Concernenquête autodemontagebedrijf

Deze zaak betreft een enquêteverzoek betreffende een familiebedrijf met meerdere vennootschappen waarin twee broers ieder 50% aandeelhouder en bestuurder zijn. De verhouding tussen hen is duurzaam en ernstig verstoord. Pogingen tot mediation en het sluiten van een vaststellingsovereenkomst zijn herhaaldelijk mislukt. De OK oordeelt dat er gegronde redenen zijn om te twijfelen aan het beleid en de gang van zaken binnen de vennootschappen. De impasse schaadt het vennootschappelijk belang en maakt de onderneming onwerkbaar op aandeelhouders- en bestuursniveau. Ontvlechting wordt als enige reële oplossing gezien. Broer 2 heeft ter zitting verklaard niet bereid te zijn de aandelen van broer 1 over te nemen tegen een door de OK vast te stellen prijs. Gelet op de hiervoor genoemde omstandigheden is de OK van oordeel dat bij deze stand van zaken het belang van de vennootschappen vergt dat het aandeelhouderschap van broer 2 eindigt. Het verzoek van broer 1 om broer 2 te bevelen de door haar gehouden aandelen in de vennootschappen over te dragen tegen een door de OK vast te stellen prijs zal om die reden worden toegewezen.

Ontslag bestuurder stichting Quba c.s.

Een bestuurslid van twee stichtingen wordt tijdens een bestuursvergadering ontslagen. De bestuurder vecht het besluit aan en stelt dat het ontslagbesluit nietig is wegens het ontbreken van zijn aanwezigheid bij de besluitvorming. In eerste aanleg oordeelt de rechtbank dat de besluitvorming inderdaad gebreken bevat en de besluiten daarom niet rechtsgeldig zijn genomen. Toch wordt de vordering van de bestuurder tot verklaring van recht afgewezen, omdat de bestuurder later alsnog in een, deze keer volgens de regels georganiseerde, bestuursvergadering zou worden ontslagen. De vordering tot verklaring van recht dat het bestuursbesluit nietig is, wordt in eerste aanleg dan ook afgewezen wegens een gebrek aan belang (art. 3:303 BW). De bestuurder stelt hoger beroep in. In een tussenvonnis stelt het hof middels een bewijsopdracht beide stichtingen in de gelegenheid om hun stelling dat de bestuurder wel degelijk bij het ontslagbesluit aanwezig was nader te onderbouwen. De in dat verband opgeroepen getuigen verklaarden alle drie dat de bestuurder wel bij het ontslagbesluit aanwezig was. Tegen deze achtergrond komt het hof in deze einduitspraak tot de conclusie dat op de betreffende datum een rechtsgeldig besluit is genomen tot het, met onmiddellijke ingang, ontslaan van de bestuurder als bestuurslid van beide stichtingen. Het hof bekrachtigt het vonnis van de rechtbank.

Maatschap. Geschil over (verhaals)aansprakelijkheid van maatschappen voor een uittredingsvergoeding

Een uitgetreden vennoot krijgt een vordering jegens de overige vennoten tot betaling van de contractueel afgesproken uittredingsvergoeding toegewezen. Aangezien de uitgetreden vennoot slechts een deel van de toegewezen vordering ontvangt, vordert de uitgetreden vennoot betaling van het resterende bedrag van de maatschap. De rechtbank wijst de vordering af. Het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden wijst de vordering toe. Volgens het hof is de goederenrechtelijke aanspraak van de uitgetreden maat op de uittredingsvergoeding omgezet in een verbintenisrechtelijke aanspraak. Deze aanspraak kan ook op het (afgescheiden) vermogen van de maatschap worden verhaald. De Hoge Raad volgt het hof. Volgens de Hoge Raad geldt als uitgangspunt dat de uittredingsvergoeding te beschouwen is als een zaaksschuld. Hiervoor kan de uitgetreden vennoot verhaal nemen op het afgescheiden vermogen van de maatschap.

Van der Veer q.q./Bestuurders van Salutem Zorg B.V.

De curator in het faillissement van Salutem Zorg B.V. heeft met de (indirect en feitelijk) bestuurders een vaststellingsovereenkomst gesloten. In verband hiermee veroordeelt de rechtbank de bestuurders tot betaling van het tekort in het faillissement tot maximaal € 25.500 en legt de rechtbank een bestuursverbod op voor de duur van vijf jaar.

