X/Y

De eiser heeft een franchiseovereenkomst gesloten afgaande op een rooskleurige indruk gegeven door de franchisegever en een adviseur. Het ‘bewezen concept’ valt echter tegen en de eiser stelt de franchisegever en de adviseur aansprakelijk. De rechtbank stelt dat de uitlatingen van de franchisegever geacht worden te zijn gedaan door de franchisegever handelend als (middellijk) bestuurder van Proconnext en er dus, anders dan de franchisegever stelt, een ernstig verwijt is vereist. Tussen beiden bestond geen zodanige verhouding dat hierdoor voor de franchisegever in privé een zorgvuldigheidsverplichting (in de zin van Hoge Raad 23 november 2012, ECLI:NL:HR:2012:BX5881 Spaanse Villa) is ontstaan. De vorderingen jegens de franchisegever worden afgewezen: de eiser diende kritisch te staan tegenover de verstrekte informatie. De adviseur is echter wel tekortgeschoten door de op hem rustende zorgplicht te schenden. Het causaal verband tussen de schade en de tekortkoming ontbreekt echter.

X/Y

Uitleg van een kwijtingsclausule. Een ex-vennoot in een advocatenmaatschap eist betaling van het nog niet voldane gedeelte van een uittreedsom. Gedaagden verweren zich tevergeefs met een beroep op verrekening. De reconventionele vordering tot betaling van een contractuele boete en een ten onrechte niet aan de vennootschap afgedragen vergoeding wordt echter afgewezen. De kwijtingsclausule in de vaststellingsovereenkomst waarin over en weer van zowel huidige als toekomstige vorderingen afstand is gedaan, staat aan de toewijzing van die reconventionele vordering in de weg. De rechtbank legt de kwijtingsclausule uit aan de hand van de Haviltex-maatstaf en acht van belang dat partijen allen deskundig (advocaat) waren. De kwijting van de vorderingen waarvan in reconventie betaling is gevorderd, is volgens de rechtbank zonneklaar en mocht door eiser ook als zodanig begrepen worden.

X/Y

Het moet in het belang van beide vijftig procents-aandeelhouders en van de vennootschappen worden geacht dat de onmin tussen de aandeelhouders niet uitloopt op eigenmachtig optreden waarvan de andere aandeelhouder en de vennootschappen schade kunnen ondervinden. Zowel het over en weer gevorderde verbod op eigenmachtige (pin-)transacties, als de over en weer gevorderde veroordelingen tot medewerking aan de betaling van de salarissen van partijen, worden toegewezen.

Woonverenging c.s./oud-bestuurders

Woonvereniging c.s. spreekt oud-bestuurders aan uit onrechtmatige daad. Er zijn onder andere misleidende notulen gehanteerd en er is geen ledenregistratie bijgehouden. De rechtbank stelt vast dat de oud-bestuurders onrechtmatig hebben gehandeld jegens Woonvereniging c.s. De zaak wordt verwezen naar de rol voor nadere toelichting op de vorderingen en de gestelde schade.

X/Y

Persoonlijk verwijtbaar handelen (indirect) bestuurder door koper onjuist te informeren bij verkoop van zijn onderneming. Volgens eiser is hij op grond van onjuiste mededelingen van de bestuurder overgegaan tot de koop van een vestiging van verkoper. Eiser stelt de Bestuurder-BV en de enig (indirect) bestuurder en aandeelhouder op grond van artikel 2:11 BW hoofdelijk aansprakelijk. De rechtbank wijst de vordering toe. De (indirect) bestuurder heeft eiser onjuist geïnformeerd bij verkoop van zijn onderneming door de prospectuslijst te manipuleren.

X/Y

Volgens de voorzieningenrechter heeft eiseres (als weduwe van de overleden vennoot) er een rechtens te respecteren belang bij dat haar aanspraken uit de maatschapsovereenkomst voortvarend worden vastgesteld en afgewikkeld. Gelet op dat belang zijn de voortzettende maten jegens eiseres gehouden de daarvoor nodige acties – zoals het opstellen van de definitieve jaarcijfers – te ondernemen. De voorzieningenrechter heeft de vordering tot afgifte van de definitieve jaarcijfers en van de liquidatiebalans dan ook toegewezen.

