Kippersluis Holding/Geïntimeerde

In deze uitspraak gaat het om de vraag of X gecontracteerd heeft met het advocatenkantoor, met de eerste behandelende advocaat of met zijn kantoorgenoot (Y), die de dienstverlening heeft overgenomen. Y is door tussenkomst van zijn praktijkvennootschap maat van het advocatenkantoor. Voor het antwoord op de vraag wie als contractspartij heeft te gelden onderzoekt het hof wat partijen daaromtrent tegenover elkaar hebben verklaard en over en weer uit elkaars verklaringen en gedragingen hebben afgeleid en mochten afleiden. Het advocatenkantoor is in deze contractspartij, gelet op het feit dat het naar hedendaagse verkeersopvattingen gebruikelijk is dat, ingeval iemand zich tot een advocatenkantoor wendt voor advies zonder dat hij daarbij te kennen geeft met een individuele advocaat te willen contracteren, het advocatenkantoor als contractspartij wordt aangemerkt. Op basis van, kort gezegd, deze gang van zaken concludeert het hof ook dat X niet met het advocatenkantoor heeft gecontracteerd met het oog op Y in de zin van artikel 7:404 BW. Het hof overweegt ten slotte dat X ervoor kon kiezen om een individuele maat (of meerdere maten) die ten tijde van het aangaan van de overeenkomst deel uitmaakten van de maatschap aan te spreken. De aansprakelijkheid ex artikel 7:407 lid 2 BW geldt slechts voor de gezamenlijke maten als gezamenlijke opdrachtnemers. Omdat Y geen maat van het advocatenkantoor was, kan Y dus niet op grond van artikel 7:404 lid 2 BW worden aangesproken. Voor doorbreking van de gekozen structuur waarbij een praktijkvennootschap en niet de advocaat zelf deel uitmaakt van de maatschap, bestaat in beginsel geen mogelijkheid.

Pirox

Bestuurdersaansprakelijkheid op grond van artikel 6:162 BW. Geldlener Pirox spreekt de (indirect) bestuurders van geldnemer Marona aan op grond van onrechtmatige daad. Kort gezegd wijst Pirox daarbij op het feit dat deze bestuurders hebben bewerkstelligd dat de geleende gelden direct na ontvangst door Marona naar aan de bestuurders gelieerde partijen zijn doorgesluisd, waardoor Marona niet in staat was deze gelden terug te betalen en Pirox zou zijn benadeeld. Het hof stelt voorop dat bij tekortschieten in de nakoming van een verbintenis of het plegen van een onrechtmatige daad in beginsel alleen de vennootschap aansprakelijk is voor daaruit voortvloeiende schade, maar dat onder bijzondere omstandigheden echter ook ruimte kan zijn voor aansprakelijkheid van een bestuurder van de vennootschap. Voor het aannemen van zodanige aansprakelijkheid is aldus het hof vereist dat die bestuurder ter zake van de benadeling persoonlijk een ernstig verwijt kan worden gemaakt. Op basis van de gegeven omstandigheden is naar het oordeel van het hof Pirox in casu opzettelijk benadeeld door de bestuurders van Marona en is die bestuurders daarom een ernstig verwijt te maken.

X/Y

Bestuurdersaansprakelijkheid. Het cassatiemiddel richt klachten tegen de grondslag voor bestuurdersaansprakelijkheid. In de kern klaagt het middel dat het hof (i) niets overweegt over een persoonlijke zorgvuldigheidsverplichting, (ii) buiten beschouwing laat dat eisers geen bestuurders van A waren en (iii) dat onduidelijk is waarop het hof baseert dat eisers namens A handelen. De procureur-generaal bespreekt deze klachten tegen de achtergrond van de recentelijk gewezen arresten Spaanse Villa en Hezemans Air/X. en concludeert dat deze moeten falen. Daarnaast wijst het middel erop dat het hof heeft geoordeeld dat eisers jegens verweerders onrechtmatig hebben gehandeld en aansprakelijk zijn, terwijl zij daarbij over het hoofd ziet dat de rechtbank de vorderingen van verweerster 17 heeft afgewezen. Verweerster 17 heeft geen hoger beroep van dat eindvonnis ingesteld zodat het hof iets heeft toegewezen in zijn arrest dat in hoger beroep niet ter beoordeling voorlag. Aldus is het hof buiten de grenzen van de rechtsstrijd getreden.

