Arslan q.q./Rabobank Amsterdam

Door Rabobank Amsterdam is geld geleend aan IWS respectievelijk Gelouterd. IWS failleert, waarna de curator van IWS de bank aanspreekt in verband met door IWS op beide leningen betaalde aflossingen. Het beroep van de curator op paulianeus handelen faalt, omdat, aldus de rechtbank, geen sprake is van wetenschap van benadeling bij Rabobank op het moment van het aangaan van de lening. Evenmin is sprake van doeloverschrijding en tegenstrijdig belang. Ten aanzien van de lening van Rabobank Amsterdam aan Gelouterd, die gedeeltelijk door failliet is afgelost, oordeelt de rechtbank dat geen sprake is van onverschuldigde betaling, omdat er een rechtsgrond voor de betalingen bestond. Wel is sprake van betaling om niet, waardoor het bewijsvermoeden ex artikel 45 Fw geldt. De bank slaagt niet in tegenbewijs en dient de (op lening II) afgeloste bedragen aan de curator te voldoen.

Ondernemingsraad van de Tweede Kamer

De Ondernemingskamer wijst het verzoek van de ondernemingsraad van de Tweede Kamer af. De gesignaleerde gebreken in het medezeggenschapstraject betekenen niet dat het advies op een zodanig laat tijdstip is gevraagd dat het niet meer van wezenlijke invloed op de besluitvorming kon zijn. Daarnaast maakt het feit dat de ondernemingsraad niet overtuigd is van het nut en de noodzaak van de oprichting van een Stafbureau nog niet dat de Tweede Kamer niet in redelijkheid tot het besluit had kunnen komen.

X/Groupe Editor

Na beëindiging van een managementovereenkomst vordert de gewezen bestuurder een verklaring voor recht dat grootaandeelhouder, raad van commissarissen en statutair bestuurder onrechtmatig hebben gehandeld door te weigeren een beëindigingsvergoeding te betalen. Geen toerekenbare tekortkoming op grond van arbeidsovereenkomst door daarin gedane toezegging tot investeringen niet na te komen. Geen ernstig verwijt commissarissen.

Timax/Proxy Holding c.s.

Naar aanleiding van een eerder gelaste enquête is een verslag opgesteld en ter griffie van de OK gelegd. Een aandeelhouder van de groep onderzochte vennootschappen heeft de OK primair verzocht tot heropening van het onderzoek met aanstelling van een nieuwe onderzoeker, subsidiair tot vaststelling van wanbeleid met de (middellijk) bestuurders van de onderzochte vennootschappen alsmede haar ex-huwelijkspartner als feitelijk beleidsbepaler. De OK wijst haar verzoek tot heropening van het onderzoek af, omdat niet gesteld of gebleken is dat het onderzoek ondeugdelijk is uitgevoerd en heropening van het onderzoek geen redelijk doel dient. Op basis van het verslag oordeelt de OK dat sprake is van wanbeleid wegens tegenstrijdig belang, het geven van onvoldoende openheid van zaken, en het handelen in strijd met enkele statutaire en wettelijke verplichtingen. Voorts oordeelt de OK dat de (middellijk) bestuurders van de groep daarvoor verantwoordelijkheid dragen.

X/Y

Geen bestuurdersaansprakelijkheid: eiser stelt dat door toedoen van gedaagde, de tandartspraktijk van gedaagde, zijn verplichtingen tegenover eiser onder de huurovereenkomst niet is nagekomen. Volgens de rechtbank heeft gedaagde – een in Polen gediplomeerde tandarts – als bestuurder niet zodanig onzorgvuldig gehandeld dat hem een persoonlijk verwijt kan worden gemaakt voor niet-nakoming van de huurovereenkomst. Gelet op de ontstane negatieve publiciteit rondom zijn tandartspraktijk, de daaropvolgende terugloop van het klantenbestand terwijl geen zicht was op wanneer de vereiste BIG-registratie zou rondkomen, is het volgens de rechtbank niet onbegrijpelijk dat gedaagde heeft besloten de tandartspraktijk te verkopen.

X/Y

De eiser heeft een franchiseovereenkomst gesloten afgaande op een rooskleurige indruk gegeven door de franchisegever en een adviseur. Het ‘bewezen concept’ valt echter tegen en de eiser stelt de franchisegever en de adviseur aansprakelijk. De rechtbank stelt dat de uitlatingen van de franchisegever geacht worden te zijn gedaan door de franchisegever handelend als (middellijk) bestuurder van Proconnext en er dus, anders dan de franchisegever stelt, een ernstig verwijt is vereist. Tussen beiden bestond geen zodanige verhouding dat hierdoor voor de franchisegever in privé een zorgvuldigheidsverplichting (in de zin van Hoge Raad 23 november 2012, ECLI:NL:HR:2012:BX5881 Spaanse Villa) is ontstaan. De vorderingen jegens de franchisegever worden afgewezen: de eiser diende kritisch te staan tegenover de verstrekte informatie. De adviseur is echter wel tekortgeschoten door de op hem rustende zorgplicht te schenden. Het causaal verband tussen de schade en de tekortkoming ontbreekt echter.

X/Y

Uitleg van een kwijtingsclausule. Een ex-vennoot in een advocatenmaatschap eist betaling van het nog niet voldane gedeelte van een uittreedsom. Gedaagden verweren zich tevergeefs met een beroep op verrekening. De reconventionele vordering tot betaling van een contractuele boete en een ten onrechte niet aan de vennootschap afgedragen vergoeding wordt echter afgewezen. De kwijtingsclausule in de vaststellingsovereenkomst waarin over en weer van zowel huidige als toekomstige vorderingen afstand is gedaan, staat aan de toewijzing van die reconventionele vordering in de weg. De rechtbank legt de kwijtingsclausule uit aan de hand van de Haviltex-maatstaf en acht van belang dat partijen allen deskundig (advocaat) waren. De kwijting van de vorderingen waarvan in reconventie betaling is gevorderd, is volgens de rechtbank zonneklaar en mocht door eiser ook als zodanig begrepen worden.

X/Y

Het moet in het belang van beide vijftig procents-aandeelhouders en van de vennootschappen worden geacht dat de onmin tussen de aandeelhouders niet uitloopt op eigenmachtig optreden waarvan de andere aandeelhouder en de vennootschappen schade kunnen ondervinden. Zowel het over en weer gevorderde verbod op eigenmachtige (pin-)transacties, als de over en weer gevorderde veroordelingen tot medewerking aan de betaling van de salarissen van partijen, worden toegewezen.

Woonverenging c.s./oud-bestuurders

Woonvereniging c.s. spreekt oud-bestuurders aan uit onrechtmatige daad. Er zijn onder andere misleidende notulen gehanteerd en er is geen ledenregistratie bijgehouden. De rechtbank stelt vast dat de oud-bestuurders onrechtmatig hebben gehandeld jegens Woonvereniging c.s. De zaak wordt verwezen naar de rol voor nadere toelichting op de vorderingen en de gestelde schade.

X/Y

Persoonlijk verwijtbaar handelen (indirect) bestuurder door koper onjuist te informeren bij verkoop van zijn onderneming. Volgens eiser is hij op grond van onjuiste mededelingen van de bestuurder overgegaan tot de koop van een vestiging van verkoper. Eiser stelt de Bestuurder-BV en de enig (indirect) bestuurder en aandeelhouder op grond van artikel 2:11 BW hoofdelijk aansprakelijk. De rechtbank wijst de vordering toe. De (indirect) bestuurder heeft eiser onjuist geïnformeerd bij verkoop van zijn onderneming door de prospectuslijst te manipuleren.