Vordering van aandeelhouder en voormalig bestuurder van een management-bv wegens het afstand doen van managementvergoeding

De eiser in deze zaak is met een andere persoon bestuurder (‘de medebestuurder’) en aandeelhouder van een management-bv. Deze management-bv is op haar beurt bestuurder van een vennootschap die een WHOA-traject heeft doorlopen. Tijdens het WHOA-traject heeft eiser zich teruggetrokken als bestuurder. De medebestuurder heeft afstand gedaan van een vordering van de management-bv tot betaling van een managementvergoeding. Dit was nodig voor het verkrijgen van nieuwe financiering. In deze procedure stelt de eiser de medebestuurder hiervoor aansprakelijk. De rechtbank wijst de vordering af. De bestuurder/aandeelhouder is op de hoogte gesteld van het voornemen om afstand te doen van de managementvergoeding, maar heeft hiertegen niet geprotesteerd. De bestuurder/aandeelhouder heeft ook geen schade geleden, omdat het WHOA-akkoord zonder de afstand niet tot stand zou zijn gekomen. In dat geval zou een faillissement zijn gevolgd en zou de managementvergoeding ook niet zijn betaald.

Vorderingen uit onverschuldigde betaling en ongerechtvaardigde verrijking lopen stuk op bewijsrisico curator. Met wenk

Een curator wordt geconfronteerd met een onvolledige administratie en talrijke overboekingen en omleidingen van klantbetalingen naar bankrekeningen van familie van de bestuurder. Hij vordert (onder meer) terugbetaling van de overboekingen waarvoor hij in de administratie geen overtuigende rechtsgrond aantreft en afgifte van de omgeleide klantbetalingen. Deze vorderingen lopen echter voor een groot deel stuk op het ontbreken van voldoende bewijs. De reconventionele vordering tot opheffing van gelegde conservatoire beslagen wordt toegewezen en uitvoerbaar bij voorraad verklaard. Inge Lakwijk besteedt hieraan aandacht in haar wenk en betoogt dat de curator die zijn opties open wil houden er goed aan doet verweer te voeren tegen een vordering tot opheffing van gelegde conservatoire beslagen, of in ieder geval tegen de uitvoerbaar-bij-voorraad-verklaring daarvan.

Smart CJM B.V.

De rechtbank had Smart CJM B.V. (‘Smart’) niet failliet verklaard, omdat Smart geen baten zou hebben. In hoger beroep stelt Smart dat zij wel baten heeft, waaronder een vordering uit hoofde van bestuurdersaansprakelijkheid tegen haar voormalige bestuurder en minderheidsaandeelhouder. Het hof spreekt alsnog het faillissement uit.

Bestuurders kunnen zich niet disculperen voor aansprakelijkheid op grond van artikel 2:248 BW

De bestuurders die in de procedure zijn verschenen, voeren aan dat zij slechts kort bestuurder zijn geweest en niet betrokken werden bij de besluitvorming. De rechtbank oordeelt dat de periode dat een bestuurder in functie is geweest, niet van belang is bij de beoordeling of een bestuurder zich kan disculperen. Het gaat erom of in die periode het onbehoorlijk bestuur aan hem te wijten was én of hij maatregelen trof om de nadelige gevolgen van het onbehoorlijk bestuur af te wenden. Of en hoe een bestuurder bij de besluitvorming is betrokken is ook niet relevant. Het beroep op disculpatie slaagt daarom niet.

Bevoegdheidsincident vorderingen ontslagen bestuurder

Een ontslagen bestuurder vordert betaling van achterstallig loon en niet-uitbetaalde inflatiecorrecties. Eiser heeft de stelling van gedaagde dat eiser statutair bestuurder was onvoldoende gemotiveerd betwist. Op grond van artikel 2:241 BW moet daarom niet de kantonrechter maar de rechtbank kennisnemen van de vordering van eiser. De omstandigheid dat eiser inmiddels door de algemene aandeelhoudersvergadering is ontslagen als statutair bestuurder, leidt niet tot een ander oordeel. Uit de rechtspraak volgt namelijk dat de rechtbank nog steeds kennisneemt van dergelijke vorderingen wanneer het ontslagbesluit van de algemene aandeelhoudersvergadering wel de hoedanigheid van bestuurder, maar niet de arbeidsovereenkomst heeft doen eindigen. Dit kan anders zijn indien de arbeidsovereenkomst na de beëindiging van het statutair bestuurderschap wordt voortgezet en de rechtens relevante band tussen het bestuurderschap en de arbeidsovereenkomst verloren gaat, maar daarvan is in dit geval niet gebleken.

Ontslag stichtingsbestuurder door RvT

Een statutair bestuurder wordt zowel vennootschapsrechtelijk als arbeidsrechtelijk ontslagen door de raad van toezicht van een stichting. De arbeidsovereenkomst is rechtsgeldig beëindigd vanwege een verschil van inzicht, gecombineerd met disfunctioneren en een verstoorde arbeidsverhouding. De maximale cumulatievergoeding wordt toegekend.