Upper Brook Companies, LIA/Palint

De rechtbank wijst het verzoek ex artikel 2:298 BW tot ontslag van de bestuurders van stichting Palint en het treffen van voorlopige voorzieningen af. De rechtbank overweegt dat dergelijke maatregelen slechts dan kunnen en mogen worden toegepast wanneer over de ontoelaatbaarheid van de gewraakte gedragingen van de bestuurder(s) redelijkerwijs geen verschil van mening mag bestaan. Gezien de onduidelijkheid over de bevoegdheid van de diverse facties die zeggenschap binnen LIA claimen en de rechtsgeldigheid van de door die facties genomen besluiten tot ontslag en benoeming van bestuurders van de Upper Brook Companies, kan niet met vrucht worden geoordeeld dat het handelen van de bestuurders van Palint zonder meer strijdig is met de belangen van de investeerders en dus met de statuten van Palint. Nu evenmin is gebleken dat het gewraakte handelen van de bestuurders van Palint evident strijdig is met de wet en/of wanbeheer oplevert, bestaat ook geen, althans niet voldoende, grond voor de door de Upper Brook Companies en LIA verzochte schorsing en ontslag van de bestuurders van Palint, noch voor het treffen van de verzochte voorlopige voorzieningen.

Kasrondje

Al tijdens het passeren van de oprichtingsakte is vrijwel de gehele (destijds verplichte) volstorting van het geplaatst aandelenkapitaal à € 18.000 teruggestort aan de direct en indirect bestuurder van de BV. Na zetelverplaatsing en naamswijziging gaat de BV failliet. Bestuurder en indirect bestuurder worden aangesproken wegens onder andere niet-nakoming van een huur- en koopovereenkomst op grond artikel 2:180 jo. 2:11 BW, daarnaast op grond van artikel 2:203 jo. 2:11 BW en ook wegens schending van de ‘Beklamelnorm’. De rechtbank acht aansprakelijkheid op alle gronden aanwezig. Wat betreft de laatste grond overweegt de rechtbank dat omdat de BV altijd onvermogend is geweest en nooit in staat was de koopverplichting na te komen en dit ook nooit zou worden, niet-nakoming vanaf het begin al vaststond. Daarmee is volgens de rechtbank hoofdelijke aansprakelijkheid van A en A BV voor daaruit voortvloeiende schade gegeven.

X/Y c.s.

Bestuurdersaansprakelijkheid wegens selectieve betaling in zicht van faillissement? Het hof wijst de vordering af. Het feit dat de financiële vooruitzichten van de vennootschap niet goed waren en er verliezen werden geleden, is onvoldoende om aan te nemen dat de vennootschap geen nieuwe verplichtingen meer had mogen aangaan, zonder dat dit achteraf aan haar of haar bestuurders zou kunnen worden verweten. De stelling dat geïntimeerden onrechtmatig gehandeld hebben omdat de vennootschap op haar eigen naam aanneemovereenkomsten afsloot maar daarbij bedong dat betalingen aan de moeder werden gedaan, met als gevolg dat de vennootschap geen enkel verhaal bood voor haar crediteuren, is volgens het hof onterecht, aangezien geïntimeerden hebben toegelicht dat de kosten van de activiteiten van de vennootschap die door de moeder werden gedragen de opbrengsten uit de aan de moeder betaalde facturen voor door de vennootschap verrichte activiteiten fors overtroffen.

VEB c.s./SNS Reaal, SNS Bank en Propertize

De OK acht VEB c.s. en Stichting Beheer bevoegd tot het verzoeken van een onderzoek naar het beleid en de gang van zaken van SNS Reaal. VEB c.s. en Stichting Beheer zijn weliswaar onteigend en zij zijn daardoor geen aandeelhouder meer, maar de OK overweegt daaromtrent als volgt. Doel en strekking van het enquêterecht brengen mee dat aandeelhouders die niet langer voldoen aan de kapitaaleis van artikel 2:346 lid 1 aanhef en sub c BW ten gevolge van een gebeurtenis, waaromtrent zij stellen dat er gegronde redenen zijn om te twijfelen aan het beleid en de gang van zaken van de betrokken vennootschap en waarop hun enquêteverzoek mede betrekking heeft, in gevallen als het onderhavige bevoegd kunnen zijn tot het indienen van zodanig verzoek.

