Boskalis/Fugro

In dit kort geding vordert Koninklijke Boskalis Westminster N.V. ('Boskalis'), houdster van twintig procent van de aandelen in het geplaatste kapitaal van Fugro N.V. ('Fugro'), dat Fugro op grond van artikel 2:114a BW als agendapunt in de eerstvolgende algemene vergadering van aandeelhouders opneemt dat de raad van bestuur en raad van commissarissen van Fugro al hetgeen doen dat nodig is om een beschermingsconstructie te beëindigen. De voorzieningenrechter wijst de vordering af. In hoger beroep wordt die beslissing bekrachtigd. Het hof heeft daartoe overwogen dat het agenderingsverzoek van Boskalis geen betrekking heeft op een onderwerp waarover de AVA bevoegd is een besluit te nemen, en dat de Aandeelhoudersrichtlijn (2007/36/EG) geen inhoudelijke nieuwe rechten aan aandeelhouders toekent.

X/Chilean Lumber Company S.A. (CLC)

In dit geding vordert verweerster in cassatie, Chilean Lumber Company S.A. ('CLC') schadevergoeding op grond van onrechtmatige daad van eiser tot cassatie, de bestuurder ('X') van Arkans Limited ('Arkans'), in verband met gelden van CLC die X zich zou hebben toegeëigend. In eerste aanleg is de vordering toegewezen. Het hof heeft deze beslissing bekrachtigd. Daartoe overwoog het hof onder meer dat de vraag naar het toepasselijke recht niet moet worden beantwoord aan de hand van de conflictregels van de Wet conflictenrecht corporaties ('WCC'), omdat het hier niet gaat om de aansprakelijkheid van X als bestuurder van Arkans maar om zijn aansprakelijkheid voor schade uit onrechtmatige daad. Voorts heeft het hof overwogen dat de aansprakelijkheidsvraag op grond van artikel 4 lid 3 Rome II wordt beheerst door Nederlands recht, aangezien zo al niet moet worden aangenomen dat CLC de schade in Nederland heeft opgelopen, de onrechtmatige daad in ieder geval de nauwste band heeft met Nederland. Daartegen richt zich het middel. De Hoge Raad heeft de zaak met toepassing van artikel 81 lid 1 RO afgedaan.

Gemeenschap Essalam Moskee/Essalam Moskee

De Stichting Gemeenschap Essalam Moskee ('SGEM') vordert vernietiging van bestuursbesluiten tot statutenwijziging van het bestuur van de Stichting Moskee Essalam ('de Stichting'). De rechtbank wijst het verweer dat SGEM niet-ontvankelijk is af, draagt SGEM op bewijs te leveren van haar stelling dat de bedoelde besluiten niet zijn genomen conform de vereisten voor geldigheid als vermeld in de statuten, en houdt in afwachting van bewijslevering iedere verdere beslissing aan.

VEB/LCI

Dit geding betreft een collectieve actie van de Vereniging Effectenbezitters ('VEB') en de stichting VEB Actie LCI ('de Stichting') tegen de gewezen bestuurder en commissarissen van de gefailleerde beursgenoteerde vennootschap LCI Group Technology N.V. ('LCI'), waarin zij onder meer vorderen dat voor recht wordt verklaard dat in de jaarstukken 2000/2001 een misleidende voorstelling is gegeven, de bestuurder en commissarissen een ernstig verwijt van onbehoorlijke taakvervulling respectievelijk onbehoorlijk toezicht kan worden gemaakt, en dat de aandeelhouders die daardoor afgeleide schade hebben geleden direct een schadevergoedingsvordering kunnen instellen. In eerste aanleg hebben de bestuurder en commissarissen een beroep gedaan op verjaring van de op onrechtmatig handelen gegronde vorderingen. De rechtbank heeft dat verweer gehonoreerd en de VEB en de Stichting niet-ontvankelijk verklaard. Het hof heeft die beslissing vernietigd, overwegende dat pas met het verschijnen van het openbaar gemaakte rapport (op 13 juni 2003) van de curatoren over de oorzaken van het faillissement van LCI voldoende concrete feiten en omstandigheden bekend werden die meebrachten dat verlangd kon worden dat de aandeelhouders met het oog op het vaststellen van aansprakelijkheid actie zouden ondernemen. Voorts oordeelt het hof dat de namens de VEB betekende exploten (op 12 juni 2008) de verjaring van de vorderingen van de aandeelhouders in LCI tijdig hebben gestuit, zodat de desbetreffende vorderingen niet zijn verjaard. Het hof heeft partijen de gelegenheid gegeven voor een nadere memoriewisseling.

HDI Gerling-Verzekeringen N.V.