X/Y

De A-G draagt het arrest van het Gerechtshof ’s-Hertogenbosch van 6 mei 2014 (ECLI:NL:GHSHE:2014:1276) voor tot cassatie in het belang der wet. Centraal staat de uitleg van de overtreding van het beheersverbod van artikel 20 lid 2 WvK door de commanditaire vennoot. De A-G pleit voor een minder strenge uitleg dan tot dusverre van artikel 20 lid 2 WvK en artikel 21 WvK: de wetenschap bij de wederpartij dat wordt gehandeld met een commanditaire in plaats van een beherend vennoot zou relevant moeten zijn en toepassing van artikel 21 WvK zou buiten toepassing moeten blijven indien de commanditaire vennoot geen verwijt valt te maken van overtreding van het beheersverbod.

Familiefaillissement

Twee vennootschappen zijn failliet gegaan doordat diverse gelden – samen ter waarde van circa € 4 miljoen – zijn onttrokken door de vader van de bestuurder van deze vennootschappen. De bestuurder (de dochter) had hier geen bemoeienis mee, maar wist vermoedelijk wel dat dit gebeurde. De vader wordt als feitelijk bestuurder aansprakelijk gehouden jegens de boedel. Ook de dochter wordt aansprakelijk gehouden jegens de boedel onder andere wegens schending van de boekhoudplicht. De vennootschappen exploiteerden een incassobureau; het enkele feit dat niet een separate derdengeldrekening is aangehouden waarop de gelden ten behoeve van de opdrachtgevers binnenkwamen, leidt nog niet tot het oordeel dat sprake is van kennelijk onbehoorlijk bestuur. Echter, vaststaat dat de voor de opdrachtgevers bestemde gelden niet werden gesepareerd, terwijl van die rekeningen ook de bedrijfskosten en privé-uitgaven werden betaald. Zelfs als zou komen vast te staan dat de dochter niet op de hoogte zou zijn geweest van de eerdere onttrekkingen, dan is zij als (indirect) bestuurder verantwoordelijk voor een deugdelijke administratie van de beide vennootschappen en daarmee voor het beschikbaar houden van gelden die bestemd zijn voor de opdrachtgevers en kan zij zich niet disculperen met het verweer dat zij eerst vlak voor het faillissement achter die (jarenlange) onttrekkingen is gekomen. De moeder dient de onverschuldigd door haar ontvangen gelden terug te betalen.

X/Y

Klager meent dat de notarissen hun zorgplicht hebben geschonden door zonder zijn medeweten en toestemming en op basis van ongeldige besluitvorming de statuten van de vennootschap te wijzigen, waardoor klager zijn zeggenschapsrechten als prioriteitsaandeelhouder heeft verloren. Het hof acht de besluitvorming rechtsgeldig en overweegt dat geen feiten en omstandigheden gesteld of gebleken zijn waaruit de notarissen hadden moeten afleiden dat klager niet op de hoogte was van de statutenwijziging en verenigt zich met de conclusie van de kamer in eerste aanleg.

Vereniging Recreatiepark Aqua Horst

In hoger beroep oordeelt het hof dat artikel 2:27 lid 4 sub c BW bepaalt dat verenigingsstatuten moeten inhouden de verplichtingen die haar leden hebben jegens de vereniging, of de wijze waarop dergelijke verplichtingen kunnen worden opgelegd. Vervolgens oordeelt het hof dat in artikel 2:34a BW is bepaald dat verbintenissen slechts bij of krachtens de statuten aan het lidmaatschap kunnen worden verbonden. Deze bepalingen brengen mee dat een statutaire basis is vereist voor de verbintenissen die aan het lidmaatschap worden gekoppeld. Het hof oordeelt echter dat een dergelijke statutaire bepaling ontbreekt.