X/Y

Een door partijen opgestelde 'Aandeelhoudersovereenkomst' is nietig omdat een Stichting geen aandelen en aandeelhouders kent en de overeenkomst ook andere bepalingen bevat die niet passen bij een Stichting, zoals bepalingen over winst en uitkering daarvan. Maar omdat partijen het erover eens zijn dat de overeenkomst afspraken bevat die zij destijds hebben gemaakt over de samenwerking die zij toen voorstonden, waarvan zij in de partijdiscussie bovendien uitgaan, en gelet op de strekking van de overeenkomst die in zodanige mate beantwoordt aan een wel als geldig aan te merken samenwerkingsovereenkomst, en nu moet worden aangenomen dat partijen zo’n overeenkomst zouden hebben gesloten als vanwege de ongeldigheid van de overeenkomst zou zijn afgezien van het sluiten daarvan, is volgens de rechtbank voldaan aan de eisen voor conversie als bedoeld in artikel 3:42 BW. Daardoor heeft de overeenkomst van rechtswege de werking gekregen van een geldige overeenkomst met afspraken over samenwerking.

eiseres/Mosadex C-V c.s.

Eiseres heeft (een deel van) de door haar gehouden aandelen in een onderneming die zich bezighoudt met de ontwikkeling van een insulinepen verkocht aan NIP Holding B.V. In het kader van deze verkoop is een earn-out-vergoeding overeengekomen en is de betaling van (een deel van) de koopprijs afhankelijk gesteld van de vervulling van een bepaalde voorwaarde (de milestone). Zowel de earn-out als de (voorwaardelijke) koopsom is onbetaald gebleven, omdat de voorwaarde voor de opeisbaarheid daarvan niet zijn vervuld. De bestuurders van NIP hebben opzettelijk het intreden van de voorwaarde van de milestone belet en daarom moet geacht worden dat de voorwaardelijke verbintenis is ingetreden.  De bestuurders is bovendien ter zake een ernstig verwijt te maken, tenzij zij kunnen aantonen dat het intreden van die voorwaarde (vooralsnog) niet mogelijk was.

Uitgetreden Vennoten/Trapezium Vastgoed B.V.

De verhuurder (geïntimeerde) heeft appellanten aangesproken in verband met een door de vof, waarvan appellanten vennoten waren, onbetaald gelaten huurachterstand. De huurovereenkomst is namens de vof aangegaan door appellanten. Appellanten zijn later uitgetreden, waarna de zoons van appellanten de activiteiten en de huurovereenkomst van de vof hebben overgenomen. Appellanten stellen dat er door de zoons een nieuwe vof is opgericht, dat Trapezium akkoord is gegaan met voortzetting van het huurcontract met deze nieuwe vof en dat Trapezium wist van de uittreding. Hiermee heeft Trapezium hen ontslagen uit hun hoofdelijke verplichtingen, althans in de gegeven omstandigheden mochten appellanten de gedragingen van Trapezium op deze wijze opvatten. Het hof volgt appellanten niet in hun betoog. De stelling dat de zoons een nieuwe vof hebben opgericht had onderbouwd moeten worden nu uit het handelsregister blijkt dat de vof dezelfde is gebleven. Het hof oordeelt verder dat het enkele feit dat de verhuurder weet dat appellanten zijn uitgetreden en dat de verhuurder zich niet meer tot appellanten als uitgetreden vennoten richt, niet betekent dat de uitgetreden vennoten niet meer hoofdelijk aansprakelijk zijn. Dat verhuurder steeds communiceerde met de zonen kan niet leiden tot de gerechtvaardigde verwachting dat de uittredende vennoten werden ontslagen van hun hoofdelijke verplichtingen.

