Maatschap. Geschil over (verhaals)aansprakelijkheid van maatschappen voor een uittredingsvergoeding

Een uitgetreden vennoot krijgt een vordering jegens de overige vennoten tot betaling van de contractueel afgesproken uittredingsvergoeding toegewezen. Aangezien de uitgetreden vennoot slechts een deel van de toegewezen vordering ontvangt, vordert de uitgetreden vennoot betaling van het resterende bedrag van de maatschap. De rechtbank wijst de vordering af. Het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden wijst de vordering toe. Volgens het hof is de goederenrechtelijke aanspraak van de uitgetreden maat op de uittredingsvergoeding omgezet in een verbintenisrechtelijke aanspraak. Deze aanspraak kan ook op het (afgescheiden) vermogen van de maatschap worden verhaald. De Hoge Raad volgt het hof. Volgens de Hoge Raad geldt als uitgangspunt dat de uittredingsvergoeding te beschouwen is als een zaaksschuld. Hiervoor kan de uitgetreden vennoot verhaal nemen op het afgescheiden vermogen van de maatschap.

Van der Veer q.q./Bestuurders van Salutem Zorg B.V.

De curator in het faillissement van Salutem Zorg B.V. heeft met de (indirect en feitelijk) bestuurders een vaststellingsovereenkomst gesloten. In verband hiermee veroordeelt de rechtbank de bestuurders tot betaling van het tekort in het faillissement tot maximaal € 25.500 en legt de rechtbank een bestuursverbod op voor de duur van vijf jaar.

Vordering van aandeelhouder en voormalig bestuurder van een management-bv wegens het afstand doen van managementvergoeding

De eiser in deze zaak is met een andere persoon bestuurder (‘de medebestuurder’) en aandeelhouder van een management-bv. Deze management-bv is op haar beurt bestuurder van een vennootschap die een WHOA-traject heeft doorlopen. Tijdens het WHOA-traject heeft eiser zich teruggetrokken als bestuurder. De medebestuurder heeft afstand gedaan van een vordering van de management-bv tot betaling van een managementvergoeding. Dit was nodig voor het verkrijgen van nieuwe financiering. In deze procedure stelt de eiser de medebestuurder hiervoor aansprakelijk. De rechtbank wijst de vordering af. De bestuurder/aandeelhouder is op de hoogte gesteld van het voornemen om afstand te doen van de managementvergoeding, maar heeft hiertegen niet geprotesteerd. De bestuurder/aandeelhouder heeft ook geen schade geleden, omdat het WHOA-akkoord zonder de afstand niet tot stand zou zijn gekomen. In dat geval zou een faillissement zijn gevolgd en zou de managementvergoeding ook niet zijn betaald.

Vorderingen uit onverschuldigde betaling en ongerechtvaardigde verrijking lopen stuk op bewijsrisico curator. Met wenk

Een curator wordt geconfronteerd met een onvolledige administratie en talrijke overboekingen en omleidingen van klantbetalingen naar bankrekeningen van familie van de bestuurder. Hij vordert (onder meer) terugbetaling van de overboekingen waarvoor hij in de administratie geen overtuigende rechtsgrond aantreft en afgifte van de omgeleide klantbetalingen. Deze vorderingen lopen echter voor een groot deel stuk op het ontbreken van voldoende bewijs. De reconventionele vordering tot opheffing van gelegde conservatoire beslagen wordt toegewezen en uitvoerbaar bij voorraad verklaard. Inge Lakwijk besteedt hieraan aandacht in haar wenk en betoogt dat de curator die zijn opties open wil houden er goed aan doet verweer te voeren tegen een vordering tot opheffing van gelegde conservatoire beslagen, of in ieder geval tegen de uitvoerbaar-bij-voorraad-verklaring daarvan.

Smart CJM B.V.

De rechtbank had Smart CJM B.V. (‘Smart’) niet failliet verklaard, omdat Smart geen baten zou hebben. In hoger beroep stelt Smart dat zij wel baten heeft, waaronder een vordering uit hoofde van bestuurdersaansprakelijkheid tegen haar voormalige bestuurder en minderheidsaandeelhouder. Het hof spreekt alsnog het faillissement uit.

