Z Beheer/E c.s.

Bestuurdersaansprakelijkheid voor huurovereenkomsten namens een BV in oprichting en bestuurdersaansprakelijkheid in faillissement. Stilzwijgende bekrachtiging huurovereenkomsten in de zin van artikel 2:203 lid 1 BW. Geen hoofdelijke aansprakelijkheid in de zin van artikel 2:203 lid 3 BW jegens de verhuurders nu geïntimeerde het vermoeden dat hij wist of redelijkerwijs kon weten dat de vennootschap haar verplichtingen uit de huurovereenkomsten niet zou kunnen nakomen, volgens het hof overtuigend heeft ontzenuwd, mede in aanmerking nemende dat geïntimeerde en/of zijn vader risicodragend in de Vennootschap hebben geïnvesteerd en gesteld noch gebleken is dat zij in de periode tussen de oprichting en het faillissement van die vennootschap niet te rechtvaardigen profijt van de activiteiten van de Vennootschap, in het bijzonder van de met appellanten gesloten huurovereenkomsten, hebben gehad. Ter zake van de bestuurdersaansprakelijkheid verwijten appellanten het bestuur dat door de Vennootschap geen gebruik is gemaakt van de bestaande mogelijkheid om het gehuurde te exploiteren op de wijze waarop dit eerder gebeurde, welke exploitatie in hun visie profijtelijk was. De stelling van appellanten, dat geïntimeerden ten onrechte niet van een eerder in de praktijk bewezen concept gebruik hebben gemaakt, is volgens het hof in de gegeven omstandigheden ondeugdelijk. Het hof passeert elk bewijsaanbod als niet ter zake doende, althans onvoldoende gespecificeerd. De conclusie is dat de vordering van appellanten geen deugdelijke grondslag heeft. Het vonnis zal op die grond worden bekrachtigd.

NFNvB/LMB en DWI

Het hof oordeelt dat de indirecte bestuurders – directeur LMB en directeur DWI – kan worden verweten dat zij GFIS de share purchase agreement (SPA) hebben doen sluiten, terwijl zij wisten althans redelijkerwijze behoorden te begrijpen dat GFIS niet binnen een redelijke termijn aan de verplichtingen op grond van de SPA zou kunnen voldoen en geen verhaal zou bieden voor de door NFNvB als gevolg van deze tekortkoming te lijden schade. Gelet op de stand van zaken rondom het verkrijgen van de externe financiering op 4 mei 2011 hadden directeur LMB en directeur DWI af moeten zien van de SPA tussen GFIS en NFNvB. Zij hadden eventueel ook een financieringsvoorbehoud in de SPA kunnen laten opnemen. Directeur LMB en directeur DWI hebben dat niet gedaan. Evenmin hebben zij directeur NFNvB geïnformeerd over de noodzaak om de koopprijs extern te financieren, zodat deze zijn besluit om de SPA aan te gaan voor de prijs van € 350.000 en zonder aanvullende zekerheden te bedingen kon heroverwegen. Van dit een en ander kan directeur LMB en directeur DWI een ernstig verwijt worden gemaakt, dat hen (althans de gedagvaarde beheersmaatschappijen LMB en DWI) aansprakelijk doet zijn voor de schade die het gevolg is van de verweten gedragingen.

Suncycle

Lightco heeft de Ondernemingskamer verzocht een onderzoek te bevelen naar het beleid en de gang van zaken van Suncycle. Gelet op de impasse binnen het bestuur en de algemene vergadering van aandeelhouders alsmede de financiële situatie van de onderneming gelast de Ondernemingskamer een onderzoek en stelt zij een bestuurder met doorslaggevende stem aan.

Kennisbeheer/Solane

Na een samenwerkingsverband van vier jaar tussen X en Y zijn hun vennootschappen (Kennisbeheer en Solane) een vennootschap onder firma aangegaan. Hierbij is afgesproken dat buiten de vennootschap om geen onderneming uitgeoefend zal worden. Kennisbeheer doet acquisitie bij klanten van de vof en stuurt ook uit eigen naam facturen. Solane beroept zich op de contractuele mogelijkheid tot ontbinding en schadevergoeding. Het hof stelt vast dat acquisitie voeren valt onder een ondernemingsactiviteit. Ook stelt het hof vast dat matiging van de contractuele boete alleen is toegestaan wanneer de billijkheid dit klaarblijkelijk eist. Het enkel uiteenlopen van schade en boete is onvoldoende grond voor matiging.

Robiniahoutplantages

Geïntimeerden hebben via AWB Adviesgroep meerdere overeenkomsten gesloten met Green Horizon met het oog op het beleggen in Robinia-houtplantages, waarvan appellant aandeelhouder en bestuurder was. Na het faillissement van Green Horizon spreken geïntimeerden appellant aan. De rechtbank acht appellant, als bestuurder van Green Horizon, persoonlijk aansprakelijk, omdat de beleggingsonderneming ten onrechte de indruk heeft gewekt dat zij over een definitieve vergunning van de AFM beschikte en de bestuurder onvoldoende heeft betwist dat de beleggingen niet daadwerkelijk zijn verricht. Het hof bekrachtigt het bestreden vonnis van de rechtbank.

