Enquête Atlas Hotel – verzoeken tot aanvullende onmiddellijke voorzieningen

OK; enquête. In de reeds gelaste enquête bij een onderneming worden verschillende verzoeken gedaan tot het treffen van aanvullende onmiddellijke voorzieningen. De door de OK aangestelde tijdelijk bestuurder verzoekt het opschorten van het onderzoek en beperking van de omvang en kosten van het onderzoek, het schorsen van een bestuurder, en het overdragen van één aandeel van ieder van de twee aandeelhouders ten titel van beheer aan de tijdelijk bestuurder. Eén van de twee bestuurders, tevens aandeelhouder, verzoekt om de tijdelijk bestuurder te ontheffen uit zijn functie, de andere bestuurder (tevens aandeelhouder) te schorsen als bestuurder, althans voorzieningen te treffen die de OK juist acht. De andere bestuurder, tevens aandeelhouder, verzoekt het aanhouden van het onderzoek en het geven van aanwijzingen aan de onderzoeker die zien op het aanpassen van het plan van aanpak en een betere begroting van de kosten. De OK wijst de verzoeken tot het opschorten, althans het beperken van de omvang van het onderzoek af. Volgens de OK kan een onderzoek nog steeds bijdragen aan sanering en herstel van de gezonde verhoudingen binnen de onderneming en/of opening van zaken en vaststelling bij wie verantwoordelijkheid rust voor mogelijk blijkend wanbeleid. De uurtarieven en begroting voor het onderzoek komen de OK niet onredelijk voor. De OK oordeelt dat de verwijten jegens de tijdelijk bestuurder niet tot ontheffing kunnen leiden, nu niet is gebleken dat de tijdelijk bestuurder kennelijk onredelijk heeft gehandeld of zal handelen. Het verzoek door de tijdelijk bestuurder tot het schorsen van een bestuurder acht de OK toewijsbaar, nu de betreffende bestuurder gedrag heeft vertoond dat een redelijk handelend bestuurder onwaardig is. Het verzoek tot schorsing van de andere bestuurder wijst de OK af. Het verzoek tot tijdelijke overdracht van de aandelen ten titel van beheer wijst de OK toe, zij het dat de aandelen niet zullen worden overgedragen aan de tijdelijk bestuurder maar aan een bij afzonderlijke beschikking door de OK te benoemen beheerder.

Ontslag bestuurder (secretaris) Cornelius Haga Lyceum houdt stand

Binnen het bestuur van een Amsterdamse middelbare school is een vertrouwensbreuk ontstaan. Bestuursleden sturen over en weer oproepingen voor bestuursvergaderingen en gaan over en weer over tot ontslag en schorsing. Een van de bestuursleden (de secretaris) vordert in hoger beroep een verklaring voor recht dat, kort gezegd, zijn besluiten rechtsgeldig zijn genomen met de rechtsgevolgen van dien en dat de besluiten van een ander bestuurslid (de bestuursvoorzitter) nietig zijn. Het hof oordeelt net als de rechtbank dat de besluitvorming door de bestuursvoorzitter rechtsgeldig is en dat de besluitvorming door de secretaris niet rechtsgeldig is. Het hof bekrachtigt het vonnis van de rechtbank waarin de vorderingen van de secretaris zijn afgewezen en de secretaris werd veroordeeld in de kosten van het geding. Het besluit waarmee de secretaris is ontslagen, houdt dus ook in hoger beroep stand.

Nederlands Opleidingsbureau B.V. c.s./Holding Intermeat B.V. c.s.

