Staphorst Ontwikkeling c.s.

Enquêteverzoek van de aandeelhouders en een medebestuurder ('S') van Staphorst Ontwikkeling B.V. en Staphorst Ontwikkeling 2 B.V. ('de vennootschappen'). Volgens verzoekers zijn er blijkens de jaarrekeningen over 2013 zeer hoge bedragen in rekening gebracht door een aan de andere bestuurder van deze vennootschappen ('R') gelieerde vennootschap, waarvoor R weigert een toelichting te geven. De OK acht voldoende redenen aanwezig tot twijfel aan een juist beleid en juiste gang van zaken en treft (gelet op de toestand van de vennootschappen) een onmiddellijke voorziening.

BMB Management en Beheer B.V. tegen Bestuurders en toezichthouders

Stichting Terra Vitalis (hierna: de stichting) dreef een investeringsfonds, waarbij investeerders konden participeren in de aankoop en exploitatie van duurzaam aangelegde teakplantages in Costa Rica. Eiseres, BMB Management en Beheer B.V. ('BMB') was participant in de stichting Terra Vitalis. Enkele jaren vóór haar faillissement wordt een deel van de activa en passiva van de stichting aan een Luxemburgs beleggingsfonds ('CATF') overgedragen. In de onderhavige procedure vordert BMB van de bestuurders en toezichthouders van de stichting vergoeding van de schade die zij heeft geleden als gevolg van het ontbreken van verhaalsmogelijkheden. BMB stelt dat hen een persoonlijk ernstig verwijt kan worden gemaakt. Rechtbank en hof wijzen de vordering af, omdat niet is komen vast te staan dat BMB nog een vordering had op de stichting ten tijde van overdracht van activa en passiva, zodat van een persoonlijk ernstig verwijt, omdat de bestuurders wisten of behoorden te weten dat de koopovereenkomst met CATF BMB zou benadelen, geen sprake is.

OR/Smurfit Kappa-concern

Eisers, de ondernemingsraden ('OR') van gedaagden, vennootschappen die voorheen tot het Smurfit Kappa-concern behoorden, vorderen in het onderhavige kort geding dat gedaagden veroordeeld worden tot het instellen van een raad van commissarissen conform artikel 2:268 jo. artikel 2:269 BW. De OR stelt zich op het standpunt dat na de overname van een divisie van het concern door een Duitse investeringsmaatschappij (‘verticale splitsing’) de nieuwe aandeelhouder (Aurelius AG) gehouden is tot het instellen van een RvC waarin één werknemerscommissaris plaats heeft, onder meer omdat sprake zou zijn van een (ondernemings)overeenkomst (in de zin van art. 32 lid 2 WOR). De voorzieningenrechter wijst de vordering af. Van een dergelijke (ondernemings)overeenkomst is geen sprake, terwijl uit het systeem van de wet (art. 2:263/264 BW) niet volgt dat het concern verplicht is om te handelen overeenkomstig het structuurregime; daaruit blijkt immers dat het structuurregime pas toepasselijk wordt na drie jaar onafgebroken inschrijving van een opgave, aldus de voorzieningenrechter (mr. W.J.A.M. Dijkers).

DA Retailgroep c.s.

Adviesrecht OR. Aan de vennootschappen DA Retailgroep B.V. ('DA Retailgroep') en Retail Shared Service Centre B.V. ('Retail SSC'), beide dochters van DA Holding B.V., wordt voorlopig surseance van betaling verleend. De curator besluit tot verkoop van (een belangrijk deel van) de activa van beide vennootschappen aan Nederlandse Drogisterij Service Exploitatie B.V. ('NDS'). De OR stelt dat hij ten onrechte niet in de gelegenheid is gesteld om advies uit te brengen te dien aanzien. De Ondernemingskamer ('OK') oordeelt dat de curator geen advies had hoeven vragen over de verkoop van activa en derhalve de overdracht van (een deel van) de onderneming.

B.P. Willemse q.q./X en Y

Vordering van eiser, de curator van een gefailleerde vennootschap, tegen gedaagden, gewezen (middellijk) bestuurder van die vennootschap, tot betaling van het boedeltekort op grond van onbehoorlijke taakvervulling. De rechtbank oordeelt dat hoewel het onweerlegbare vermoeden van onbehoorlijk bestuur ex artikel 2:248 is gegeven, nu de jaarrekeningen over 2009 en 2010 niet openbaar gemaakt zijn binnen de daartoe voorgeschreven termijn en zulks geen onbelangrijk verzuim vormt, de door de bestuurder aangevoerde omstandigheden als oorzaken van het faillissement van de vennootschap aannemelijk zijn geworden, waarmee het voorshandse vermoeden is ontzenuwd en de curator niet aannemelijk heeft gemaakt dat onbehoorlijke taakvervulling mede een belangrijke oorzaak van het faillissement is geweest.

Marpro

Enquête. De OK beveelt een onderzoek naar het beleid en de gang van zaken van Marpro International B.V. ('Marpro') en treft, gelet op de toestand van de vennootschap, onmiddellijke voorzieningen.

A & C

Enquête. De Ondernemingskamer ('OK') verhoogt het onderzoeksbudget waarbij wordt aangetekend dat nog geen definitief onderzoeksbudget wordt vastgesteld met het oog op de te verwachten tweede fase-procedure.

Curatoren tegen X NV, Advocaat en Bestuurder

Eisers, de curatoren van een groep gefailleerde vennootschappen ('de Kooilust-groep'), vorderen betaling van het boedeltekort van gedaagden, de huisadvocaat van de Kooilust-groep, diens kantoor en de voormalig bestuurder van een van de failliete vennootschappen. Eisers stellen dat gedaagden wisten of behoorden te weten dat de verkoop van het enige relevante actief binnen de Kooilust-groep – het gebruiksrecht van een vliegtuig – en betaling van de opbrengst daarvan aan een vennootschap van buiten de groep (Kooilust Inflation Consultants GmbH, 'KIC') in plaats van aan de (economisch) gerechtigden, de schuldeisers zou benadelen en dat zij zich daarom niet met deze transactie hadden mogen inlaten. De rechtbank oordeelt dat gedaagden, door de opbrengst van de verkoop uit het vermogen van de Kooilust-groep te houden, onrechtmatig hebben gehandeld jegens de schuldeisers van de voornoemde economisch gerechtigden.

Leaderland c.s.

Enquête. Tweede fase-procedure. De Ondernemingskamer ('OK') stelt reeds wanbeleid vast en treft alvast enkele voorzieningen. Voor het overige beveelt de OK een aanvullend onderzoek naar de aard van bepaalde transacties.

Beheersmaatschappij De Hoof Someren

Afwijzing enquêteverzoek. Geschil over de opvolging binnen het familiebedrijf De Hoof Groepsaccommodaties. De oprichter van het bedrijf ('D') wenst het bedrijf over te dragen aan een van zijn kinderen ('C'), die in de onderneming werkzaam is als directeur. Zijn twee andere kinderen ('A' en 'B') stellen zich op het standpunt dat hiermee hun belangen ernstig worden geschaad, zij nooit gebruik hebben kunnen maken van hun vergaderrechten en dat er geen deugdelijk besluitvormingsproces is geweest, zodat er gegronde redenen zijn om aan een juist beleid en een juiste gang van zaken van de vennootschap te twijfelen. De Ondernemingskamer ('OK') wijst het verzoek af.