Zorgbelang en PAR/SMK

Zorgbelang en de PAR hebben de Ondernemingskamer verzocht een onderzoek te bevelen naar het beleid en de gang van zaken van SMK. Gelet op de consequent weigerachtige houding van de PAR om tot een werkbare samenwerking te komen met SMK wijst de Ondernemingskamer beide verzoeken af.

Bosenduin c.s./X

Conflict tussen aandeelhouders over de uitleg en reikwijdte van de geheimhoudingsverplichting met boetebeding. Aan de orde komen een aantal situaties waarin de geheimhoudingsverplichting over en weer zou zijn geschonden. Naar het oordeel van het hof valt niet iedere buitenstaander redelijkerwijs onder het begrip ‘derde’ als bedoeld in het geheimhoudingsbeding. Een redelijke uitleg van het beding brengt mee dat een aandeelhouder, die overweegt haar aandelen te koop aan te bieden aan de overige aandeelhouders, ter bepaling van haar gedachten daarover advies kan vragen aan een accountant zonder dat daarmee sprake is van een schending van het geheimhoudingsbeding. Op de accountant als accountant rust op grond van haar beroepsregels een geheimhoudingsplicht, zodat geen sprake is van een serieus te nemen risico voor het weglekken van bedrijfsgevoelige informatie naar concurrenten of andere relaties. Geïntimeerde heeft echter wel in strijd met het geheimhoudingsbeding het bestaan van de aandeelhoudersovereenkomst en het daarin opgenomen geheimhoudingsbeding met anderen besproken en om die reden een boete verbeurd. Het matigingsverweer van geïntimeerde op grond van artikel 6:94 BW faalt.

MBSH/Attitude Group

In onderhavige procedure gaat het om de vraag of (voormalig) bestuurder en medeaandeelhouder AG onrechtmatig heeft gehandeld jegens de vennootschap en jegens MBSH als aandeelhouder in verband met het innen van facturen van de vennootschap op een rekeningnummer van AG, betalingen van de vennootschap aan AC en de verkoop van een bedrijfsonderdeel. Het hof oordeelt dat AG aansprakelijk is op grond van artikel 2:9 jo. 2:11 BW. MBSH heeft wel onvoldoende gesteld om de conclusie te rechtvaardigen dat AG een specifieke zorgvuldigheidsnorm jegens MBSH als aandeelhouder heeft geschonden. Het hof stelt tevens vast dat AG een ernstig verwijt kan worden gemaakt van haar handelen, te weten dat zij zonder statutair vereiste toestemming van de ava een bedrijfsonderdeel heeft verkocht. Hierom is eveneens sprake van onbehoorlijk bestuur in de zin van artikel 2:9 BW.

Barclays/bestuurder buitenlandse vennootschap

X, indirect aandeelhouder van een buitenlandse vennootschap (‘A’), stelt zich garant voor een lening van deze vennootschap. Deze garantie is ondertekend door X en zijn echtgenote. De vennootschap gaat failliet en wanneer de bank X aanspreekt uit hoofde van de garantie roept de echtgenote van X nietigheid van die overeenkomst tot garantie in. Zij stelt dat de handtekening niet van haar is. De vraag is of artikel 1:88 lid 5 BW geldt voor feitelijk bestuurders van buitenlandse vennootschappen. Omdat een bestuursbesluit van A ondertekend is door X oordeelt de rechtbank dat X in elk geval feitelijke zeggenschap had over het financiële beleid van A. Ook oordeelt zij dat X zo nauw verbonden is met A dat hij in de praktijk als ondernemer kan gelden. De toestemming van de echtgenote was niet vereist. Mocht toestemming wel vereist geweest zijn, dan was X volgens de rechtbank aansprakelijk geweest uit onrechtmatige daad wegens valsheid in geschrifte.

Vereenzelviging

Aannemingsovereenkomst, vordering tot nakoming. Gedaagde voert een verrekeningsverweer. Slechts onder bijzondere omstandigheden kan worden afgeweken van het uitgangspunt van de zelfstandigheid van een rechtspersoon, met als gevolg dat een van de rechtspersonen moet worden weggedacht. Het enkele feit dat overleg is gevoerd tussen partijen, waarbij ook de vermeende vordering van X aan de orde is gekomen, is niet genoeg om het identiteitsverschil tussen gedaagde en X weg te denken. Ook door overleg over een totaaloplossing heeft zij niet de indruk gewekt de beide kwesties als één te beschouwen. Evenmin brengt de omstandigheid dat eiseres voor zowel het project in Tiel als het project in Geldermalsen met dezelfde mensen van de zijde van gedaagde en X sprak mee dat vereenzelvigd moet worden. Dit zou anders kunnen zijn wanneer het gelet op de grote mate van verwevenheid feitelijk gaat om één vennootschap, bijvoorbeeld als in organisatorisch, technisch en financieel opzicht sprake is van één bedrijf dat onder leiding staat van één persoon.