Drijven vennoten van een vof persoonlijk een onderneming?

Deze al wat oudere uitspraak die recent is gepubliceerd, betreft een procedure Wet homologatie onderhands akkoord (WHOA), maar is ook voor het ondernemingsrecht relevant vanwege het oordeel betreffende de positie van vennoten van een vof. Er wordt geoordeeld over een verzoek tot afkondiging van een afkoelingsperiode dat door een vof en haar vennoten is ingediend. Een van de schuldeisers dient een zienswijze in, met daarin het argument dat de vennoten van de vof geen beroep kunnen doen op de WHOA, enerzijds omdat zij persoonlijk geen onderneming drijven (dat doet de vof) en anderzijds omdat de vennoten zelf geen startverklaring hebben neergelegd. Onder verwijzing naar andere jurisprudentie oordeelt de rechtbank dat de vennoten wel ondernemers als bedoeld in artikel 369 lid 1 Fw zijn, omdat de onderneming van de vof voor hun rekening wordt gedreven; zij zijn immers ook met hun persoonlijke vermogen voor de schulden van de onderneming verbonden. Als een vennoot handelt in naam van de vof, doet hij dit namens de gezamenlijke vennoten en hij bindt daarmee de gezamenlijke vennoten. Een overeenkomst ‘met de vof’ moet worden aangemerkt als een overeenkomst met de gezamenlijke vennoten in hun hoedanigheid van vennoten. Dit betekent dat de vennoten – naast de vof – een beroep kunnen doen op de WHOA en dat de startverklaring waarin de vof als schuldenaar is aangemerkt in beginsel ook ten aanzien van verhaal op hun persoonlijke vermogen de mogelijkheid van een afkoelingsperiode openzet. Inhoudelijk wordt het verzoek toch afgewezen, omdat de ‘plus’ van het aan te bieden akkoord onvoldoende concreet gemaakt is en de vennoten geen inzicht hebben gegeven in de effecten van de afkoelingsperiode voor hun privéschuldeisers.

Payment Secured B.V./Axiom Partners Netherlands B.V.

De rechtbank oordeelt dat gedaagde gehouden is tot terugbetaling van een geldlening aan de eiseres, waarbij terugbetaling verschoven wordt tot het vonnis onherroepelijk is geworden. De stellingen van de gedaagde dat de prognoses op basis waarvan zij de aandelen in eiseres kochten misleidend waren, slagen niet. De rechtbank overweegt dat geen sprake is van dwaling, onrechtmatige daad of wanprestatie omdat de gedaagde niet voldoende heeft onderbouwd dat sprake was van bewuste misleiding of schending van de SPA. Ook het ontbreken van een parent guarantee leidt niet tot opeisbaarheid van de lening, nu dit slechts een inspanningsverplichting betrof. Gedaagde wordt veroordeeld in de terugbetaling van de lening, proceskosten, contractuele en wettelijke rente.

Vernietiging van ontbindingsbesluit vanwege strijd met aandeelhoudersovereenkomst

Dankzij de stem van de meerderheidsaandeelhouder (50,25%) wordt – met gewone meerderheid van stemmen – besloten tot ontbinding van de vennootschap. De minderheidsaandeelhouder (49,75%) vordert onder verwijzing naar de aandeelhoudersovereenkomst vernietiging van dit besluit op grond van artikel 2:15 lid 1 sub b BW, nu de aandeelhoudersovereenkomst een versterkte meerderheid van 60% voor een ontbindingsbesluit vereist. De rechtbank wijst de vordering toe en vernietigt het ontbindingsbesluit. Zij passeert daarmee het verweer dat recent gewijzigde statuten deze versterkte meerderheid niet meer vereisen.

Vennootschap is ontbonden; geen herroeping ontbindingsbesluit; verklaring van blijven voortbestaan is niet verzocht

De voormalig aandeelhouder/bestuurder van een ontbonden vennootschap verzoekt een verklaring voor recht dat de vennootschap niet is ontbonden. Hoewel de bestuurder bekend was met het feit dat er nog een batig banksaldo aanwezig was, heeft zij een zogenoemde turboliquidatie (art. 2:19 lid 4 BW) ingeschreven in het handelsregister, waarna de bestuurder geen toegang meer had tot het banksaldo. De rechtbank heeft de bestuurder geschreven dat zij het verzoek zo begrijpt dat een verklaring wordt gewenst dat de vennootschap is blijven voortbestaan (art. 2:19 lid 5 BW) wegens het bestaan van een bate, waarbij de rechtbank heeft aangegeven voorlopig van oordeel te zijn dat de vennootschap wel is ontbonden en dat herroeping van de ontbinding niet wordt verzocht. De bestuurder verzoekt vervolgens primair een verklaring voor recht dat de vennootschap niet is ontbonden en subsidiair herroeping van de ontbinding. De rechtbank wijst beide verzoeken af omdat uit de wet niet volgt dat door het voortbestaan wegens baten de vennootschap ook niet ontbonden zou zijn en omdat niet is voldaan aan de strenge vereisten die aan herroeping van een ontbindingsbesluit worden gesteld. De rechtbank merkt nog op dat een nieuw verzoek tot een verklaring voor recht dat de vennootschap is blijven voortbestaan in de zin van artikel 2:19 lid 5 BW nog steeds mogelijk is.