Post M&A-geschil. In deze procedure staat de vraag centraal of de verkoper van aandelen in het kapitaal van een vennootschap enkele garanties uit de koopovereenkomst heeft geschonden door de wetenschap die hij had over de ontwikkelingen bij twee belangrijke klanten van de doelvennootschap en de daarmee samenhangende verwachte terugloop van de afname van diensten niet met de koper te delen. De rechtbank oordeelde in eerste aanleg dat de koper deels slaagde in zijn bewijslast van schending van garanties, en veroordeelde de verkoper tot schadevergoeding ex artikel 6:74 BW. De rechtbank oordeelde dat de bestuurdersaansprakelijkheidsvordering jegens de bestuurders van de verkoper onvoldoende onderbouwd was. De koper wordt in reconventie door de rechtbank veroordeeld tot betaling van een management fee. De koper gaat in hoger beroep. Het hof wijst de vordering uit hoofde van schending van de garanties af nu het, gelet op de getuigenverklaringen en bij gebreke van ander meer objectief steunbewijs, niet met een voldoende mate van zekerheid de juistheid vast kan stellen van de stellingen van de koper. Nu de vordering die is gebaseerd op de schending van garanties afgewezen is, kan de in dat verband ingestelde vordering van de koper jegens de bestuurders van de verkoper (uit hoofde van bestuurdersaansprakelijkheid) niet slagen. Het hof overweegt in reconventie wel – net als de rechtbank - dat de koper nog (een deel van) de management fee en – anders dan de rechtbank - de earn-out aan de verkoper moet voldoen. De exhibitievordering die door de verkoper ingesteld is vanwege de earn-out vordering wordt door het hof afgewezen wegens gebrek aan een rechtmatig belang. Het hof vernietigt het vonnis van de rechtbank en wijst de vorderingen van de koper af.

Exploitanten Scheepswerf/Simba B.V.

Een geldverstrekker verschaft twee geldleningen aan een scheepswerf voor de ontwikkeling en constructie van twee schepen. De scheepsbouwer komt zijn verplichtingen uit de onderliggende overeenkomst niet na, waarna de geldverstrekker de overeenkomst ontbindt en terugbetaling van de geldleningen vordert uit hoofde van bestuurdersaansprakelijkheid. De rechtbank wijst de vorderingen van de geldverstrekker toe. In hoger beroep wordt het oordeel van de rechtbank bevestigd.

Onnodig aanvragen surseance, waardoor faillissement van de vennootschap is bewerkstelligd

Een bestuurder wordt aansprakelijk gesteld door een partij die zowel schuldeiser als aandeelhouder van de vennootschap is. De bestuurder heeft surseance aangevraagd dat heeft geresulteerd in het faillissement van de vennootschap, terwijl de schuldeiser/aandeelhouder een financieel toereikende oplossing had voorgesteld. De rechtbank stelt vast dat de bestuurder onvoldoende heeft gedaan om in overleg met de schuldeiser/aandeelhouder tot een concrete oplossing voor de liquiditeitsproblemen te komen. Van deze handelswijze kan de bestuurder een persoonlijk ernstig verwijt worden gemaakt. De rechtbank oordeelt dat de bestuurder aansprakelijk is jegens eiser in zijn hoedanigheid van schuldeiser; naar vaste jurisprudentie betreffende afgeleide schade is geen sprake van aansprakelijkheid jegens eiser in zijn hoedanigheid van aandeelhouder.

Djina B.V. en haar (indirect) bestuurder/DSW Zorgverzekeraar U.A.

Een zorgverzekeraar doet onderzoek naar een zorgverlener op basis van een vermoeden van fraude. Later blijkt dat de zorgverlener meer zorg heeft gedeclareerd dan zij daadwerkelijk heeft verleend en zorg heeft laten verlenen door ongekwalificeerd personeel. De zorgverzekeraar stelt de zorgverlener, haar bestuurder en enig aandeelhouder aansprakelijk voor de schade die de zorgverzekeraar hierdoor heeft geleden. Daarnaast vordert de zorgverzekeraar dat de overeenkomst waarbij de bestuurder haar woning aan haar vader heeft verkocht, wordt vernietigd omdat de zorgverzekeraar door de overeenkomst wordt benadeeld in haar verhaalsmogelijkheden (actio pauliana). De rechtbank heeft de vordering tot schadevergoeding toegewezen, maar de door de zorgverzekeraar geleden schade op een lager bedrag geschat dan gevorderd. Ook heeft de rechtbank de koopovereenkomst vernietigd. In hoger beroep wijst het hof een hogere schadevergoeding toe aan de zorgverzekeraar. Daarnaast gaat het hof mee met het oordeel van de rechtbank om de koopovereenkomst te vernietigen en wijst alle overige grieven van de zorgverlener af.

