich jegens de bank heeft verbonden tot terugbetaling van de lening die aan de koper is verstrekt ter financiering van de koopprijs van de aandelen. Volgens de rechtbank is in ieder geval geen sprake van conversie in een toegestane constructie omdat dit onverenigbaar zou zijn met de strekking van artikel 2:207c lid 1 BW (oud).

Biomet/Ondernemingsraad

De OR van Biomet heeft een instemmingsverzoek voor een gewijzigde pensioenregeling en een bijbehorende compensatieregeling afgewezen met als reden een ongelijke compensatie voor de achteruitgang in pensioenopbouw voor verschillende groepen werknemers. Biomet verzoekt de rechter toestemming voor het besluit. De stelling dat de OR geen instemmingsrecht toekomt ten aanzien van de compensatieregeling wordt door de rechter verworpen omdat Biomet zelf instemming voor deze regeling heeft verzocht en geen bezwaar heeft gemaakt bij een eerdere voorwaarde van de OR hiervoor te mogen instemmen. Bij het afwegen van de redelijkheid van de argumenten van de werkgever en de OR oordeelt de rechter dat het uit de grafieken van Biomet gebleken verschil in aanpak tussen verschillende groepen werknemers zo groot is dat het onthouden van instemming niet als onredelijk beschouwd kan worden. Ook oordeelt de rechter dat tijdsdruk alleen geen zwaarwegende bedrijfseconomische, bedrijfsorganisatorische of bedrijfssociale reden is. Het verzoek wordt afgewezen.

Ammerlaan q.q./middellijk bestuurder GT Personeelsdiensten B.V.

Bestuurdersaansprakelijkheid. De bestuurder van GT Personeelsdiensten B.V. voert aan dat zijn onbehoorlijke taakvervulling (sinds 2005 waren geen jaarrekeningen meer gedeponeerd) niet de belangrijkste oorzaak van het faillissement is, maar dat het faillissement het gevolg is van externe oorzaken, meer in het bijzonder de financiële crisis. De rechtbank overweegt dat gedaagde onvoldoende heeft gesteld en onderbouwd op welke wijze de financiële crisis de onderneming heeft beïnvloed, zodat niet aannemelijk is gemaakt dat het faillissement het gevolg is van andere oorzaken dan de onbehoorlijke taakvervulling. De conclusie daarvan is dat gedaagde op grond van artikel 2:248 lid 1 BW jo. 2:11 BW hoofdelijk aansprakelijk is voor het boedeltekort in het faillissement van GT Personeelsdiensten.

Offshore Specialty Fabricators/O.C.C. Offshore Services c.s.

Verklaringsprocedure na derdenbeslag. Ter beoordeling staat in hoeverre het saldo dat op de bankrekening staat ten name van de debiteur (X) onder het derdenbeslag valt. Het derdenbeslag is gelegd onder een STAK, waarvan X enig aandeelhouder is. Uit de akte van oprichting en de administratievoorwaarden volgt dat alle uitkeringen die de STAK ontvangt (zoals hier) onverwijld betaald moeten worden aan de certificaathouder. De vordering van X op de STAK in verband met een (recent) door de STAK ontvangen (dividend)uitkering valt derhalve onder het beslag. Het verweer dat de certificaten voor het beslag voor € 1 aan Y (de echtgenote van X) zijn overgedragen, faalt. De certificaten zijn in feite om niet overgedragen, hetgeen onverplicht was en heeft geleid tot benadeling van schuldeisers. De overdracht van de certificaten door X aan zijn echtgenote is daarom terecht buitengerechtelijk vernietigd als zijnde paulianeus in de zin van artikel 3:45 BW.

FNV Bondgenoten/Ista Nederland B.V.

Geschil over de instelling van een OR door Ista Nederland B.V. Verzoeker is de FNV. De vraag die voorligt, is of de FNV kan worden aangemerkt als belanghebbende in de zin van artikel 36 WOR. Naar het oordeel van de kantonrechter heeft de FNV onvoldoende geconcretiseerd dat en waarom zij als belanghebbende in de zin van artikel 36 WOR is aan te merken. Dit betekent dat de FNV op deze grondslag niet kan worden ontvangen in haar vordering. Voor zover de FNV haar vordering (subsidiair) grondt op artikel 3:305a BW kan haar dat evenmin baten, omdat de werking van de door de FNV gevorderde instelling van een OR zich naar zijn aard en inhoud niet leent voor het uitsluiten van bepaalde werknemers van Ista, omdat alle werknemers dus worden getroffen door een gebod tot het instellen van een OR en omdat bepaalde werknemers die lid zijn of waren van de FNV bezwaar hebben tegen de acties. Het bepaalde in artikel 305a lid 5 BW moet naar het oordeel van de kantonrechter dan ook leiden tot een niet-ontvankelijkverklaring van de FNV.

X/Y

De curator in het faillissement van Uitzendbureau Kamer B.V. vordert betaling van het boedeltekort en voert daartoe aan dat de jaarrekeningen te laat zijn gedeponeerd. De bestuurder doet een beroep op artikel 2:248 lid 2 BW, waarin is bepaald dat een onbelangrijk verzuim niet in aanmerking wordt genomen. De rechtbank is van oordeel dat geen sprake is van een onbelangrijk verzuim, omdat het overstappen naar een andere accountant die vervolgens constateert dat ten onrechte te weinig loonbelasting is afgedragen een bestuurder niet disculpeert nu aannemelijk is dat reeds voordien de termijn voor deponering was verstreken. Zelfs indien ervan zou worden uitgegaan dat de termijn nog liep op het moment dat de onvolkomenheid werd ontdekt en de bestuurder om die reden het deponeren van de jaarrekeningen heeft opgeschort, leidt dit niet tot een ander oordeel, aldus de rechtbank.

Dumo/HDI Gerling

Bestuurdersaansprakelijkheidsverzekering. Het gaat in deze zaak om de vraag of eiser aanspraak heeft op uitkering onder een bestuurdersaansprakelijkheidsverzekering. Uit de feiten blijkt dat sprake is geweest van een doelbewuste constructie om eigen vennootschappen te laten profiteren van het op onrechtmatige wijze afhandig maken van (potentiële) klanten van een derde. Volgens de rechtbank is sprake geweest van opzet op de schade in de zin van de polis, zodat het beroep op de uitsluitingsclausule van de verzekeraar slaagt en eiser geen aanspraak aan de onderhavige verzekering kan ontlenen.