Vordering (eigen) ontslag curator

Een curator verzoekt in hoger beroep om van de instantie te worden ontslagen, nadat appellant failliet is verklaard en diens curator het geding niet wenst over te nemen. Uit rechtspraak van de Hoge Raad volgt dat beginselen van hoor en wederhoor kunnen meebrengen dat de failliet in de gelegenheid gesteld moet worden om zich uit te laten over een dergelijke vordering van een curator. Anders dan in die arresten van de Hoge Raad, waarin de failliet een natuurlijk persoon was, ziet het hof geen aanleiding om appellant – een rechtspersoon – in de gelegenheid te stellen zich uit te laten over de vordering van de curator om van de instantie te worden ontslagen. Het hof vindt dat aan het belang van de curator, dat hierin bestaat dat zij bij voortzetting van de procedure in hoger beroep de proceskosten niet op de boedel van de failliete vennootschap van appellant zou kunnen verhalen, meer gewicht toekomt dan aan het belang van appellant bij het verkrijgen van een beslissing.

X/Rekord Beteiligungs GmbH

Vonnis over bestuurdersaansprakelijkheid in faillissement aangehouden. Eiser legt aan zijn vordering ten grondslag dat gedaagde als bestuurder van Rekord Nederland onrechtmatig jegens hem heeft gehandeld door Rekord Nederland failliet te laten verklaren en door zichzelf kort voor het faillissement € 80.900 te doen toekomen en enkele maanden voor het faillissement een bijzonder lucratieve opdracht die feitelijk aan Rekord Nederland was gegund om niet over te dragen aan zichzelf of een derde partij. De rechtbank oordeelt dat gedaagde bij akte zal moeten toelichten wat er met deze opdracht is gebeurd en wat daarvan de financiële gevolgen voor Rekord Nederland zijn geweest. Eiser zal daarop vervolgens bij antwoordakte mogen reageren. De rechtbank houdt iedere verdere beslissing aan.

X Holding/Y Holding

Bestuurdersaansprakelijkheid afgewezen. Een ex-bestuurder van een houdstermaatschappij wordt aansprakelijk gesteld omdat zij in strijd met de statuten aandeelhouders niet heeft geraadpleegd bij het verlagen van de huurprijs in een huurovereenkomst en tot het aangaan van een sale-and-lease-backovereenkomst. Hoewel handelen in strijd met de statuten in beginsel leidt tot aansprakelijkheid, moeten feiten en omstandigheden, op grond waarvan zou kunnen worden aangenomen dat het gewraakte handelen in strijd met de statutaire bepalingen niet een ernstig verwijt oplevert, in het oordeel worden betrokken. Uit de statuten blijkt dat deze het financiële belang van aandeelhouders dienen en het hof stelt vast dat het financieel nadeel als gevolg van het handelen gering is gebleken. Er kan daarom geen ernstig verwijt gemaakt worden.

X/Y c.s.

Bestuurdersaansprakelijkheid op grond van onrechtmatige daad afgewezen. Is sprake van benadeling van eiseres als schuldeiser van gefailleerde, waarvan gedaagden (middellijk) bestuurders waren? Kunnen gedaagden uit hoofde van artikel 6:162 BW persoonlijk aansprakelijk worden gehouden voor de schuld van gefailleerde aan eiseres? Slechts in uitzonderlijke omstandigheden kan aanleiding zijn voor persoonlijke aansprakelijkheid van een bestuurder wegens het voortzetten van een onderneming en het dientengevolge onbetaald blijven van schuldeisers. De omstandigheid dat ten opzichte van de wederpartij primair sprake is van handelingen van de vennootschap en het maatschappelijk belang dat wordt voorkomen dat bestuurders hun handelen in onwenselijke mate door defensieve overwegingen laten bepalen, rechtvaardigen deze hoge drempel voor aansprakelijkheid van een bestuurder tegenover een derde. Volgens de rechtbank kan niet worden gezegd dat aan gedaagden persoonlijk een ernstig verwijt valt te maken van de door hen gemaakte beoordeling van de financiële situatie en de door haar op grond van die inschatting gemaakte afwegingen. Niet gebleken is van enige intentie om eiseres te benadelen.

Echtgenoten Stoker/Doopsgezinde gemeente te ’s-Gravenhage c.s.

Bestuurdersansprakelijkheid toegewezen. De echtgenoten Hans en Brigitte Stoker die elkaar opvolgden als penningmeester bij Kerkgenootschap Doopsgezinde gemeente te ’s-Gravenhage zijn jegens haar en anderen aansprakelijk voor een deel van de onrechtmatige onttrekkingen en schade op grond van bestuurdersaansprakelijkheid en onrechtmatige daad. Hans heeft erkend dat hij gelden heeft aangewend voor privédoeleinden, waarmee enkel de omvang van de onrechtmatige onttrekkingen in geschil is. Brigitte is niet aansprakelijk voor de onttrekkingen voor haar periode als penningmeester, maar wel voor de onttrekkingen tijdens haar functieperiode. Zij heeft onvoldoende invulling gegeven aan haar bestuurstaak, heeft als penningmeester het risico van onregelmatigheden en onttrekkingen niet afdoende onderkend en heeft onvoldoende toezicht gehouden. Hiervan valt haar persoonlijk een ernstig verwijt te maken. Zij heeft onvoldoende maatregelen ondernomen om dit risico te voorkomen en de gevolgen daarvan zo veel mogelijk te beperken. Omdat in verband met een onderdeel van de vordering nog bewijslevering dient te volgen, concludeert de rechtbank dat iedere verdere (eind)beslissing zal worden aangehouden.