Bestuurder/Ontwikkelingsmaatschappij Midden-Limburg B.V.

De aandeelhouders van een vennootschap spreken in afwezigheid van een statutair bestuurder het voornemen uit tot zijn ontslag. In een volgende aandeelhoudersvergadering wordt het geagendeerde voorgenomen besluit om de bestuurder te ontslaan, nadat hem gelegenheid is gegeven om daarop zijn visie te geven, genomen. De bestuurder vordert onder meer dat het ontslagbesluit op grond van artikel 2:15 lid 1 BW vernietigd wordt, omdat zijn hoorrecht en adviesrecht zouden zijn geschonden nu het ontslagbesluit feitelijk al in de eerdere vergadering in zijn afwezigheid zou zijn genomen. Nu uit niets is gebleken dat het besluit op de betreffende vergadering al ter stemming is gebracht, worden de vorderingen van de bestuurder afgewezen.

Stichting 20-01/Qred Företagslan AB (Qeld Bedrijfsleningen)

Een stichting en een bedrijf dat geldleningen verstrekt in de zakelijke sfeer, sluiten in 2019 een kredietovereenkomst. De bestuurder van de stichting stelt zich borg en verbindt zich hoofdelijk voor de terugbetalingsverplichting van de stichting. Als de stichting na enige tijd de kredietsom nog niet heeft terugbetaald en de kredietverstrekker haar tevergeefs rappelleert, worden de stichting en haar bestuurder gedagvaard en vordert de kredietverstrekker terugbetaling van het geleende bedrag. De stichting en de bestuurder stellen dat er sprake is van een particuliere borgtocht en dat de kredietverstrekker zijn zorgplicht niet heeft nageleefd. In eerste aanleg wordt de vordering van de kredietverstrekker toegekend en oordeelt de kantonrechter dat sprake is van een zakelijke borgtocht. In hoger beroep is het voorlopig oordeel van het hof dat sprake is van een particuliere borgtocht en wordt iedere verdere beslissing aangehouden. Partijen worden in de gelegenheid gesteld om tijdens een nader te bepalen mondelinge behandeling hun standpunten verder toe te lichten.

Verbod op uitvoering van besluiten van het bestuur en de ledenvergadering van een vereniging

Er ontstaat een geschil tussen de bestuurders van een vereniging, een lokale politieke partij in Noordwijk, nadat een van de bestuurders in de gemeenteraad is terechtgekomen. De ene bestuurder schorst de andere bestuurder als lid van de vereniging, en de andere bestuurder schorst de eerstgenoemde bestuurder als bestuurslid. Een van de bestuurders roept een algemene ledenvergadering bijeen met het voorstel tot ontbinding van de vereniging, maar hij nodigt de andere bestuurder en enkele andere leden niet uit. De voorzieningenrechter oordeelt dat de redelijkheid en billijkheid van artikel 2:8 BW met zich brengen dat partijen in hun onderlinge verhouding de in de wet en de statuten aan bestuurders toekomende rechten en verplichtingen dienen te respecteren en dat de besluiten daarom vernietigbaar zijn op grond van artikel 2:15 BW. De voorzieningenrechter wijst het gevorderde verbod om de besluiten uit te voeren toe.

Pierik q.q./Bestuurders van Stichting Social Care 24/7

Een curator stelt de bestuurders van een zorgstichting aansprakelijk voor het faillissementstekort op de voet van artikel 2:300a jo. 2:138 BW wegens schending van de administratieplicht. De rechtbank oordeelt dat sprake is van een schending van de administratieplicht, en de bestuurders hebben geen andere belangrijke oorzaak van het faillissement kunnen aantonen. De rechtbank veroordeelt de bestuurders het boedeltekort te voldoen.