In dit geding vordert HDI Gerling-Verzekeringen N.V. ('HDI') in de hoofdzaak in conventie onder meer een verklaring voor recht dat haar (gewezen) bestuurders, commissarissen en enkele vennootschappen aansprakelijk zijn voor de door haar geleden schade als gevolg van de overname van haar Arubaanse verzekeringsportefeuille, ongerechtvaardigde verrijking met betrekking tot een herverzekeringsconstructie, de verkoop van een woning aan de onderneming en het doen van onrechtmatige betalingen aan bestuurders en commissarissen. De rechtbank acht zich op grond van artikel 2 Rv bevoegd om kennis te nemen van de vorderingen tegen de gedaagden die in Nederland hun woonplaats of gewone verblijfplaats hebben, en oordeelt dat er tussen deze vorderingen en de vorderingen tegen de andere gedaagden zodanige samenhang bestaat, dat redenen van doelmatigheid een gezamenlijke behandeling rechtvaardigen. De rechtbank ziet aanleiding om een comparitie van partijen te gelasten.

Curator/D.O.N. Detacherings Organisatie Nederland B.V.  

Eiser, de curator, stelt gedaagden, de (middellijk) bestuurder van de gefailleerde vennootschap DON B.V., aansprakelijk voor het boedeltekort in het faillissement op grond van artikel 2:248 lid 1 en 2 BW. De vennootschap heeft nagenoeg haar gehele onderneming overgedragen aan zustervennootschappen, zonder dat daar een reële vergoeding tegenover stond. Naar het oordeel van de rechtbank is aannemelijk dat deze kennelijk onbehoorlijke taakvervulling een belangrijke oorzaak is geweest van het faillissement, en zijn de bestuurders jegens de boedel aansprakelijk voor het faillissementstekort.

Staphorst Ontwikkeling c.s.

Enquêteverzoek van de aandeelhouders en een medebestuurder ('S') van Staphorst Ontwikkeling B.V. en Staphorst Ontwikkeling 2 B.V. ('de vennootschappen'). Volgens verzoekers zijn er blijkens de jaarrekeningen over 2013 zeer hoge bedragen in rekening gebracht door een aan de andere bestuurder van deze vennootschappen ('R') gelieerde vennootschap, waarvoor R weigert een toelichting te geven. De OK acht voldoende redenen aanwezig tot twijfel aan een juist beleid en juiste gang van zaken en treft (gelet op de toestand van de vennootschappen) een onmiddellijke voorziening.

BMB Management en Beheer B.V. tegen Bestuurders en toezichthouders

Stichting Terra Vitalis (hierna: de stichting) dreef een investeringsfonds, waarbij investeerders konden participeren in de aankoop en exploitatie van duurzaam aangelegde teakplantages in Costa Rica. Eiseres, BMB Management en Beheer B.V. ('BMB') was participant in de stichting Terra Vitalis. Enkele jaren vóór haar faillissement wordt een deel van de activa en passiva van de stichting aan een Luxemburgs beleggingsfonds ('CATF') overgedragen. In de onderhavige procedure vordert BMB van de bestuurders en toezichthouders van de stichting vergoeding van de schade die zij heeft geleden als gevolg van het ontbreken van verhaalsmogelijkheden. BMB stelt dat hen een persoonlijk ernstig verwijt kan worden gemaakt. Rechtbank en hof wijzen de vordering af, omdat niet is komen vast te staan dat BMB nog een vordering had op de stichting ten tijde van overdracht van activa en passiva, zodat van een persoonlijk ernstig verwijt, omdat de bestuurders wisten of behoorden te weten dat de koopovereenkomst met CATF BMB zou benadelen, geen sprake is.

OR/Smurfit Kappa-concern

Eisers, de ondernemingsraden ('OR') van gedaagden, vennootschappen die voorheen tot het Smurfit Kappa-concern behoorden, vorderen in het onderhavige kort geding dat gedaagden veroordeeld worden tot het instellen van een raad van commissarissen conform artikel 2:268 jo. artikel 2:269 BW. De OR stelt zich op het standpunt dat na de overname van een divisie van het concern door een Duitse investeringsmaatschappij (‘verticale splitsing’) de nieuwe aandeelhouder (Aurelius AG) gehouden is tot het instellen van een RvC waarin één werknemerscommissaris plaats heeft, onder meer omdat sprake zou zijn van een (ondernemings)overeenkomst (in de zin van art. 32 lid 2 WOR). De voorzieningenrechter wijst de vordering af. Van een dergelijke (ondernemings)overeenkomst is geen sprake, terwijl uit het systeem van de wet (art. 2:263/264 BW) niet volgt dat het concern verplicht is om te handelen overeenkomstig het structuurregime; daaruit blijkt immers dat het structuurregime pas toepasselijk wordt na drie jaar onafgebroken inschrijving van een opgave, aldus de voorzieningenrechter (mr. W.J.A.M. Dijkers).

DA Retailgroep c.s.

Adviesrecht OR. Aan de vennootschappen DA Retailgroep B.V. ('DA Retailgroep') en Retail Shared Service Centre B.V. ('Retail SSC'), beide dochters van DA Holding B.V., wordt voorlopig surseance van betaling verleend. De curator besluit tot verkoop van (een belangrijk deel van) de activa van beide vennootschappen aan Nederlandse Drogisterij Service Exploitatie B.V. ('NDS'). De OR stelt dat hij ten onrechte niet in de gelegenheid is gesteld om advies uit te brengen te dien aanzien. De Ondernemingskamer ('OK') oordeelt dat de curator geen advies had hoeven vragen over de verkoop van activa en derhalve de overdracht van (een deel van) de onderneming.