X/Eneco

Verjaring van een vordering uit hoofde van een 403-verklaring. X pretendeert een pandrecht op vorderingen van DVO op Etis en vordert betaling van Eneco op grond van de door Eneco ten aanzien van Etis afgegeven 403-verklaring. Etis is na het ontstaan van de vorderingen gefuseerd met Citytec. Op grond van uitleg van de 403-verklaring heeft het hof – in navolging van de rechtbank – geoordeeld dat de verjaringstermijnen van de vordering op Etis en de daarmee samenhangende vordering op Eneco op grond van de 403-verklaring gelijktijdig zijn gaan lopen. De A-G concludeert dat dit oordeel geen onjuiste rechtsopvatting is en naar zijn oordeel niet onbegrijpelijk of onvoldoende gemotiveerd. X meent daarnaast dat Etis/Eneco gehouden was DVO van de fusie rechtstreeks op de hoogte te brengen. De A-G concludeert dat niet tot uitgangspunt kan worden genomen dat Etis en/of Eneco tekortgeschoten zijn in de naleving van een relevante mededelingsplicht. Voor het overige merkt de A-G op dat geen sprake is van een onjuiste rechtsopvatting en dat het oordeel niet onbegrijpelijk of onvoldoende is gemotiveerd. De A-G concludeert tot verwerping. De Hoge Raad verwerpt het cassatieberoep op grond van artikel 81 RO.

X/Coöperatief Institute for Forward Thinking c.s.

Coöperatie voldoet niet aan verplichting leningovereenkomst en biedt geen verhaal. Persoonlijk ernstig verwijt bestuurder? Gelet op de uitlatingen van bestuurder kan niet ervan worden uitgegaan dat geleende gelden zijn besteed ten behoeve van projecten die in de toekomst inkomsten zouden kunnen genereren. De rechtbank acht daarbij van gewicht dat de bestuurder heeft verklaard dat de coöperatie al bij het aangaan van de lening nauwelijks activa had en dat de bestuurder de geleende gelden in belangrijke mate ten behoeve van zichzelf heeft aangewend en voor het overige de besteding op geen enkele wijze heeft onderbouwd. Onder deze omstandigheden is de rechtbank van oordeel dat hem persoonlijk een ernstig verwijt valt te maken.

Merrie Parcona

Verkoop van een gebrekkig paard. Op grond van het feitencomplex komt de rechtbank tot de overtuiging dat Parcona (het paard) voor levering neurectomie heeft ondergaan. Of de vennootschap op de hoogte was of behoorde te zijn kan volgens de rechtbank in het licht van artikel 6:228 lid 1 aanhef en onder c BW onbesproken blijven, nu de vennootschap bij een juiste voorstelling van zaken had moeten begrijpen dat X door de uitgevoerde neurectomie van het sluiten van de overeenkomst zou worden afgehouden. X heeft de overeenkomst rechtsgeldig vernietigd. De rechtbank oordeelt daarnaast dat de stelling dat de vennootschap wist van de uitgevoerde neurectomie en dat die wetenschap moet worden toegerekend aan D, onvoldoende is voor een persoonlijk ernstig verwijt in het kader van de door X jegens (indirect) bestuurders B, C en D ingestelde vorderingen wegens onrechtmatige daad. Gesteld – en zo nodig bewezen – had moeten worden dat D zelf wetenschap van de neurectomie had.

Gorter q.q./Construmax

Bestuurdersaansprakelijkheid in faillissement wegens het schenden van de boekhoudplicht en de publicatieplicht. Krachtens artikel 2:248 lid 2 BW staat vanwege het schenden van de boekhoud- en publicatieplicht vast dat er sprake is van een onbehoorlijke taakvervulling door het bestuur van gefailleerde. Het vermoeden dat de onbehoorlijke taakvervulling een belangrijke oorzaak is van het faillissement kan door gedaagde worden weerlegd. Hiertoe volstaat dat de aangesproken bestuurder aannemelijk maakt dat andere feiten of omstandigheden dan zijn onbehoorlijke taakvervulling een belangrijke oorzaak van het faillissement zijn geweest. Gedaagde is hier echter niet in geslaagd.