Fort Oranje/Keytech

Fort Oranje exploiteert een camping/recreatieterrein in de gemeente Zundert. X was in 2010 en daarvoor bestuurder van Fort Oranje. Behalve X zijn (indirect) bestuurder van Fort Oranje: XX (zoon van X) en Y (echtgenote van X). Keytech heeft in de periode van 8 augustus t/m 5 september 2011 zes facturen aan Fort Oranje gestuurd ten bedrage van in totaal € 47.746. De facturen betreffen de inzet van brandwachten in de periode van week 29 t/m 34 van 2011. Deze facturen zijn niet betaald. Keytech heeft Fort Oranje gedagvaard voor de Rechtbank Breda en onder meer gevorderd dat Fort Oranje wordt veroordeeld tot betaling van de openstaande facturen aan Keytech. De rechtbank stelde vast dat er tussen Keytech en Fort Oranje een mondelinge overeenkomst tot stand is gekomen. Fort Oranje heeft hoger beroep ingesteld bij het Hof ’s-Hertogenbosch. Het hof oordeelde, evenals eerder de rechtbank, dat aangenomen moet worden dat X zelfstandig bevoegd was om Fort Oranje te binden. Het beroep van Fort Oranje op vernietiging van de overeenkomst wegens een geestelijke stoornis bij X, werd ook in hoger beroep verworpen. Fort Oranje heeft bij dagvaarding cassatieberoep ingesteld tegen het voornoemde arrest van het hof. De conclusie van A-G Timmerman strekt tot verwerping van het cassatieberoep met toepassing van artikel 81 lid 1 RO. De Hoge Raad oordeelt dat de in het middel aangevoerde klachten niet tot cassatie kunnen leiden. Dit behoeft, gezien artikel 81 lid 1 RO, geen nadere motivering nu de klachten niet nopen tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.

Fort Oranje/Keytech

Fort Oranje exploiteert een camping/recreatieterrein in de gemeente Zundert. X was in 2010 en daarvoor bestuurder van Fort Oranje. Behalve X zijn (indirect) bestuurder van Fort Oranje: XX (zoon van X) en Y (echtgenote van X). Keytech heeft in de periode van 8 augustus t/m 5 september 2011 zes facturen aan Fort Oranje gestuurd ten bedrage van in totaal € 47.746. De facturen betreffen de inzet van brandwachten in de periode van week 29 t/m 34 van 2011. Deze facturen zijn niet betaald. Keytech heeft Fort Oranje gedagvaard voor de Rechtbank Breda en onder meer gevorderd dat Fort Oranje wordt veroordeeld tot betaling van de openstaande facturen aan Keytech. De rechtbank stelde vast dat er tussen Keytech en Fort Oranje een mondelinge overeenkomst tot stand is gekomen. Fort Oranje heeft hoger beroep ingesteld bij het Hof ’s-Hertogenbosch. Het hof oordeelde, evenals eerder de rechtbank, dat aangenomen moet worden dat X zelfstandig bevoegd was om Fort Oranje te binden. Het beroep van Fort Oranje op vernietiging van de overeenkomst wegens een geestelijke stoornis bij X, werd ook in hoger beroep verworpen. Fort Oranje heeft bij dagvaarding cassatieberoep ingesteld tegen het voornoemde arrest van het hof. De conclusie van A-G Timmerman strekt tot verwerping van het cassatieberoep met toepassing van artikel 81 lid 1 RO. De Hoge Raad oordeelt dat de in het middel aangevoerde klachten niet tot cassatie kunnen leiden. Dit behoeft, gezien artikel 81 lid 1 RO, geen nadere motivering nu de klachten niet nopen tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.

Bestuurdersaansprakelijkheid. In deze procedure vorderen een aantal consultants dat de bestuurders van Etric B.V. (welk bedrijf zich bezighield met consultancy) hoofdelijk veroordeeld worden tot betaling van onbetaald gelaten facturen van de consultants. Een overeenkomst met Riro Ventures gaf Etirc B.V. het recht op vergoeding voor consultancywerkzaamheden. Het hof stelt vast dat dat Etirc B.V. voor haar inkomsten geheel afhankelijk was van betalingen door Riro Ventures, terwijl eveneens vaststaat dat Etirc B.V. vanaf een zeker moment niet meer aan Riro Ventures heeft gefactureerd en haar vorderingen op Riro Ventures niet meer heeft geïnd, hoewel er geen reden was om aan te nemen dat Riro Ventures niet meer tot betaling in staat was. Gelet op deze (en andere) omstandigheden vindt het hof dat de handelwijze van bestuurders als een onbehoorlijke taakvervulling dient te worden beschouwd, waarvan hen een persoonlijk ernstig verwijt valt te maken omdat zij een gang van zaken hebben bewerkstelligd of toegelaten waardoor, naar zij redelijkerwijs behoorden te begrijpen, bestaande verplichtingen van Etirc B.V. niet (langer) konden worden nagekomen en Etirc B.V. voor de daardoor ontstane schade van de consultants evenmin verhaal zou bieden. De conclusie van A-G Timmerman strekt tot verwerping van het cassatieberoep en de Hoge Raad volgt deze conclusie.