Bestuurders kunnen zich niet disculperen voor aansprakelijkheid op grond van artikel 2:248 BW

De bestuurders die in de procedure zijn verschenen, voeren aan dat zij slechts kort bestuurder zijn geweest en niet betrokken werden bij de besluitvorming. De rechtbank oordeelt dat de periode dat een bestuurder in functie is geweest, niet van belang is bij de beoordeling of een bestuurder zich kan disculperen. Het gaat erom of in die periode het onbehoorlijk bestuur aan hem te wijten was én of hij maatregelen trof om de nadelige gevolgen van het onbehoorlijk bestuur af te wenden. Of en hoe een bestuurder bij de besluitvorming is betrokken is ook niet relevant. Het beroep op disculpatie slaagt daarom niet.

Bevoegdheidsincident vorderingen ontslagen bestuurder

Een ontslagen bestuurder vordert betaling van achterstallig loon en niet-uitbetaalde inflatiecorrecties. Eiser heeft de stelling van gedaagde dat eiser statutair bestuurder was onvoldoende gemotiveerd betwist. Op grond van artikel 2:241 BW moet daarom niet de kantonrechter maar de rechtbank kennisnemen van de vordering van eiser. De omstandigheid dat eiser inmiddels door de algemene aandeelhoudersvergadering is ontslagen als statutair bestuurder, leidt niet tot een ander oordeel. Uit de rechtspraak volgt namelijk dat de rechtbank nog steeds kennisneemt van dergelijke vorderingen wanneer het ontslagbesluit van de algemene aandeelhoudersvergadering wel de hoedanigheid van bestuurder, maar niet de arbeidsovereenkomst heeft doen eindigen. Dit kan anders zijn indien de arbeidsovereenkomst na de beëindiging van het statutair bestuurderschap wordt voortgezet en de rechtens relevante band tussen het bestuurderschap en de arbeidsovereenkomst verloren gaat, maar daarvan is in dit geval niet gebleken.

Ontslag stichtingsbestuurder door RvT

Een statutair bestuurder wordt zowel vennootschapsrechtelijk als arbeidsrechtelijk ontslagen door de raad van toezicht van een stichting. De arbeidsovereenkomst is rechtsgeldig beëindigd vanwege een verschil van inzicht, gecombineerd met disfunctioneren en een verstoorde arbeidsverhouding. De maximale cumulatievergoeding wordt toegekend.

Oproep AvA in strijd met artikel 2:8 BW

In deze zaak gaat het om de vraag of eiseres als aandeelhouder op juiste wijze is opgeroepen voor de AvA door gedaagden. De rechtbank stelt vast dat de oproep per aangetekende brief – en daarmee conform de statuten – is verricht. In beginsel is daarmee de oproep geldig verricht. De eisen van zorgvuldigheid zoals deze voortvloeien uit de redelijkheid en billijkheid brengen echter in de gegeven omstandigheden mee dat gedaagden méér hadden moeten doen om na te gaan of eiseres de oproep daadwerkelijk had ontvangen. Een van deze omstandigheden betreft de oproepingswijze in het verleden: per e-mail.

Een zussenruzie in het familiebedrijf

Een zus verzoekt het ontslag van een van haar zussen als bestuurder van twee familiestichtingen en desbetreffende zus te vervangen door hun vader en een andere zus. De rechtbank Midden-Nederland treft een voorlopige voorziening en schorst de verwerende zus als bestuurder. Er wordt een onafhankelijke tijdelijk bestuurder benoemd met beslissende stem en zelfstandige vertegenwoordigingsbevoegdheid. De onafhankelijk bestuurder krijgt de opdracht om onderzoek te doen naar het beleid en de gang van zaken binnen de stichtingen en de gelieerde vennootschappen, met bijzondere aandacht voor de structuur, vermogensinbreng/-uitstroom, inclusief een groot bedrag aan aangekochte gouden munten, en mogelijke onrechtmatige doeleinden zoals benadeling van schuldeisers.