A BV/X BV en Van Harn

Bestuurdersaansprakelijkheid en beroep op vereenzelviging afgewezen. Een vordering tot nakoming van een leningovereenkomst wordt slechts toegewezen jegens de houdstermaatschappij en niet jegens de bestuurder/enig aandeelhouder, omdat laatstgenoemde geen partij bij de overeenkomst in kwestie was en voor vereenzelviging beslist meer is vereist dan een handtekening van de bestuurder/enig aandeelhouder. Voorts is onvoldoende gesteld om te kunnen concluderen dat de bestuurder persoonlijk een zodanig ernstig verwijt valt te maken, dat hij uit hoofde van onrechtmatig handelen wegens bestuurdersaansprakelijkheid zou kunnen worden aangesproken. Tussen partijen was voorts, ondanks de uitvoerige onderhandelingen nog geen vaststellingsovereenkomst tot stand gekomen. De vordering tot nakoming uit hoofde van de eerder gesloten overeenkomst was niet onaanvaardbaar in het licht van de redelijkheid en billijkheid.

Porc-Ex

Medeaandeelhouder richt een vennootschap op en begint concurrerende activiteiten. De rechtbank oordeelt dat dit in beginsel is toegestaan en wijst de vordering op grond van de aandeelhoudersovereenkomst, samenwerkingsovereenkomst en artikel 6:162 BW af.

eiser/Rome Energy

Vordering tot aansprakelijkheid van bestuurders wordt niet toegewezen. De rechtbank overweegt dat op eiser diverse bewijsopdrachten rusten, onder meer inhoudende dat eiser moet bewijzen dat hij is misleid door gedaagden bij het aangaan van de overeenkomst waarbij eiser de activa van de onderneming heeft overgenomen, waarvan gedaagde sub 1 bestuurder en gedaagde sub 2 en 3 middellijk bestuurder waren en dat eiser zelf niet tijdig voor het faillissement van de overgenomen onderneming kon constateren dat de beoogde jaaromzet niet gerealiseerd kon worden en dat gedaagden wisten dat de onderneming geen verhaal zou bieden voor de uit de (te bewijzen) misleiding en de koopovereenkomst voortvloeiende schadevergoedingsclaim van eiser. De kans dat eiser hierin slaagt is uiterst gering.

Redelijke termijnloze opzegging VOF

In deze zaak wordt een VOF door vennoot A aan vennoot B per direct opgezegd, omdat vennoot B (vrijwel) geen werkzaamheden verricht terwijl vennoot B wel zou verwachten dat aan hem wordt uitgekeerd. De rechtbank overweegt dat een opzegging zonder termijn doorgaans niet redelijk is, maar dat in deze zaak vaststaat dat vennoot B vanaf het begin van de VOF, behalve de oprichting als zodanig, geen eigen actieve bijdrage in de VOF heeft geleverd. Voorts staat vast dat gedurende het bestaan van de VOF en tijdens de procedure, vennoten A en B elkaar met regelmaat beschuldigen van het ‘plunderen’ van de kassa althans daaruit zonder verantwoording nemen van gelden. Volgens de rechtbank is onder die omstandigheden het in acht (moeten) nemen van enige opzegtermijn door vennoot A zinloos, waar dat alleen de periode dat vennoot B geen inbreng heeft, verlengt. Daarom acht de rechtbank de door vennoot A gedane opzegging redelijk en geldig.

de onpartijdige deskundige

Appellant vordert onder meer voor recht te verklaren dat geïntimeerden ieder voor zich ernstig zijn tekortgeschoten in de nakoming van hun verplichtingen op grond artikel 2:9 BW en ter zake daarvan hoofdelijk aansprakelijk zijn voor de daardoor veroorzaakte schade. De rechtbank heeft de conclusies van de deskundige overgenomen en heeft op basis daarvan geoordeeld dat geïntimeerden niet hebben gehandeld op een wijze zoals door een redelijk handelend bestuurder in de gegeven omstandigheden zou zijn gedaan. Door geïntimeerden wordt in het incidenteel appèl betoogd dat de rechtbank ten onrechte is voorbijgegaan aan de bezwaren van geïntimeerden tegen de benoeming van Z tot deskundige. Dat betoog komt erop neer dat Z niet (voldoende) onafhankelijk is om als deskundige in deze zaak te kunnen optreden. Naar het oordeel van het hof zijn daarmee door geïntimeerden voldoende omstandigheden aangevoerd die objectief gezien bij geïntimeerden twijfel hebben kunnen doen ontstaan aan de onpartijdigheid van de deskundige in de zin van artikel 198 lid 1 Rv (vgl. HR 2 mei 2014, ECLI:NL:HR:2014:1067). Het hof oordeelt dat dit gebrek in de onpartijdigheid van de door de rechtbank benoemde deskundige tot gevolg heeft dat zijn rapport niet (langer) ten grondslag kan worden gelegd aan de in hoger beroep te nemen beslissing over de aansprakelijkheid van geïntimeerden op grond van artikel 2:9 jo. 2:11 BW.