Bestuurdersaansprakelijkheid. In deze procedure vorderen een aantal consultants dat de bestuurders van Etric B.V. (welk bedrijf zich bezighield met consultancy) hoofdelijk veroordeeld worden tot betaling van onbetaald gelaten facturen van de consultants. Een overeenkomst met Riro Ventures gaf Etirc B.V. het recht op vergoeding voor consultancywerkzaamheden. Het hof stelt vast dat dat Etirc B.V. voor haar inkomsten geheel afhankelijk was van betalingen door Riro Ventures, terwijl eveneens vaststaat dat Etirc B.V. vanaf een zeker moment niet meer aan Riro Ventures heeft gefactureerd en haar vorderingen op Riro Ventures niet meer heeft geïnd, hoewel er geen reden was om aan te nemen dat Riro Ventures niet meer tot betaling in staat was. Gelet op deze (en andere) omstandigheden vindt het hof dat de handelwijze van bestuurders als een onbehoorlijke taakvervulling dient te worden beschouwd, waarvan hen een persoonlijk ernstig verwijt valt te maken omdat zij een gang van zaken hebben bewerkstelligd of toegelaten waardoor, naar zij redelijkerwijs behoorden te begrijpen, bestaande verplichtingen van Etirc B.V. niet (langer) konden worden nagekomen en Etirc B.V. voor de daardoor ontstane schade van de consultants evenmin verhaal zou bieden. De conclusie van A-G Timmerman strekt tot verwerping van het cassatieberoep en de Hoge Raad volgt deze conclusie.

Stichting Beheer SNS Reaal/SNS Reaal c.s.

De Staat vordert toestemming van de rechtbank om in deze procedure partij te mogen worden aan de zijde van SNS. De rechtbank beslist in dit vonnis dat de Staat zich inderdaad mag voegen aan de zijde van SNS. De rechtbank verwijst naar HR 28 maart 2014, ECLI:NL:HR:2014:768 en overweegt dat sprake is van het voor voeging op grond van artikel 217 Rv vereiste voldoende belang, indien de partij die voeging vordert nadelige gevolgen kan ondervinden van een uitkomst van de procedure die ongunstig is voor de partij aan wier zijde zij zich voegt. Beide partijen gaan ervan uit dat de door de Staat aan Stichting Beheer te betalen schadeloosstelling hoger zal zijn als in deze procedure vast komt te staan dat de door de obligaties belichaamde vorderingen geen achtergestelde vorderingen zijn. Dat is een nadeel voor de Staat, dat zich voordoet als SNS in het ongelijk wordt gesteld. Dat de Staat door de onteigening als rechtsopvolger van Stichting Beheer zelf schuldeiser van SNS is geworden, is onvoldoende om dat nadeel weg te nemen. De vordering van de Staat tot voeging aan de zijde van SNS is zodoende toewijsbaar.

SNCU

Van een onderneming die zich niet gehouden heeft aan cao-bepalingen is de inschrijving in het handelsregister doorgehaald. Een stichting die naleving van de cao controleert vordert jegens de ex-bestuurders het nabetalen van de werknemers die te weinig betaald zijn en van het betalen tot de forfaitaire schadevergoeding die voortvloeit uit de overtredingen. De rechter oordeelt dat niet in te zien valt waarom enkele jaren na het beëindigen van de onderneming alsnog een vordering ingesteld zou kunnen worden tegen de ex-bestuurders welke strekt tot nakoming door de onderneming van een algemeen verbindend verklaarde cao. De schadevergoeding wordt wel toegewezen omdat het niet naleven van een cao per definitie leidt tot een ernstig persoonlijk verwijt.