Herroeping ontbindingsbesluit vereniging

Een vereniging verzoekt de rechtbank voor recht te verklaren dat een ontbindingsbesluit met een circa vijf jaar later genomen herroepingsbesluit rechtsgeldig is herroepen. Omdat de herroeping van een ontbindingsbesluit niet bij wet is geregeld, beoordeelt de rechtbank het verzoek aan de door de Hoge Raad in het Rifgat-arrest (ECLI:NL:HR:2014:3677) ontwikkelde criteria. De rechtbank oordeelt dat aan al deze criteria is voldaan en wijst het verzoek toe.

Project Partner Search Beheer/Bestuurders

Een manager stelt bestuurders aansprakelijk op grond van onrechtmatige daad (Beklamel-norm) vanwege het langdurig niet betalen van een managementvergoeding door de vennootschap. De vordering wordt door de rechtbank afgewezen, omdat eiser kennis had van de financiële situatie van de vennootschap bij het aangaan van de managementovereenkomst en onvoldoende gemotiveerd heeft aangetoond dat de bestuurders gedurende de samenwerking een persoonlijk ernstig verwijt valt te maken.

Ontslagen bestuurder/Vennootschap

De arbeidsovereenkomst van een bestuurder is ten onrechte opgezegd, waardoor de bestuurder (onder meer) recht heeft op een billijke vergoeding van € 122.310 bruto. Van een verschil in inzicht over het beleid of een gebrek aan transparantie is immers niet gebleken (h-grond). Bovendien is er geen sprake van een verstoorde arbeidsverhouding, aangezien niet is onderzocht of gezamenlijk tot een oplossing kon worden gekomen (g-grond). In het tegenverzoek wordt de bestuurder veroordeeld tot terugbetaling van een bonus die onverschuldigd aan haar is betaald.

Curator van Stichting Europe Islamic University of Applied Sciences/Voormalig bestuurder

Een curator stelt de voormalig bestuurder van een gefailleerde onderwijsinstelling aansprakelijk op verschillende grondslagen. Daarvan wordt de Peeters/Gatzen-vordering deels toegewezen. De bestuurder treft een ernstig verwijt als gevolg van onverantwoorde betalingen. De bestuurder heeft onrechtmatige betalingen gedaan aan de stichting van zijn dochter, waardoor de gezamenlijke schuldeisers in hun verhaalsmogelijkheden zijn benadeeld.

Bestuurder/Stichting Nedlloyd Pensioenfonds

Een statutair bestuurder van een stichting vordert in kort geding schorsing van het schorsingsbesluit door het niet-uitvoerend bestuur en dat de stichting hem op straffe van een dwangsom weer toelaat tot zijn werkzaamheden. De stichting vordert schorsing als bestuurder en werknemer. De voorzieningenrechter wijst alle vorderingen af.

Curator van Petroplus International B.V./Bestuurders. Met wenk

De uitspraak gaat over de bevoegdheid van de rechtbank in een bestuurdersaansprakelijkheidsprocedure tegen in het buitenland woonachtige bestuurders. Ten aanzien van de vordering op grond van artikel 2:248 BW oordeelt de rechtbank dat dit het geval is op grond van de Insolventieverordening. De vordering op grond van artikel 2:248 BW kan exclusief door een curator in een Nederlands faillissement worden ingesteld ten behoeve van de gezamenlijke schuldeisers. Daarom is sprake van een geschil dat rechtstreeks uit de insolventieprocedure voortvloeit of daar nauw mee samenhangt. Ook ten aanzien van de vorderingen op grond van artikel 2:9 en 6:162 BW neemt de rechtbank rechtsmacht aan. Omdat de gedaagden om wie het gaat woonachtig zijn in de Verenigde Staten, moet de bevoegdheidsvraag beoordeeld worden op grond van commuun internationaal privaatrecht uit artikel 1-13 Rv. Op grond van artikel 7 Rv heeft de Nederlandse rechter rechtsmacht tegen buitenlandse gedaagden als de Nederlandse rechter dat ook heeft ten aanzien van andere in hetzelfde geding betrokken gedaagden. Met wenk.