Swoot BV

Centraal staat de vraag of geïntimeerde geld heeft geleend aan appellant in privé of aan (een groep) vennootschappen ('Swoot') waarbij appellant als werknemer betrokken is geweest. Het hof oordeelt dat niet onderbouwd noch gebleken is dat appellant bestuurder was van, of anderszins bevoegd was om namens één of meer van de Swoot-vennootschappen geldleningsovereenkomsten aan te gaan. In beginsel leidt dit tot de conclusie dat geïntimeerde erop mocht vertrouwen dat zij geldleningsovereenkomsten met appellant in privé sloot.

X BV

Aansprakelijkheid van (in)directe bestuurders van een vennootschap voor betalingen aan henzelf in het zicht van een faillissement van de vennootschap (HR 23 mei 2014, ECLI:NL:HR:2014:1204 (K/Maas q.q.)). Wat betreft de betalingen door X B.V. aan appellanten (de direct en indirect bestuurder) komt het hof tot de conclusie dat deze betalingen (i) plaatsvonden in het zicht van het faillissement, (ii) dat appellanten wisten of behoorden te weten dat het faillissement aanstaande was, (iii) dat het gaat om betalingen van eigen vorderingen van de (in)directe bestuurders die in rang niet hoger waren dan die van andere schuldeisers en (iv) dat geen sluitende rechtvaardiging voor deze selectieve betalingen is gegeven, zodat appellanten wisten of redelijkerwijs moesten begrijpen dat deze betalingen aan henzelf tot gevolg zouden hebben dat X B.V. andere verplichtingen niet zou nakomen en ook geen verhaal zou bieden voor de als gevolg daarvan optredende schade en dat appellanten in verband met het bevorderen van die betalingen persoonlijk een ernstig verwijt valt te maken. Aldus is hun aansprakelijkheid in zoverre gegeven.

H.R.C. Holding B.V.

De Ondernemingskamer beveelt een onderzoek naar het beleid en de gang van zaken van H.R.C. Holding B.V. Daarnaast acht de Ondernemingskamer – vanwege de verstoorde verhoudingen tussen beide aandeelhouders en de impasse op aandeelhouders- en bestuurlijk niveau – het noodzakelijk onmiddellijke voorzieningen te treffen.

KNAW

De KNAW heeft niet in redelijkheid kunnen komen tot het besluit tot opheffing van het ICIN. Het besluit tot het stopzetten van de financiering van het ICIN, waarover geen advies was gevraagd aan de ondernemingsraad, leidt er de facto toe dat het ICIN als instituut van de KNAW wordt opgeheven. De ondernemingsraad heeft daardoor geen wezenlijke invloed op het besluit tot opheffing van het ICIN kunnen uitoefenen.

Reuser q.q./Art Of Greenhouse Projects B.V. c.s.

Curator spreekt bestuurder/aandeelhouder ('A') tevergeefs aan op grond van de stelling dat aandelen niet zijn volgestort en dat activa/passiva (van de eenmanszaak) op onrechtmatige wijze zijn ingebracht c.q. uitgezakt (vanuit holding naar gefailleerde). De rechtbank oordeelt dat het gestorte geld voldoende ter beschikking stond aan de vennootschap, waardoor geen sprake is van een ‘ongeoorloofd kasrondje’. Wel slaagt de stelling dat A onrechtmatig een door gefailleerde betaalde auto op naam van de holding heeft overgezet.

Stichting Kerk en Wereld/Protestantse Kerk

Nadere specificering wanneer sprake is van een 'orgaan'. De rechtbank oordeelt dat in onderhavig geval de 'Kleine Synode' kan worden aangemerkt als orgaan. De stichting wordt in staat gesteld om op basis van artikel 2:15 lid 3 sub b BW een verzoek in te dienen tegen het door de Kleine Synode genomen besluit tot ontbinding van de stichting.

Deutsche Bank Nederland/X, Y en Z

Opeising lening door bank. Verweer dat beëindiging van de overeenkomst van achterstelling en het niet wensen voort te zetten van de kredietovereenkomst strijd opleveren met de zorgplicht van de bank ex artikel 2 lid 1 Algemene Bankvoorwaarden. Rechtbank wijst de verweren af.

Attitude Products

De Ondernemingskamer doet onmiddellijk uitspraak en beveelt een onderzoek naar het beleid en de gang van zaken van Attitude Products B.V.

Previa/X c.s.

Na een overeenkomst van aanneming is de factuur van aannemer onbetaald gebleven door de opdrachtgever wegens gebreken en verrekening. Vervolgens heeft de aannemer een vordering tot schadevergoeding ingesteld tegen de (middellijk) bestuurders van de opdrachtgever wegens onrechtmatige daad en ongerechtvaardigde verrijking. In eerste aanleg is de vordering afgewezen, waartegen hoger beroep is ingesteld. Ook in hoger beroep acht het hof niet voldoende gesteld dat de bestuurders een persoonlijk ernstig verwijt kan worden gemaakt, waardoor niet aan de Beklamel-norm is voldaan. Tevens acht het hof geen direct verband tussen de verrijking van bestuurders en de verarming van de aannemer. De vordering wordt derhalve evenmin in hoger beroep toegewezen.

TICA

De Ondernemingskamer verhoogt het onderzoeksbudget tot € 30.000.