Betonwerken/bestuurder Coradius

BSE heeft (achteraf bezien) ‘Mehrwertsteuer’ onverschuldigd aan Coradius betaald. Coradius stelt het voldoen van de terugbetalingsverplichting uit totdat zij niet meer in staat is om te betalen. Betonwerken (de rechtsopvolger van BSE) stelt de bestuurder van Coradius persoonlijk aansprakelijk voor het volledige bedrag van de onverschuldigd betaalde ‘Mehrwertsteuer’. De rechtbank wijst de vordering af, omdat aan gedaagde persoonlijk geen ernstig verwijt valt te maken. Van enige intentie om BSE te benadelen is niet gebleken.

Samenloop pauliana en onrechtmatige daad

Bestuurdersaansprakelijkheid na faillissement. In onderhavige casus staat de samenloop van de pauliana en onrechtmatige daad centraal. Eisers klagen in de kern dat het hof niet kan oordelen dat sprake is van onrechtmatig handelen als het beroep op de pauliana (art. 42 en art. 47 Fw) ter zake van dezelfde transacties faalt. De kernklacht van het onderdeel is dat het hof gelet op HR 16 juni 2000, ECLI:NL:HR:2000:AA6234, NJ 2000/578 heeft miskend dat feitelijke gronden die geen paulianeus handelen opleveren evenmin een onrechtmatige daad kunnen opleveren. De Hoge Raad verwerpt dit betoog. Volgens de Hoge Raad heeft het oordeel van het hof over het onrechtmatig handelen betrekking op andere feiten en omstandigheden dan zijn oordeel over de pauliana. Het oordeel over het onrechtmatig handelen ziet immers niet op (het doel van) de overeenkomsten zelf, maar op de omstandigheid dat bij de uitvoering ervan (onder meer bij de vastlegging van de overeengekomen koopprijzen in akten) een deel van de koopprijzen aan het zicht van de crediteuren is onttrokken. Ten onrechte is dan ook gesteld dat het hof zijn oordeel over de pauliana heeft gebaseerd op dezelfde feitelijke grondslag als zijn oordeel over het onrechtmatig handelen.

Vebu (Holding) B.V./X B.V.

Eiseres vordert hoofdelijke aansprakelijkheid van de aandeelhouder die is overgegaan tot turboliquidatie. Omdat het de aandeelhouder en indirect bestuurder duidelijk was dat de verhaalsmogelijkheden door de liquidatie zijn gefrustreerd, treft de aandeelhouder en indirect bestuurder een persoonlijk ernstig verwijt en zijn zij op deze grond aansprakelijk.

PSA Finance Nederland B.V./X

Een schuldeiser van een stichting stelt de (voormalig) bestuurder van de stichting aansprakelijk voor door die stichting onbetaald gelaten facturen. De stellingen dat die bestuurder bij het aangaan van de overeenkomst wist (of had moeten weten) dat de stichting deze niet zou kunnen nakomen en/of dat de bestuurder die niet-nakoming heeft bewerkstelligd c.q. toegelaten, worden door hof verworpen bij gebrek aan (voldoende) feitelijke onderbouwing.

Galvamet Europe B.V. Q.Q./X

De vordering van de curator in eerste aanleg zag op de aansprakelijkheidsstelling van de bestuurder van de failliete vennootschap. Omdat de bestuurder niet aan zijn administratieplichten heeft voldaan, is het vermoeden aanwezig dat sprake is geweest van kennelijk onbehoorlijk bestuur dat heeft geleid tot het faillissement van de vennootschap. In eerste aanleg is de weerlegging van de bestuurder nog succesvol geweest, maar het hof oordeelt in hoger beroep toch dat het vermoeden van kennelijk onbehoorlijk bestuur niet concreet genoeg is weerlegd.

FSM

Bestuurdersaansprakelijkheid na faillissement. De curator spreekt de voormalige bestuurders aan wegens het verstrekken van een lening door de vennootschap een de overnemende vennootschap bij een management buy-out. Het hof heeft weliswaar beoordeeld of de door de vennootschap verstrekte lening in strijd was met het destijds geldende artikel 2:207c (oud) BW, maar het hof is niet ingegaan op het verwijt van de curator dat verweerders, door de vennootschap in de genoemde omstandigheden en onder de genoemde voorwaarden een lening te doen verstrekken aan de overnemende vennootschap, zich schuldig hebben gemaakt aan onbehoorlijk bestuur in de zin van artikel 2:248 lid 1 BW en aan onrechtmatig handelen jegens de vennootschap. Het oordeel van het hof is op dit punt dan ook onvoldoende gemotiveerd. De HR vernietigt het bestreden arrest.

Heijnen q.q./X

Aanvraag van het faillissement van een bestuurder door curator in verband met de aansprakelijkheid van de bestuurder voor het faillissementstekort in twee faillissementen. De vraag speelt of voldaan is aan het vereiste van pluraliteit van schuldeisers, nu de vorderingen op grond waarvan het faillissement wordt aangevraagd, in een eerdere procedure zijn toegewezen als één vordering voor het totaalbedrag van beide vorderingen.

appellant/RBOC

Appellant heeft als vergoeding van een door hem verstrekte lening ingevolge een daartoe opgesteld WinstcertificatenReglement recht op een deel van de te verdelen winst van RBOC BV. In een door partijen gesloten vaststellingsovereenkomst staat dat het WinstcertificatenReglement jegens appellant zal worden gerespecteerd. De Stichting is enig aandeelhouder van RBOC BV. Het bestuur van de stichting RBOC heeft besloten de lening van appellant terug te betalen en daarna het WinstcertificatenReglement op te heffen. Het hof oordeelt dat dit besluit in strijd is met de redelijkheid en billijkheid en vernietigt het besluit. Appellant kan in de omstandigheid als houder van een winstcertificaat worden beschouwd als betrokkene bij de BV.

Curator/A, BV A

MPI is in staat van faillissement. De curator stelt de bestuurders van MPI, A en BV A, hoofdelijk aansprakelijk voor het faillissementstekort. A en BV A roepen medebestuurders B en BV B in vrijwaring op. De rechtbank wijst alle vorderingen van de curator toe en de vorderingen in de vrijwaringszaak af. Het oprichten van een concurrerende vennootschap en het terecht laten komen van een geldlening bij een concurrerende vennootschap zijn daden van wanbestuur jegens MPI. A en BV A hebben onrechtmatig en persoonlijk ernstig verwijtbaar gehandeld door medebestuurder B te beletten diens verantwoordelijkheid als (mede-)bestuurder van MPI waar te maken.

SNS

Schadeloosstelling die betaald dient te worden wegens de onteigening van effecten en vermogensbestanddelen van SNS Reaal en SNS Bank van 1 februari 2013. A-G Timmerman concludeert dat de Ondernemingskamer op meerdere punten blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting.